Wat heeft Annet deze week gedaan op haar werk?
Ik ben nu alweer 4 weken aan het werk bij Helpkids. Deze week ben ik bezig geweest om een screening te doen bij pleegouders. Ik ging samen met Vanessa naar een echtpaar toe voor een gesprek en we bekeken gelijk hun woning. Ze hadden een behoorlijk grote huis, 2 woonkamers, 3 slaapkamers, een keuken, eetkamer, enzovoort. Dit echtpaar wilde graag pleegouders worden van een meisje van 4 jaar die al een tijdje bij hen komt in de weekenden. Ook wilden ze graag pleegouder worden van een baby’tje, het liefst een meisje. Ze kunnen zelf moeizaam kinderen krijgen, maar hebben uiteindelijk toch een dochtertje gekregen, maar die overleed aan een leveraandoening toen ze 7 maanden oud was. Het verlies van hun kindje doet hen nog steeds wel veel verdriet, maar ze leren er langzaamaan mee om te gaan.
Na het huisbezoek ben ik aan de slag gegaan om de referenties te bellen en een rapport te tikken over dit echtpaar. Vanessa keek het verslag voor mij na. Gelukkig maar, want mijn schrijfvaardigheid Engels is niet super! Ik word er wel al wat beter in gelukkig…
De rest van deze week ben ik ook lekker bezig geweest. Ik deed zelfstandig de gesprekken met pleegouders over hoe het gaat met het pleegkind en of zij er nog steeds voor willen zorgen. Daarna had ik een gesprek met alleen de pleegkinderen, om ook hun kant van het verhaal te horen zonder dat ze beinvloed werden.
Het eerste gesprek ging heel goed, dat kon gewoon in het Engels. Het was een tweeling (pleegkinderen) die woonden bij hun halfzus (pleegmoeder). Het waren 2 leuke gezellige meiden van 11 jaar, ik had gelijk een klik met ze. Ze zijn namelijk op dezelfde dag jarig als ik. We hadden een heel gezellige gesprekje over van alles, niet alleen maar serieus. Helaas zijn hun beide ouders overleden. Ze missen vooral hun moeder, maar ze zijn blij dat ze bij hun halfzus kunnen wonen. Aan het einde van een leuk gesprek kreeg ik van een van de meiden een dikke knuffel, dat deed mij goed!
Het tweede en derde gesprek waren wel wat lastiger. De pleegmoeder en het pleegkind spraken alleen Afrikaans. Volwassenen kan ik wel redelijk goed verstaan, maar de kinderen spraken zo binnenmonds dat ik ze bijna niet kon volgen. Gelukkig kon ik achteraf vragen aan anderen wat bepaalde woorden betekenden en zo kon ik van alle gesprekken een rapport maken.
Trouwens best leuk om onder alle rapporten je naam en handtekening te zetten met “Social worker” eronder…