InKaapstad blog

Wij willen bij deze iedereen bedanken die op de braai aanwezig was. Het was erg leuk om iedereen weer te zien en wij hebben ons goed vermaakt. Judy, bedankt voor alle foto’s!!!

Vrijdagmorgen kregen wij een e-mailtje van Kobus, een vriend van de kerk uit Kaapstad. Hij stuurde ons foto’s van de heftige onweer de nacht ervoor…

Zoals al eerder gemeld! Aanstaande zaterdag organiseren wij onze Good-to-be-back-braai en bij deze willen we iedereen uitnodigen vanaf 17.00 uur! We verzorgen het drinken en willen iedereen vragen om wat vlees mee te nemen! De weersvoorspellingen zien er vooralsnog goed uit dus dat komt helemaal goed!

Uiteraard doen we de braai (BBQ) geheel op Zuid-Afrikaanse manier, dus dat houdt in:

• Lekker, perfect doorgebakken en NIET aangebrand vlees!
• Zoals de etiquetten voorschrijven, wordt de braai verzorgd door de ‘tong-master’, de ‘boerie-layer’ en de ‘fork-pronger’… Er zijn dus vacatures
• Eerst wordt al het vlees bereid en warm gehouden, pas als alles klaar is wordt er gegeten! Tot die tijd mogen de mannen rond de braai staan met bier en de vrouwen bijkletsen en salades voorbereiden (hihi)
• Iedereen neemt vlees mee dat hij/zij zelf lekker vind, en je eet wat je lekker vind (niet alleen je eigen vlees)!
• Ben je ontzettend goed in het maken van een lekkere salade of toetje, dan moet je die natuurlijk maken en meenemen!
• Lekkere wijntjes die thuis stof staan te vangen mag je ook meenemen

Laat ons even via de e-mai weten of je wel of niet komt! Dan weten we hoeveel drinken en salades we moeten inslaan!

De laatste dingetjes zitten in de koffers, we zijn klaar om te vertrekken! We komen overigens om 10:50 (en dus niet 10:15!) aan met vlucht BA430 vanuit Londen! Iedereen bedankt voor het volgen van onze blog en voor alle leuke reacties! We hebben in Nederland nog wel een paar dingen om te bloggen, maar nu moeten we toch echt eerst het vliegtuig gaan halen!

Tot snel!!

Op 23 april was het dan zover, ik ging vanaf Schiphol op reis naar Kaapstad om 2 weken te vertoeven bij Ewout en Annet. Uiteraard had ik er veel zin in en tegelijk was het best spannend aangezien ik moederziel alleen de overtocht maakte.. Over de heenreis kan ik kort zijn: ELLENDE.

Ik zat heerlijk opgepropt in mijn stoel en kon op de een of andere manier maar geen lekkere zitpositie vinden.. Op een gegeven moment keek ik op mijn horloge en was er nog ongeveer een uurtje te gaan en dat was een prima vooruitzicht. Ondertussen keek ik even om me heen en zag ik de stewardessen wat zenuwachtig rondrennen door het vliegtuig. Dit was een voorbode voor een verlenging van de reis want vlak daarna maakte het vliegtuig in ene een flinke bocht.. Al snel informeerde de piloot ons dat we omkeerde naar het dichtstbijzijnde vliegveld want een passagier was blijkbaar in zo een conditie dat doorvliegen riskant was. Na een tijdje landde het vliegtuig op airport Windhoek te Namibië. De ambulance stond al klaar dus dat was allemaal perfect geregeld. Er was echter 1 ding vergeten. De trap naar het vliegtuig.. Best lastig dus voor de ambulance medewerkers. Uiteindelijk zijn ze via een brandweerautoladder in het vliegtuig gekomen en na wat behandeling van de patient aan boord was de ladder er ook en kon de passagier van boord. Even vliegtuig bijtanken en de reis kon vervolgt worden. Uiteindelijk 2,5 uur later stond ik op het vliegveld in Kaapstad en stonden Ewout en Annet me op te wachten. Ewout had een biertje voor me meegenomen en die ging er goed in na zo een lange reis! Bij aankomst in het huis van Ewout en Annet hebben we nog even wat gedronken en daarna bed in.

De volgende dag meteen even Kaapstad in geweest. Even wat gegeten op een terrasje en verder de shark cage dive geboekt. Verder die avond gebowld op een fantastisch aflopende bowling baan en daarna wat computer spellen gedaan op allemaal automaten. Annet had al geschreven dat het paard rijden leuk was, maar Annet in een vrachtwagen zien rijden was ook briljant!

