Ondertussen zijn we al weer 5 dagen terug in Kaapstad… We hebben gelukkig nu alles van Kruger National Park geblogd, wat een rotkarwei! Je moet eerst het verhaal tikken, dan foto’s uitkiezen/verkleinen/opslaan/toevoegen per stuk en dan doet Ewout de eindredactie en daarna kan het pas online! Vandaar dat jullie zolang moesten wachten…
Dinsdag zijn we terug gekomen uit Johannesburg. We werden opgehaald door Cory, een Amerikaan die tijdelijk in het gastenverblijf (”the dog house”) naast het huis woont. We hebben de huurauto weer moeten inleveren vorige week donderdag, dus hadden geen vervoersmiddel meer. Geluksvogels die we zijn, we mogen voor de komende 2 weken de auto van Elizabeth (de eigenares van ons appartementje) lenen, zij is namelijk op vakantie. We hebben dus nog even de tijd om naar een auto te kijken, maar we moeten wel snel beslissen, de Zuid-Afrikaanse Rand staat namelijk erg gunstig voor ons…
Morgen begin ik met mijn werk. Afgelopen vrijdag zijn Ewout en ik op het hoofdkantoor van Helpkids geweest om kennis te maken met alle maatschappelijk werkers daar. Ze vertelden over de mogelijke problematische situaties die ik kan tegenkomen, zoals kinderen die flink beschadigd zijn door verwaarlozing, mishandeling en/of verkrachting. De ouders zijn vaak verslaafd aan alcohol en/of drugs, waardoor zij niet in staat zijn voor hun kinderen te zorgen. Ook gaan we als maatschappelijk werkers op zoek naar vondelingen, veel baby’tjes worden in vuilniszakken gestopt en op het veld achtergelaten. Als ze een levend baby’tje vinden, brengen ze het kindje zo snel mogelijk naar het ziekenhuis en gaan op zoek naar opvang voor het baby’tje. Afgelopen woensdag vond een van de maatschappelijk werkers nog een overleden baby’tje, netjes aangekleed, in een vuilniszak…
Vandaag mochten we uitslapen! Om half 7 ging de wekker, om om half 8 aan de ontbijttafel te kunnen aanschuiven. Na een heerlijk ontbijtje (toast, ei en bacon) klommen we om 8 uur in de jeep om naar het verzamelpunt te gaan voor onze terugreis naar Johannesburg. Blijkbaar waren de mensen die ons daar moesten oppikken later vertrokken, want Oscar reed koeteldekoet met een slakkegangetje naar de afgesproken plek. Daar aangekomen hebben we nog drie kwartier moeten wachten tot het busje eindelijk kwam.
In het busje zaten o.a. een stelletje uit Brazilie, die op de heenweg ook bij ons de bus zaten. Omdat zij een andere tour hadden gedaan, konden we mooi onze ervaringen uitwisselen. In het busje, dat airco leek te hebben, werd het ondertussen steeds warmer en warmer. Op een gegeven moment was het zo warm dat ik naar voren liep om aan de chauffeur te vragen of hij de airco misschien wilde aanzetten. Een beetje onhandig probeerde hij vervolgens een paar knoppen uit. Een knopje met opschrift ‘Rear’ deed het hem en na indrukken kwam er waarempel opeens koele lucht uit het plafond! Iedereen zuchtte van blijdschap, en verwachtten dat het nu lekker koel zou worden…. maar… onder de bank voor mij kwam uit een zwart apparaat ook opeens hete lucht! Ik vroeg aan de chauffeur of misschien tegelijkertijd de verwarming aan stond, maar hij wist van niks en kon ook geen knopjes vinden.. Dan toch maar de ramen open…
Twee uurtjes verderop hadden we de eerste stop. Hier was een marktje waar allemaal beeldjes verkocht werden en een mooi uitzicht over de Blyde River Canyon vanaf de andere kant. Na ongeveer 20 minuten gingen we weer verder en de chauffeur had net ontdekt waardoor het zo warm bleef in het busje, de vloerverwarming stond aan… Hij had de regelaar van de verwarming gevonden en hem uitgezet. We reden weer verder terwijl de airco nu eindelijk wel goed z’n werk deed.
We hebben lekker een beetje geslapen in het busje met af en toe een stop tussendoor om naar de toilet te gaan en wat drinken te halen. Ook hebben we rond 14.00 uur gelunched bij restaurant ‘Pickles and stuff’. Rond half 6 kwamen we weer bij Mbizi Backpackers Lodge in Boksbugs (bij Jo’burg) aan. Wij pakten onze spullen uit de aanhanger en gingen voor het hek staan. Het hostel heeft geen deurbel, dus bleef de chauffeur nog even staan om te toeteren. Niemand reageerde… Gelukkig kan ik redelijk goed klimmen, dus klom ik na een paar minuten over de muur en haalde binnen de sleutel van het hek. In de huiskamer zaten twee Japanners een DVD’tje te kijken, ze hadden niks gehoord van al het getoeter…
We hebben lekker aan de bar gehangen die avond. De 2 nederlandse meiden die er ook waren toen we 9 oktober aankwamen, gingen die avond weer terug naar Nederland. Het was leuk om ze nog even te zien en te spreken. Het is toch wel lekker om af en toe in je eigen taal te praten, vooral voor Annet. Aan de bar was het zelfbediening, want Patrick, de eigenaar, was vanaf een uurtje of 9 nergens meer te vinden. Rond half 12 gingen we bekaf naar ons bed. De volgende ochtend moesten we er om 7 uur uit om om 8 uur te kunnen vertrekken richting vliegveld, weer terug naar Kaapstad.
Foto’s van Mbizi Backpackers Lodge:
