Op 23 april was het dan zover, ik ging vanaf Schiphol op reis naar Kaapstad om 2 weken te vertoeven bij Ewout en Annet. Uiteraard had ik er veel zin in en tegelijk was het best spannend aangezien ik moederziel alleen de overtocht maakte.. Over de heenreis kan ik kort zijn: ELLENDE.
Ik zat heerlijk opgepropt in mijn stoel en kon op de een of andere manier maar geen lekkere zitpositie vinden.. Op een gegeven moment keek ik op mijn horloge en was er nog ongeveer een uurtje te gaan en dat was een prima vooruitzicht. Ondertussen keek ik even om me heen en zag ik de stewardessen wat zenuwachtig rondrennen door het vliegtuig. Dit was een voorbode voor een verlenging van de reis want vlak daarna maakte het vliegtuig in ene een flinke bocht.. Al snel informeerde de piloot ons dat we omkeerde naar het dichtstbijzijnde vliegveld want een passagier was blijkbaar in zo een conditie dat doorvliegen riskant was. Na een tijdje landde het vliegtuig op airport Windhoek te Namibië. De ambulance stond al klaar dus dat was allemaal perfect geregeld. Er was echter 1 ding vergeten. De trap naar het vliegtuig.. Best lastig dus voor de ambulance medewerkers. Uiteindelijk zijn ze via een brandweerautoladder in het vliegtuig gekomen en na wat behandeling van de patient aan boord was de ladder er ook en kon de passagier van boord. Even vliegtuig bijtanken en de reis kon vervolgt worden. Uiteindelijk 2,5 uur later stond ik op het vliegveld in Kaapstad en stonden Ewout en Annet me op te wachten. Ewout had een biertje voor me meegenomen en die ging er goed in na zo een lange reis! Bij aankomst in het huis van Ewout en Annet hebben we nog even wat gedronken en daarna bed in.
De volgende dag meteen even Kaapstad in geweest. Even wat gegeten op een terrasje en verder de shark cage dive geboekt. Verder die avond gebowld op een fantastisch aflopende bowling baan en daarna wat computer spellen gedaan op allemaal automaten. Annet had al geschreven dat het paard rijden leuk was, maar Annet in een vrachtwagen zien rijden was ook briljant!
In de eerdere blogs zijn de daginvullingen al redelijk uitgebreid verteld dus ik beperk me even tot mijn hoogtepunten..
Ik vond de rugbywedstrijd super. Erg leuke sport en veel sensatie. Alleen het stadion inkomen was al een leuke ervaring. Het werd een mooie ‘van-het-kastje-naar-de-muur-ervaring’. Pietje zegt dat we uitgang van Wimpie moeten hebben en vervolgens zijn we bij Wimpie en die zegt weer dat naar Pietje moeten. Zo ging dat nog even door en uiteindelijk mochten we bij Klaasje naar binnen. Dat de plaatselijke ‘helden’ de wedstrijd verloren was jammer, maar verder was het een mooie pot met veel gescoorde punten en genoeg gebeurtenissen eromheen.
De Tafelberg was ook erg gaaf. Van de 14 dagen dat ik er was heeft hij 13 dagen in de wolken gelegen, maar 3 dagen voor mijn vertrek was het een prachtige dag en hebben we onze kans gegrepen. Ik ben geen natuurmens maar zelfs ik vond het de natuur op de berg erg mooi, dat wil best wat zeggen… Verder een prachtig uitzicht over Kaapstad. Die avond hebben we ook Kaapstad bij nacht gezien op Signal Hill. Ook dit was weer een mooi uitzicht.
Koninginnedag was ondanks de berichten uit Nederland een leuke dag. De Zuid-Afrikanen vroegen zich af waarom we een oranje shirtje droegen maar dat hebben we even keurig uitgelegd. Misschien dat ze volgend jaar ook allemaal koninginnedag vieren?!
Achteraf ben ik ook ontzettend blij dat we een 2e poging hebben gedaan om haaien te zien en uiteindelijk ook de stinkende wet suits aan hebben getrokken om de haaien onder water te bekijken. Echt super kicken om zo een groot visje zo vlakbij je langs te zien zwemmen. Ook leuk als je op de boot staat en er komt net een groepje boven water die net een haai heeft gezien. De vreugdekreten waren steeds erg grappig!