In de eerdere blogs zijn de daginvullingen al redelijk uitgebreid verteld dus ik beperk me even tot mijn hoogtepunten..

Ik vond de rugbywedstrijd super. Erg leuke sport en veel sensatie. Alleen het stadion inkomen was al een leuke ervaring. Het werd een mooie ‘van-het-kastje-naar-de-muur-ervaring’. Pietje zegt dat we uitgang van Wimpie moeten hebben en vervolgens zijn we bij Wimpie en die zegt weer dat naar Pietje moeten. Zo ging dat nog even door en uiteindelijk mochten we bij Klaasje naar binnen. Dat de plaatselijke ‘helden’ de wedstrijd verloren was jammer, maar verder was het een mooie pot met veel gescoorde punten en genoeg gebeurtenissen eromheen.

De Tafelberg was ook erg gaaf. Van de 14 dagen dat ik er was heeft hij 13 dagen in de wolken gelegen, maar 3 dagen voor mijn vertrek was het een prachtige dag en hebben we onze kans gegrepen. Ik ben geen natuurmens maar zelfs ik vond het de natuur op de berg erg mooi, dat wil best wat zeggen… Verder een prachtig uitzicht over Kaapstad. Die avond hebben we ook Kaapstad bij nacht gezien op Signal Hill. Ook dit was weer een mooi uitzicht.

Koninginnedag was ondanks de berichten uit Nederland een leuke dag. De Zuid-Afrikanen vroegen zich af waarom we een oranje shirtje droegen maar dat hebben we even keurig uitgelegd. Misschien dat ze volgend jaar ook allemaal koninginnedag vieren?!

Achteraf ben ik ook ontzettend blij dat we een 2e poging hebben gedaan om haaien te zien en uiteindelijk ook de stinkende wet suits aan hebben getrokken om de haaien onder water te bekijken. Echt super kicken om zo een groot visje zo vlakbij je langs te zien zwemmen. Ook leuk als je op de boot staat en er komt net een groepje boven water die net een haai heeft gezien. De vreugdekreten waren steeds erg grappig!

We zijn ook nog op het afscheidsfeestje geweest van Annet haar werk in Hanover-park en ik moet zeggen dat dat er best indrukwekkend uitzag daar. Dan besef je in ene wel hoe goed wij het hier maar hebben.

Verder begon de winter in Kaapstad. En die winter is erg wisselvallig. De ene keer was het heerlijk zomerweer met een lekker zonnetje en de andere keer was het waaierig en volop regenbuien! Ook wel grappig dat het op de ene plek in stad mooi weer kan zijn terwijl het een kwartier verder compleet anders is!

En toen was het in ene allemaal voorbij. Het was een mooie vakantie. Had geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar het was een top ervaring die ik niet snel meer zal vergeten. Heb het ook enorm leuk gehad met Ewout en Annet. Jullie waren een perfecte gastheer en gastvrouw! Nog bedankt voor de leuke tijd!

Het had nog wat voeten in aarde, maar onze auto is net succesvol van eigenaar gewisseld! We moesten eerst nog de ‘roadworthy’ (apk) regelen, zodat de auto overgeschreven kon worden. Toen we gistermorgen naar het teststation van AVTS gingen kwam de auto niet door de test omdat de handrem (linksachter) niet werkte, de uitlijning van de voorwielen niet goed was en omdat er een paar lampjes niet goed bleken te werken.

Bij een ‘electrical repairs’ garage aan de overkant konden we de lampjes laten vervangen, maar bij het wisselen van het linker remlicht kwamen ze erachter dat de lampjes los (met tai-rips vast) in het console lagen. Ze vertelden me dat ze op zoek moesten naar een ‘deksel’ ervoor (hoort erop te zitten), en dan pas het probleem konden verhelpen. Het lampje was immers niks mis mee. Omdat we haast hadden vroeg ik of ze een sloperij wisten waar ik het zou kunnen halen. Hij verwees me door naar Voortrekker Road in Maitland, waar er meerdere naast elkaar zouden zitten. TomTom ingesteld, wij gingen naar Maitland. Helaas hadden ze bij geen enkele sloperij het onderdeel dus we bedachten dat het slimmer was om eerst de remmen en uitlijning te gaan regelen.

