InKaapstad blog

Om half 5 ging onze wekker en we hadden wat moeite om eruit te komen. Het was wel heel vroeg… Nog geen kwartier later hoorde we Oscar vragen of we klaar waren voor vertrek, we zeiden in koor: “Almost ready!” Hij zei dat we moesten opschieten, omdat we om 5 uur bij de receptie moesten zijn voor de ochtend game walk. De avond ervoor vertelde hij nog dat we half 6 zouden vertrekken, we moesten nu dus erg haasten. Een beetje geirriteerd en nog met slapertjes in onze ogen kwamen we bij de receptie aan en moesten we gelijk in de open truck stappen waarmee we naar het startpunt voor onze gamewalk zouden rijden. In de truck zaten al 4 Amerikanen klaar waarmee we samen de gamewalk gingen doen, en twee guides voorin die ons heelhuids door de bush zouden gaan helpen.

Na een eindje rijden, kwamen we op de plek aan waar we aan de gamewalk zouden beginnen. We stapten uit en de guides haalden hun geweren tevoorschijn en laadden ze met kogels. Nadat we wat afspraken hadden doorgenomen, gingen we op weg. We moesten in één lijn achter elkaar aan lopen met de guides beiden vooraan. We moesten stil zijn, zodat de dieren ons niet zouden horen, en wij de dieren juist weer wel. Als wij iets zagen of bijv. onze veters wilden strikken, moesten we in onze vingers knippen. Ook werd nadrukkelijk verteld dat we niet moesten wegrennen als we opeens oog in oog met een wild dier zouden staan. Het dier zou ons dan als prooi behandelen en aanvallen.

Al snel kwamen we voetsporen van een witte neushoorn tegen. We gingen in een kringetje om de sporen heen staan. De voorste guide legde uit hoe je die afdrukken kon herkennen. Het verschil tussen het voetspoor van een zwarte en witte neushoorn is dat die van een zwarte kleiner is, en die van de witte aan de achterkant in een W-vorm loopt, en de van een zwarte gewoon rond. Even verderop kwamen we ook de ‘wc’ tegen van de witte neushoorn. Doordat ze hun behoefte steeds op dezelfde plekken doen, vormen zich daar vanzelf grote mesthopen.

Verderop zagen we verse voetsporen van een zwarte neushoorn, en lagen er takjes op de grond waar hij zijn maaltijd had staan eten. Omdat zwarte neushoorns erg gevaarlijk zijn als je te dichtbij komt, en ze zich meestal in de bosjes ophouden, stelden de guides voor de sporen niet verder te volgen. Verder zagen we hier ook verse voetsporen van hyena’s en leeuwen, ze moesten dus in de buurt zijn…

Hierna vonden we een skelet van een mannetjes kudu dat waarschijnlijk een paar dagen eerder gedood was door leeuwen. Een van de guides vroeg of iemand van ons de schedel met hoorns mee terug wilde nemen naar de truck. Niemand bood zichzelf aan (best zwaar zo’n schedel..) waarop de guide aan Ewout vroeg of hij de hoorns er dan even af wilde breken om ze dan los mee te nemen. Ewout zei meteen dat dat toch niet zou lukken, hij had het in Botwana namelijk tijdens een gamewalk ook al een geprobeerd, zonder succes… De andere guide nam de schedel over, zette deze op de grond met een voet erop en draaide een buitenste laag (soort dikke nagel zeg maar) van de hoorns af. Ewout en ik dachten tegelijkertijd: “Ohh, doen ze dat zo!” Nadat de guide de hoorns er had afgedraaid, droeg ik er een met me mee en de ander werd gedragen door een van de Amerikanen. Ze waren gelukkig niet zwaar, maar ik kreeg wel steeds meer vliegen om mij heen, heel irritant.

Na niet ver gelopen te hebben, zagen we ook het schild van een overleden vrouwtjes schildpad (een ‘leopard-turtle’). Dit kon je zien aan de vlakke onderkant. Op dezelfde plek zagen we voetsporen van nijlpaarden die die ochtend het water in gegaan waren. We hebben ze niet gezien, maar dat vonden we ook niet zo erg. Nijlpaarden zijn erg gevaarlijke beesten en doden veel mensen in Afrika.

Tot ieders verbazing (en schrik) hoorden we opeens leeuwen brullen even verderop, waarop we besloten een andere kant op te lopen om ze te ontwijken!

Helaas moesten we onderweg steeds stoppen voor elke vogel die de Amerikanen zagen, ze waren echt vogelgek. Ze hadden zelfs een vogelboek mee en als de guides niet wisten wat voor vogel het was, gingen ze het opzoeken in hun boek. We moesten zelfs stoppen voor een grijze duif.

Na ongeveer anderhalf uur rond gelopen te hebben, stopten we even en kregen wat te drinken en crackers. Daar waren we wel aan toe, want we hadden nog niet ontbeten. We zaten op een boomstronk, de guides vertelde dat olifanten bomen omduwden om zo de wortels te eten voor extra vocht. Her en der zag je meer boomstronken ontwortelt liggen, dat waren dus het werk van olifanten.