We zijn ook nog op het afscheidsfeestje geweest van Annet haar werk in Hanover-park en ik moet zeggen dat dat er best indrukwekkend uitzag daar. Dan besef je in ene wel hoe goed wij het hier maar hebben.
Verder begon de winter in Kaapstad. En die winter is erg wisselvallig. De ene keer was het heerlijk zomerweer met een lekker zonnetje en de andere keer was het waaierig en volop regenbuien! Ook wel grappig dat het op de ene plek in stad mooi weer kan zijn terwijl het een kwartier verder compleet anders is!
En toen was het in ene allemaal voorbij. Het was een mooie vakantie. Had geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar het was een top ervaring die ik niet snel meer zal vergeten. Heb het ook enorm leuk gehad met Ewout en Annet. Jullie waren een perfecte gastheer en gastvrouw! Nog bedankt voor de leuke tijd!
Op een warme avond ergens begin augustus zaten 4 mensen op een terras, genaamd hermes, nabij het altijd gezellig station sloterdijk. De megaburgers waren net besteld en het bier vloeide alweer aardig. Een soort traditie wat stamt uit de Aromedia tijd waar gezellig over werk gepraat kon worden, waar we sinds Aromedia nog geregeld samenkomen om elkaars verhalen aan te horen.
Een van die verhalen werd verteld door Ewout. Hij vertelde dat alles rond was om volgende maand naar Zuid-Afrika te vertrekken voor 8 Maanden.
Bij Mark en mij stonden de verhalen uit ’99 en ’04 nog vers in ons geheugen gegrift, Zuid-Afrika is “The Place to be”, als je het aan Ewout vraagt. Tijdens werk kon hij er niet over ophouden, de mooie verhalen volgden zich in rap tempo op. Dus onze enige reactie op het verhaal dat hij naar Zuid-Afrika ging was: “Dan komen wij 2 weken langs”.
En zo geschiede het begin van een mooie vakantie, 11 december waren de tickets geboekt bij KLM om op 13 maart naar Zuid-Afrika te vertrekken. De avond dat we aankwamen mochten we gelijk mee feesten in een afscheidsfeestje van Hildrut, wat erg gezellig was, maar uiteraard ook erg vermoeiend na een lange vlucht van iets meer dan 12 uur.
De volgende dag gingen we gelijk al de Tafelberg op, om te genieten van een adembenemend uitzicht over Kaapstad. Nadat de avond gevallen was moest er uiteraard gebraaid worden, zo heb ik barbecueën al altijd voorgesteld, bergen vlees zonder alle poespas van stokbrood, salades e.d. eromheen, heerlijk!
Dag 3 gingen we naar Kaap de goede hoop. Onderweg zijn we gestopt bij Boulders Beach om de pinguïns te aanschouwen en om de altijd lieve Bobbejanen (Bavianen) die over de weg liepen te ontwijken (Wat een verschrikkelijke !@%^!@ beesten zijn dat, maar dat terzijde). Na vele foto’s te hebben gemaakt op Kaap de goede hoop en Cape point gingen we lekker lunchen in het “Two Oceans Restaurant”, waar we een heftige discussie hebben gevoerd over waar nou de Indische en Atlantische Oceaan bij elkaar komen. Op deze vraag kregen we later in de vakantie een prachtig antwoord. Na de lunch gingen we weer op huis aan, om de braai weer aan te steken en weer bergen met vlees op te eten.
Dag 4 kreeg ik schaakles van Ewout, meer wil ik hier niet over kwijt.
Dag 5 kregen we het goede idee om de Tafelberg te beklimmen, om Mark en mij daarop voor te bereiden gingen we eerst Lions Head beklimmen. Voor iemand die een slechte conditie heeft, is het een pittig klimmetje, maar gelukkig waren er twee mensen die bleven zeggen dat boven bier was. Eenmaal boven aangekomen valt je mond open van het uitzicht. 360 graden, Kaapstad, Devils Peak (Toen nog groen), de Tafelberg, de tampon torens ;-), Clifton Beach en dan de zonsondergang…. Prachtig! Ik had niet eens tijd om een biertje te drinken, ik bleef maar foto’s maken. Thuis lekker douchen om vervolgens niet te gaan braaien maar om Springbok te eten. Op de weg terug kwamen we erachter dat de brand die we eerder zagen nu heel Devils Peak in zijn greep had genomen. Toen we de vlammen ook over de berg zagen komen, was dat toch even schrikken. Gelukkig is voor ons alles goed afgelopen.