Bij het ‘Tonesson fitment center’ in Kenilworth, waar we eerder al de voorremschijven en -blokjes, cv-joints en uitlaat hadden laten vervangen lieten we ze nu naar de achterremmen en uitlijning kijken. Ze kwamen tot de conclusie dat de complete cilinders en remmen vervangen moesten worden (zou ik ook zeggen ). Maar goed, die auto moest een roadworthy hebben dus we hebben het gedaan. Na de reparaties was het tijd voor de uitlijning. Ik weet niet hoe lang dat in Nederland duurt gemiddeld, maar hier zijn ze snel een uur bezig… En Annet en ik maar wachten… Uiteindelijk was de auto klaar, dus we betaalden en gingen op weg naar huis. Dachten we, want na 200 meter rijden kwam ik erachter dat als ik het stuur losliet, dat de auto dan een goede bocht naar rechts maakte.. Om rechtuit te rijden moest ik bovendien het stuur naar links gedraaid houden. Dat leek ons niet echt de bedoeling van uitlijnen, dus ben ik omgedraaid en terug gereden.

Bij de garage sprak ik de monteur, vertelde hem dat als ik het stuur losliet.. en hij vulde aan: “naar rechts stuurt”. Ja eikel! Hij vertelde me dat de uitlijning helemaal goed was, maar dat de ene voorband meer gesleten was dan de andere, en dat het daardoor kwam. ‘Tyre pull’ noemde hij het. Ze hadden ook nog geprobeerd de wielen van links en rechts om te wisselen, maar dan ontstond er een afwijking naar links dus ze besloten dat het zo maar moest. Ik vertelde ze dat ik zo nooit door de roadworthy heen kwam en dat ze het moesten oplossen. Hij stelde voor om de voor- en achterwielen om te wisselen en het zo te proberen. Na het omwisselen deden ze opnieuw een uitlijning en waarempel, de auto reed recht vooruit!

Ondertussen was het al 4 uur dus het achterlicht zou niet meer gaan lukken. Thuis aangekomen leek het me verstandig om zelf ook maar een blik op het defecte lampje te werken en kwam er achter dat de fitting vol zat met corrosie! Die even met een mesje weggekrapt (dat doet mijn vader ook altijd ) en opnieuw geprobeerd. Hoppa! Branden deed hij opeens als een malle! Nieuw tai-rippie om de draadjes heen en hij zat weer ‘vast’ in het console.

Vanmorgen zijn we opnieuw naar het roadworthy teststation toegegaan, daar controleerde ze even snel of de defecten van gisteren opgelost waren en ja hoor, we kregen het roadworthy certificaat! Na wat laatste boodschappen, belde ik met de koper en we spraken om half 2 af bij hem thuis in ‘Kirstenhof’, een kwartiertje rijden. Nadat we hem hadden opgepikt reden we naar de bank, waar hij het geld ging ophalen. We vroegen aan het bankpersoneel of het mogelijk was om het geld direct in Euro’s (bijna 3.000)  te kunnen omwisselen maar dat bleek nogal omslachtig, dus legden we ons neer bij het ontvangen van het geld in Randen. De man achter balie zei dat hij alleen briefjes van 100 Rand had, en of dat een probleem was. Ik beeldde me in wat voor gigantisch pak geld dat zou worden, maar we hadden geen keus… Na 5 minuten was de beste man klaar met het tellen van het geld en een *10* centimeter dik pak cash kwam onder het raam door onze kant op! Gelukkig hadden we een plastic tas bij ons waar we het geld in konden doen!

Vanaf de bank heeft de nieuwe eigenaar (Mark) ons naar het plaatselijke traffic department gereden, waar we de auto op zijn naam hebben gezet. Hoera! Nu is de auto echt echt echt echt echt verkocht!! Mark heeft ons daarna naar huis gereden, en tegelijkertijd hebben we hem de werking van de TomTom, zijn nieuwe speeltje, even gedemonstreerd

Woohoo! Nu nog het geld om zien te wisselen voor euro’s…

We begonnen ons al een beetje zorgen te maken, maar onze gebeden zijn verhoord! We hebben onze auto net verkocht!! De enige voorwaarde voor verkoop is nog dat de auto door een ‘roadworthy test’, een soort APK heenkomt. We gaan morgen dus langs een teststation en als alles goed gaat kunnen we donderdag samen met de koper naar de bank om het bedrag te cashen. We hebben in ieder geval al een cheque van R2.000 borg, dus we zijn redelijk zeker dat de koper serieus is! De koper is vanavond voor het eerst komen kijken, en heeft na kijken en starten meteen besloten (na onderhandelen uiteraard) de auto te kopen. Vooral de TomTom die we meeverkochten vond hij leuk: de auto is voor zijn zus, de TomTom houdt hij zelf!

