InKaapstad blog

Omdat veel mensen vragen naar mijn vrijwilligerswerk hier, bij deze even een ‘korte’ beschrijving van de afgelopen week!

Vorige week ben ik weer begonnen met werken, maar werd dinsdagmiddag ziek en ben de rest van de week thuis gebleven. Afgelopen maandag was ik nog steeds ziek, een beetje grieperig, maar dinsdag ben ik weer begonnen met werken. Ik moest mij eigenlijk voorbereiden voor het groepswerk (’behaviour modification’ en ‘life skills training’ aan de pleegkinderen) Dit moet eigenlijk voor het einde van deze maand gebeuren, maar Valerie (de maatschappelijk werker) had mij nodig. We gingen samen op huisbezoek ter voorbereiding op de rechtzaak van donderdag de 26ste.

De situatie:
Het gaat om een moeder van 30 die 6 kinderen heeft bij 3 verschillende mannen. Alle kinderen zijn uit huis geplaatst, omdat moeder drugs gebruikt(e). Het oudste kind is 13 en de jongste is vorige week 1 jaar geworden. Alle kinderen wonen bij hun vaders en grootouders. We moesten op huisbezoek om te kijken hoe het gaat met de kinderen en of de grootouders of vaders geschikt zijn om de kinderen officieel in hun zorg te krijgen. Op zich zijn ze al wel hun zorg, maar dat is op privaatregeling. Dat betekent dat de moeder ten alle tijden haar kinderen kan terug eisen. Daarom moest het voor de rechter komen om de moeder officieel uit de ouderlijke macht te zetten. Valerie had een van de grootouders al gesproken op kantoor, maar we moesten nu naar de  moeder en naar de andere grootouders/vaders.

Dinsdag was het hier erg warm, rond de 38 graden en Valerie is niet zo fan van lopen, dus vroeg ze aan de nieuwe stagaire of zij ons met haar auto naar de andere kant van Hanover Park kon brengen. Na lang wachten, ongeveer anderhalf uur, gingen we dan eindelijk. De stagaire zette ons af en wij gingen eerst bij de moeder langs om te kijken hoe het met haar ging en de omstandigheden te peilen. Na dit huisbezoek gingen we lopend door naar een van de grootouders. Omdat wij niet precies wisten waar het was, liep de moeder met ons mee. Tijdens zo’n huisbezoek stellen we vragen over achtergrond, financiën, religie, e.d. en kijken rond in het huis om te zien of het groot genoeg is voor het kind/kinderen. Na alle huisbezoeken waren we inmiddels al 3 uur verder en liepen we weer terug naar het kantoor. Daar kwamen om half 4 binnen en kon ik eindelijk gaan lunchen. Ewout kwam mij om 4 uur weer ophalen en thuis aangekomen nam ik even een duik in het zwembad. Daar was ik echt aan toe!!

De volgende dag heb ik alle rapporten geschreven, daar was ik bijna de hele dag zoet mee. ’s Middags was ik er zo klaar mee en wilde naar huis, want ik was Valerie’s werk aan het doen, terwijl zij lekker op stap was met Anneline en een andere collega. Toen zij eindelijk na 2 uur terugkwamen met hun lunch (KFC) en kon ik Ewout opbellen om te vragen of hij mij kwam ophalen. (ik kon niet eerder weg want ik was de enige op kantoor) Ik had met Valerie afgesproken dat ik de volgende dag rechtstreeks naar het hof in Wynberg zou komen.

Donderdagochtend moest ik om 10 uur in het gerechtsgebouw zijn, op de eerste verdieping. Nadat ik door de beveiliging was gegaan en boven kwam, was Valerie nog nergens te bekennen. Alle kinderen met vaders en grootouders waren al aan het wachten. De moeder kwam een half uur te laat en toen was Valerie er nog steeds niet.

Tegen 11 uur kwam Valerie dan eindelijk, maar omdat zij te laat was moesten we lang wachten. We wisten nog niet precies hoe lang. Er ontbraken van een aantal kinderen nog de geboortecertificaten, dus ging ik met Valerie deze ophalen bij een soort gemeentehuis. Alles gaat hier rustig aan, dus het is niet raar dat je bijna 2 uur staat te wachten, totdat je weer terug kan naar de rechtbank om daar vervolgens weer te wachten. Het was ondertussen half 2, dus lunchtijd, dan werkt er niemand in de rechtbank. Gelukkig mochten we wel weer naar binnen en uiteindelijk om kwart over 3 waren we aan de beurt. Helaas mocht ik niet mee de rechtzaal in en stond ik samen met de grootouders in de gang te wachten. Ik baalde er flink van, ik wilde juist weten hoe dat gaat!

Na 2 minuten kwam iedereen weer naar buiten en hoorde ik van Valerie dat het voor de oudste kinderen allemaal goed is gegaan, dus in zorg zijn van de grootouders of vader. Alleen de jongsten waren nog niet officieel in zorg van hun grootouders geplaast. Het hoe en waarom heb ik nog geprobeerd te achterhalen, maar Valerie vertelde er weinig over. Ik ga maandag het dossier wel lezen en hoop er dan achter te komen… De moeder van de kinderen had goed begrepen dat zij nog niet officieel uit de ouderlijke macht was gezet van de jongste kinderen en wilde die dus meenemen… De oma en ik hebben de kinderen van haar moeten afpakken. Ondanks het huilen van vooral het 4-jarige meisje weet je toch dat het voor de kinderen beter is om bij opa en oma te wonen.