Na op dag 6 het prachtige “Two ocean’s aquarium” en de aftermath van de brand te hebben bezocht, begonnen we op dag 7 om 2 uur ’s ochtends aan onze “roadtrip” door de Garden Route, 1500 km in 3 dagen door een prachtig gebied.
Rond een uur of 9 kwamen we aan in Wildernis waar we een mooie wandeling hebben gemaakt richting een waterval wat niet heel veel voorstelde, maar dat mocht de pret niet drukken. Geef mannen water en stenen en hun dag kan niet meer stuk. Terugkomend bij de auto waren we erg dorstig omdat we ons zo goed hadden voorbereid, dat we niet eens water bij ons hadden. We gingen dan ook snel een terrasje opzoeken in het 25km verder gelegen Knysna om een heerlijk koude Castle (of was het een windhoek…) te nuttigen. Eenmaal bijgekomen moesten we van Ewout “The Heads” in Knysna zien, maar aangezien hij even genoeg had van het auto rijden was het aan mij om ons daar veilig heen te brengen, veilig en verkeer gaat sowieso niet samen in 1 zin in Zuid-Afrika, maar het is me gelukt. Eenmaal bij “The Heads” aangekomen, zonder rechts te gaan rijden, hebben we nog meer mooie foto’s kunnen nemen. We vervolgden onze reis naar Plettenberg Bay waar we eerst een hotelletje opgezocht hebben om daarna heerlijk te eten bij de gezellige en altijd vrolijke Cats.
Volgende stop, Storms River, Tsitsjikama park. In de vroege ochtend hebben we daar een mooie wandeling gemaakt om daarna in Jeffrey’s Bay wat te eten en drinken. Vanuit Jeffrey’s Bay begon de terugweg naar Kaapstad, ondertussen zaten we al een 700km oostwaarts. Op de terugweg gingen we Cats nog even gedag zeggen en dronken we daar nog een biertje om vervolgens in het “bruisende” Albertina een slaapplek te zoeken. Gelukkig vonden we al snel een B&B, een slaperig vrouwtje deed gelukkig nog open en vertelde dat ze al aan het slapen was. Het was tenslotte al 9 uur in de avond. De 2 huisjes die ze had waren nog vrij en hebben we kunnen genieten van een heerlijke nachtrust en uitgebreid ontbijt.
Tijdens onze laatste dag van onze roadtrip hebben we Cape Agulhas, het meest zuidelijke puntje van afrika, bezocht, waar we het meest zuidelijke biertje hebben gedronken in het meest zuidelijke cafe, in het meest zuidelijke dorpje van Zuid-Afrika, wat dus in het zuiden van Afrika ligt.
Uitrusten was er voor ons niet bij, om 4 uur ging de wekker weer, om vervolgens naar het vliegveld te vertrekken. Aangekomen in Johannesburg, stond de taxi klaar om ons naar het grote Kruger park te brengen. Helaas moesten we eerst nog 8 uur in een taxi hobbelen. Dezelfde avond begon onze eerste game drive, achteraf stelde deze weinig voor, maar toch behoorlijk wat game gezien. Waaronder een Luipaard op twee meter afstand, weliswaar gescheiden door een hek maar dat doet er niet toe. Aan de chauffeur was wel te merken dat dit een bijzondere gebeurtenis was. Aangekomen in Marc’s Treehouse camp werd er eerst uitgelegd dat er geen eten in de boomhutten bewaard mocht worden anders kwamen de apen dit halen en dan bleef er niet veel over van je bagage. Na een heerlijke maaltijd dropen Mark en ik al snel af naar onze boomhut om van onze broodnodige nachtrust te genieten. Naast wat beesten wat aan onze deur stond te krabben was dit aardig gelukt.