Na lekker even gezeten te hebben, gingen we weer richting de jeep. Het was al pittig warm aan het worden, dus we deden onze vesten maar uit. Onderweg kwamen we nog meer vogels tegen, een duizendpoot, een schedel van een buffel en mierennesten die uitgegeten waren door miereneters. De kuilen die hierdoor ontstaan worden steeds dieper en ’s nachts gaan hier hyena’s en wilde zwijnen in liggen om zich warm te houden.

Na ongeveer drie kwartier bereikten we de truck en reden we weer terug naar het kamp. Onderweg kwamen we allerlei dieren tegen o.a. een jackal (jakhals) en een kudde buffels.

Aangekomen bij het park bedankte we de guides en stond Oscar al op ons te wachten om ons terug naar de tenten te brengen. Gelukkig hadden we nu even de tijd om ons te douchen! Na ons lekker opgefrist te hebben en de spullen weer te hebben ingepakt, vertrokken we rond half 10 weer uit het kamp. Tijdens de rit kwamen we opnieuw verschillende dieren tegen, maar veel foto’s namen we niet meer omdat we ze al zo vaak hadden gezien. We reden het Kruger Park uit en konden even naar de wc en wat drinken halen. Op dat terrein lagen naast een gebouwtje schedels van een nijlpaard, kudu, buffel, giraffe, krokodil en van een neushoorn.

Na een kwartier moesten we weer terug naar de truck, we moesten weer verder… Rond 14.00 uur kwamen we aan bij een terrein met veel luxe lodges en twee grote zwembaden. Hier gingen we lunchen en nodigden Oscar uit om op onze kosten mee te lunchen, dat wilde hij wel. Het praten ging wat moeizaam, maar toen het over voetbal ging, praatte Oscar opeens de oren van onze kop. Helaas hadden we nog minder dan een half uur na de lunch, dus konden we geen duik meer nemen in het zwembad. We zijn lekker in het zonnetje gaan zitten, even relaxen. Het is best vermoeiend om steeds zoekend naar wilde beesten in zo’n truck te zitten.

Rond half 3 vertrokken we weer, op weg naar het stuwmeer in de Blyde River Canyon, de op twee na grootste canyon ter wereld, achter de Grand Canyon in Amerika en Fish River Canyon in Namibië. Het was ongeveer een half uur rijden. Daar aangekomen gingen we op een boot en een gids vertelde over de rotsen en de dieren die we tegenkwamen. We zagen een krokodil boven komen drijven en als er teveel geluid werd gemaakt, dook het beest weer onder water. Verderop zagen we bavianen die hun ruggen naar ons keerden. Dit doen ze omdat ze denken dat als hij ons niet ziet, wij hem ook niet kunnen zien, ja apen zijn niet de allerslimste beesten. We zagen een rotswand waarin een gezicht te herkennen was, het ‘huilende gezicht’ genoemd. De gids vertelde dat het al vanaf december vorig jaar op die plek niet meer geregend had, daarvoor kwam er geen waterval vanuit de ‘ogen’, er waren dus geen tranen. Na de verhalen over de rotsen zagen we impala’s op de kant en nijlpaarden in het water. We kwamen, volgens de nijlpaarden te dichtbij, want ze lieten hun wapens (tanden) zien.

Na een uurtje rondgevaren te hebben, vertrokken we op weg naar ‘Ikley Game Ranch’, de lodge waar we de laatste avond zouden gaan slapen. Vlak voor etenstijd kwamen we hier aan en een vrouw wees ons de weg naar ons huisje. Het was best groot, we hadden namelijk 3 slaapkamers tot onze beschikking, 2 wc’s en een badkamer met 2 douchecellen. Normaal gesproken ben je met meer mensen in zo’n huisje, maar jammer genoeg waren wij maar met z’n tweeën. We gingen even aan de bar wat drinken en vroegen of er nog meer gasten waren. Zelfs op het hele terrein waren we met z’n tweeën, er waren geen andere gasten!! :-S

Al snel stond het eten voor ons klaar. We kregen soep vooraf en het hoofdgerecht was rijst met boboti, erg lekker!! Terwijl we aan het eten waren, kwam er een bok de hoek om kijken. Waarschijnlijk rook hij het eten, hij bleef erg nieuwsgierig kijken en ondanks dat hij werd weggejaagd bleef hij in de buurt staan…

Na het eten ging de bok er ook weer vandoor en dronken wij nog wat rond het kampvuurtje. Rond 20.00 uur ging Oscar naar bed en de medewerkers van de lodge naar huis. We konden het drinken gewoon uit de koelkast pakken en morgen betalen… Toen was ik echt even goed chagrijnig!! Zaten we daar met z’n tweeen rond een kampvuur met niemand om ons heen! We hebben het weer gezellig gemaakt door het kampvuurtje hoger te stoken en lekker warm -een beetje sarcastisch- de dag door te nemen. Half 10 gingen we maar naar ons bed en hebben we nog schaak gespeeld op Ewout’s oude telefoon…