Vorige week hebben we een advertentie op Gumtree (de Zuid-Afrikaanse Marktplaats) gezet en daar kwamen een paar geinteresseerden op af. Een iemand kwam donderdags langs, heeft gekeken en zou van het weekend terugkomen om een testrit te maken, maar liet vervolgens niks meer van zich horen… Iemand anders zou ook van het weekend langskomen maar meldde op de valreep dat hij al een auto gevonden had.

Uiteindelijk stond onze advertentie op pagina 46 en genereerde niet zoveel repons meer dus bedachten we dat het handig was om wat geld te betalen voor een ‘Top advertentie’, zodat de advertentie 7 dagen lang bovenaan de lijst zou staan. Bij het proberen te betalen met mijn credit card, kwam echter de melding dat er *iets* fout ging, dus na een aantal malen proberen besloten we om de advertentie maar opnieuw te plaatsen. De nieuwe geplaatst, de oude verwijderd. Maar waar bleef die advertentie nou toch? Hij werd maar niet zichtbaar op de site…

Blijkbaar had ik in mijn advertentie woorden gebruikt (’bargain’?) die bij Gumtree alarmbellen deed afgaan, want het heeft 1,5 dag geduurd voordat die nieuwe advertentie online kwam, en ik een antwoord kreeg op mijn mailtjes… Lang genoeg in ieder geval om ons een beetje zorgen te gaan maken! Vanmorgen kreeg ik een mailtje dat mijn credit card niet geaccepteerd werd omdat dat deze buitenlands was, en dat ze dat om beveiligheidsredenen niet accepteerden. Ik heb ze verteld dat ik dan mijn geld wel in mijn zak hield en ergens anders zou uitgeven.

Maaar… eind goed, al goed! We trekken hier de champagne open!

All good things come to an end.. Volgende week vliegen we weer terug naar Nederland en zit ons Zuid-Afrika avontuur er weer op! We zijn ondertussen druk bezig onze auto weer te verkopen en alvast wat dingen in te pakken. We hopen dat we met onze koffers onder de 20 kilo blijven, we hebben gezien dat ze hier heel streng zijn met extra kilo’s: 30 euries per kilo moet er zonder pardon afgerekend worden!!

We zitten nu nog even lekker in het zonnetje, het is gelukkig de afgelopen dagen weer lekker warm dus ons kleurtje krijgt nog even een extra boost We gaan proberen de 26 graden mee naar Nederland terug te nemen!

We zijn van plan om vlak na terugkomst een ‘good-to-be-back-braai’ te organiseren. We laten nog weten hoe, wat en wanneer (waarschijnlijk het eerste weekend terug in NL), leuk als jullie er ook zijn!! Meer details volgen nog.. Voor de mensen die ons op Schiphol willen opwachten volgende week, we landen dinsdag om 10:15 ’s morgens, met British Airways vanuit Londen.

We houden jullie op de hoogte!

Afgelopen dinsdag zijn we met z’n drieën naar Stellenbosch geweest. Eerst zijn we naar het Cheetah Outreach Centre gegaan in Spier, waar we 10 minuutjes hebben rondgelopen en de cheetahs bekeken. De baby cheetahs die we de vorige keer gezien hadden, waren ondertussen uitgegroeid tot bijna-volwassen grootte! Het liep inmiddels tegen lunchtijd dus we naar het restaurantje van het Spier wine estate gelopen. Op het buitenterras hebben we aan het water van de vijver lekker in het zonnetje gelunched.

Na de lunch was het tijd om wijntjes te proeven! Omdat we toch al op het terrein van een grote wijnboerderij waren, liepen we naar het gebouwtje waar we wijn konden proeven. Peter en ik proefden een aantal wijntjes en kregen uitleg over de verschillende wijnen. Ik besloot een flesje rosé mee te nemen en we gingen op zoek naar een andere wijnboerderij.