De volgende ochtend werden we wakker doordat het zonnetje door de kieren van de boomhut scheen, met fluitende vogeltjes op de achtergrond. Je kunt je geen betere plek verzinnen om wakker te worden dan daar, tussen de bomen, het kabbelende water en de fluitende vogeltjes… Ik dwaal af… Na een goed verzorgd ontbijt was het tijd voor onze eerste echte game drive. 9 uur lang in een open auto door het Kruger park rijden, prachtig, wat een ervaring. Leeuwen wat op 10 meter van de auto ligt te slapen, een giraf wat ongestoord aan een boom zit te knabbelen, grazende olifanten langs een picknick plek. Na de tweede dag hadden we al 4 van de Big-5 gezien, de Olifant, de leeuw, de buffel en de luipaard we misten alleen de neushoorn nog. Verder honderden impala’s, zebra’s, een paar gemsbokken en giraffen. ’s Avonds hebben we met zijn allen nog lekker na zitten praten rond het kampvuur.
De derde dag was de dag van de tweede en laatste game drive, vandaag moeste we de neushoorn zien, we hadden al besloten dat als we hem niet zagen volgend jaar terug zouden komen. Gelukkig kwamen we nog heel veel andere beesten tegen die we de dag daarvoor nog niet hadden gezien, nijlpaarden, waterbokken en zelfs 2 zwarte mamba’s. 1 daarvan bij een eettentje, toen nog niet wetende dat het een zwarte mamba was. Eenmaal weer op de weg reden we er bijna 1 over, waarna de chauffeur vertelde dat het een zwarte mamba was (een zwarte mamba is de snelste slang ter wereld en de giftigste slang van Afrika, na een half uur kan je het al niet meer navertellen dat je gebeten bent). Toen we de gate van het kruger park dichter en dichter naderde waren we bang dat we geen neushoorn meer zagen, maar ineens trapte de chauffeur de rem, en jawel zo’n 2 a 300 meter door de bomen door, een neushoorn! Dat was balen, nu hoefden we volgend jaar niet meer terug te komen. Terug gekomen in het kamp, zaten we lekker aan het bier en de Cane Train en waren we al snel met elkaar in gesprek geraakt wie waar vandaan kwam, met als resultaat dat er 2 kiwi’s, 2 duitsers, 1 zwitser, 1 aussie, 1 schot en 3 nederlanders waren. Uiteraard werden er bijzondere verhalen uitgewisseld. Om 12 uur was het wel welletjes (het bier was op), dus gingen we maar ons bed in om vervolgens 5 uurtjes te slapen.
De laatste dag van onze safari begon om 6 uur in de ochtend met een wandeling door de bossen. Tijdens de wandeling werd veel uitgelegd over de sporen wat beesten achter lieten, zo hebben we sporen van antilopen, apen en zelfs een vrouw met hoge hakken gezien. Na de wandeling begon de lange reis terug naar Kaapstad, met een stop bij de Blyde River Canyon. Op het vliegveld in Kaapstad aangekomen begon de zoektocht naar Ewout, die ons op zou komen halen, na 2 minuten zoeken (zo groot is de aankomst hal) gaven we toch maar een belletje. De telefoon bleef maar overgaan, uiteindelijk pakte een slaperige Ewout op. Hij was in slaap gevallen… Die avond vertelde hij aan ons dat hij de nacht daarvoor niet had geslapen, omdat hij een ring had gekocht en Annet een aanzoek ging doen. Hij had daar onze hulp voor nodig.
Onze allerlaatste dag van onze prachtige vakantie begon met geheimzinnig werk, Annet mocht natuurlijk niet weten dat we champagne flessen hadden en dat Ewout een aanzoek ging doen. Eenmaal op blaubergstrand aangekomen en na een succesvol aanzoek, ging de champagnefles leeg en gingen we nog heerlijk lunchen bij het frituurtje. Op de allerlaatste avond moest er uiteraard voor de laatste keer gebraaid worden, waarna onze lange vlucht terug begon.
