InKaapstad blog

Eigenlijk was het op 4 april al zover, maar eerste paasdag 1999 -precies 10 jaar terug dus- maakte ik voor het eerst kennis met Kaapstad! Marc en ik arriveerden op het toen nog zeer amateuristische vliegveldje en werden opgewacht door Craig, onze baas, en zijn toenmalige Nederlandse vriendin Suzan. ’s Middags zaten we in het warme paaszonnetje op het terras bij La Med een biertje te drinken.

Nu ik dit schrijf bedenk ik me wat er allemaal veranderd is sinds toen. Apartheid was in ‘99 nog maar net 5 jaar afgeschaft en Nelson Mandela had zijn eerste en enige termijn als president erop zitten. Zuid-Afrika’s tweede democratische verkiezingen werden gehouden en het was zo zeker als wat dat de ANC opnieuw de verkiezingen zou winnen, en dat Thabo Mbeki (ANC president) dus Zuid-Afrika’s nieuwe president zou worden. Nu zien de verkiezingen er iets gekleurder uit. Veel mensen willen vanwege corruptie en fraude die de regering binnengeslopen is niet meer op de ANC stemmen. Toch zullen ze in de meeste provincies de verkiezingen op 22 april wel weer winnen, maar de afstand tot ‘kleinere’ partijen wordt steeds kleiner. De verkiezingen worden daarmee dus ook wat spannender!

Als ik verder kijk naar alle verschillen tussen toen en nu, kan ik een hoop dingen opnoemen! Als je je auto tegenwoordig fout parkeert, is de kans erg groot dat er een boete onder je ruitenwisser zit als je terug komt. 10 jaar terug parkeerde je waar je wilde en kwam je er mee weg. Bij parkeerplaatsen, waar vroeger kinderen stonden die tegen een kleine vergoeding op je auto letten, tref je nu volwassen ‘pakeerwachters’ aan. Ook zijn er nu meer plekken waar je je auto ‘veilig’ kunt neerzetten. Auto’s die na een bocht midden op de snelweg stilstaan met rook onder de motorkap vandaan zie je ook eigenlijk niet meer, mensen snappen nu dat ze beter aan de kant van de weg kunnen staan (al levert dat ook nog wel eens gevaarlijke situaties op).

Ook zie je nu veel meer ‘zwarten’ aan het werk bij restaurants, winkels en bars. 10 jaar terug waren dit nog meestal blanken. Dit komt overigens vooral doordat de regering een wet heeft aangenomen (’affirmative action’) die zegt dat de werknemers bij een bedrijf de samenleving moet weerspiegelen, en dat dus 60% van het personeel zwart moet zijn, of deze mensen nou gekwalificeerd zijn voor het werk of niet. Het gekke is dat de nationaliteit dan weer niet uitmaakt, dus gekwalificeerde mensen uit het buitenland voeldoen ook aan dat criterium. Als ik het trouwens over ‘zwarten’ heb, is dat totaal niet discriminerend bedoeld. Hier wordt het onderscheid nog heel duidelijk gemaakt: je bent hier ‘wit’ (europees), ‘zwart’ (inheemse bevoking) of ‘gekleurd’ (mix van culturen).

Hoe dan ook, Zuid-Afrika blijft voorlopig nog wel een land in ontwikkeling! Ik kijk met veel plezier terug op de laatste 10 jaar en alle mooie dingen die ik hier heb meegemaakt tijdens mijn 2 langdurige verblijven. Nog even ruim een maandje en dan keren we weer terug naar Nederland! Dit is trouwens ons 75e bericht op de blog, een kleine mijlpaal dus

Prettige paasdagen allemaal!