Op weg naar Stellenbosch zag ik een bord langs de weg waarop wijnboer J.C. LeRoux verwees naar hun locatie. Omdat ik voor mijn aanzoek aan Annet ‘champagne’ van J.C. LeRoux had gekocht, en deze goed bevallen was, dacht ik dat het leuk was om daarheen te gaan. Een paar kilometer verderop kwamen we bij hun wijngaard aan. In een grote luxe ruimte, voorzien van tafels, banken en stoelen, konden we plaatsnemen om hun wijnen te proeven. Een vrolijke vrouw kwam ons telkens een wijntje inschenken, vertelde over de wijn en gaf ons vervolgens rustig de tijd om deze te proeven en op te drinken. We hadden hier erg veel lol.. zie de foto’s en (vooral) filmpje!

Na deze wijntjes vonden we het mooi geweest en zijn we terug naar huis gegaan. Woensdag was Peters laatste dag hier alweer en hebben we rustig aan gedaan. ’s Avonds hebben we hem naar het vliegveld gebracht! Het was erg gezellig om hem op visite te hebben, we hebben erg veel gelachen! Peter, bedankt! We zijn benieuwd naar je komende gastblog

Afgelopen maandag werden we om 6 uur ’s morgens opgepikt bij het Southern Sun hotel in Newlands om opnieuw de haaien op te gaan zoeken bij Gansbaai! Voor degenen die het vorige berichtje hierover gemist hebben: we waren een week eerder gegaan maar hadden geen haaien gezien, dus we konden (bijna gratis) een herkansing krijgen.. Dit werd dus die herkansing!

Enigszins pessimistisch stapten we na onze rit naar Gansbaai en ontbijtje in de boot richting Dyer Island, waar veel witte haaien op doortocht zich komen voeden met de zeehonden die daar op ‘Geyser rock’ rondhangen en zwemmen. Het weer was heerlijk en dus zaten we in ons t-shirtje op het bovendek van de boot te zonnen. Het aas werd uitgegooid en het wachten op haaien was begonnen. Zouden ze zich deze keer dan wel laten zien??

Na een half uurtje dook er opeens vanuit het niets een haai op, zette zijn tanden in het aas en besloot deze niet meer te laten gaan. Omdat het niet de bedoeling is dat de haaien het aas te pakken krijgen, trekt de bemanning deze altijd weg zodra de haai er te dicht in de buurt komt. Dit keer waren ze dus te laat en de haai trok het aas na enig rukken en sjorren van het touw af. Woohoo! Eindelijk kregen we waar we voor kwamen! Grote dikke witte haaien zwommen om de boot en iedereen stormde naar beneden om een wetsuit aan te trekken. Wij besloten nog even te wachten, vanuit een nog steeds pessimistische gedachte dat de haaien misschien straks wel weer weg zouden zijn.

Omdat de haaien (2 of 3) keer op keer toch op het aas af bleven komen en we al veel mooie foto’s en filmpjes hadden geschoten, vonden we dat het nu tijd was om ook de kooi in te gaan klimmen! De wetsuits gingen aan, de duikbrillen op en Peter, Annet en ik plonsten in de kooi in het water. Na een minuutje of twee diende zich weer een haai aan en wederom had deze het aas te pakken gekregen. Van onder water zagen we hoe de haai, pal voor ons (!!) aan het aas rukte. Om zijn geruk kracht bij te zetten, beukte hij met zijn achterlijf tegen onze kooi aan en konden we de haai praktisch aanraken! Na een seconde of tien kreeg de bemanning het voor elkaar om het aas uit zijn bek te trekken en zwom de haai verder. Weer boven water schreeuwde iedereen van de adrenalinekick die de haai ons bezorgd had! Nog een paar keer hierna kwam er een haai langs de kooi gezwommen, maar deze waren niet meer zo indrukwekkend als onze eerste encounter.. We besloten dus het water weer uit te gaan en ons weer om te kleden… wat ontzettend gaaf!

Uiteindelijk hebben we zo’n 3,5 uur op het water gedobberd voor we terugkeerden naar wal. Hier kregen we tijdens de lunch de film te zien die de videograaf had gemaakt en kregen we de mogelijkheid om deze te kopen voor R350. Omdat we de beelden die hij onder water had geschoten niet zo heel indrukwekkend vonden, besloten we het bij ons eigen materiaal te houden. We hoorden dat het al zo’n 10 dagen terug was dat er goed met haaien gedoken kon worden. De dagen ervoor waren er soms wel haaien, maar die bleven dan niet lang rondhangen. We hadden dus veel mazzel gehad!

Om omgeveer half 4 waren we terug in Kaapstad, moe maar zeer voldaan!