Wat een vakantie hebben we gehad, wat mooi was Zuid-Afrika. Alle verhalen wat Ewout heeft verteld bleken waar te zijn, en hoe jammer was het nu, dat we in het vliegtuig terug zaten naar Nederland… Zelfs Gerard Joling kon daar geen positieve draai aan geven. We gingen terug naar het 3 graden koude Nederland, terug naar Nederland om maandag weer aan het werk te gaan… Maar wel met een ervaring rijker wat ik nooit meer zal vergeten.
Ewout en Annet, het enige wat mij nog rest om te zeggen is:
Vanaf het moment dat Ewout tegen me zei dat Annet en hij voor langere tijd naar Kaapstad zouden gaan hebben we afgesproken dat ik ook ‘even’ langs zou komen. Omdat Ewout en ik in 1999 negen maanden in Kaapstad gewoond hadden zou het voor mij ook een soort van thuiskomen zijn. We hadden afgesproken dat ik begin februari met hun mee terug zou gaan naar Zuid-Afrika, na hun korte werkvakantie in Nederland. Na eerst op de zondag ervoor in een koude kroeg in Hoorn (de kachel deed het niet…. Brrrrr!) nog wat laatste dingen besproken te hebben en alvast de trip naar Namibië gepland te hebben was het op dinsdag 3 februari eindelijk zo ver.
Na een lange vlucht zonder al te veel turbulentie kwamen we ’s avonds in Kaapstad aan. We namen een taxi naar Newlands en ik werd rondgeleid in hun appartement. Het is een ‘2 bed, 2 bath’ bovenverdieping. Ik had dus mijn eigen slaapkamer en mijn eigen badkamer! Wat een luxe!
Annet was nog vrij de 2 weken dat ik op bezoek was dus we konden gezellig met z’n drieen van alles ondernemen. Omdat we alledrie de toeristische plekjes al gezien hadden zijn we een ‘trip down memory lane’ gaan nemen. Lunchen bij Gourmet, een cafeetje bij ons oude werk, de kroeg in met een oud-collega en sundowners bij La Med, een kroegje aan het strand. Erg prettig allemaal Ook zijn we nog gaan shoppen om dat ik er kennelijk teveel als een Nederlander uit zie zag (Ewout & Annet in koor: “we fixed that!”). Dus slippers (a must-have), een korte witte broek en een aantal gekleurde t-shirts (want dan lijk je bruiner) verder, durfden ze zich met mij in het openbaar te vertonen.
Verder is alles wat we gedaan hebben al op de blog te lezen geweest. De hoogtepunten waren voor mij toch wel Lion’s Head oplopen (met een rooie kop op de foto als je boven bent), de Tafelberg op (met de cablecar dit keer), lekker bij het zwembad in de tuin relaxen, ’s avonds lekker braaien en last but not least: the Namibian Roadtrip!
Zuid-Afrika is al een prachtig land, maar Namibie vind ik helemaal geweldig. De uitgestrektheid van de woestijn afgewisseld met geweldige canyons, grote duinen tot 300m hoog en kleine dorpjes met gelukkig een tankstation. Tijdens onze trip regende het ook redelijk veel, erg zeldzaam in de woestijn! Het was erg mooi om te zien, niet alleen prachtige wolken in de lucht maar door de regen ook opeens veel opbloeiend groen. Kijk maar naar de foto’s!
Ik wil Annet en Ewout heel erg bedanken voor hun gastvrijheid. Ik kijk nu al uit naar de braai in de zomer in Nederland!
Nog een laatste woord aan alle mensen die de kans hadden kunnen nemen om hierheen te komen en het nagelaten hebben: What a mistake-a to make-a!
Koninginnedag was ondanks de berichten uit Nederland een leuke dag. De Zuid-Afrikanen vroegen zich af waarom we een oranje shirtje droegen maar dat hebben we even keurig uitgelegd. Misschien dat ze volgend jaar ook allemaal koninginnedag vieren?!
en waren we al snel met elkaar in gesprek geraakt wie waar vandaan kwam, met als resultaat dat er 2 kiwi’s, 2 duitsers, 1 zwitser, 1 aussie, 1 schot en 3 nederlanders waren. Uiteraard werden er bijzondere verhalen uitgewisseld. Om 12 uur was het wel welletjes (het bier was op), dus gingen we maar ons bed in om vervolgens 5 uurtjes te slapen.
