InKaapstad blog

Om 6 uur ging de wekker. Na het douchen en inpakken zijn we het dorp ingereden om te pinnen, de tank vol te gooien en om bij de supermarkt een ontbijtje en wat drinken te regelen. Rond half 8 begon onze lange reis terug naar Kaapstad, nog 986 kilometer vanuit Keetmanshoop! Marc begon achter het stuur zodat hij ook nog eens met daglicht over die barre weg kon rijden, maar wat bleek: na Keetmanshoop was de weg weer keurig voorzien van strepen!

Na 2 uurtjes rijden wilde Annet ook wel even achter het stuur dus werd er van plek gewisseld. Net voor de grens met Zuid-Afrika kreeg Annet een beetje last van haar voet, dus nam ik het stuur over. Nog net in Namibië gooien we de tank weer vol om van (bijna) de laatste Namibische Dollars af te komen, daarna moesten we weer door de grensposten administratie rompslomp heen.

Gelukkig werden we ook weer toegelaten in Zuid-Afrika! Na een uurtje rijden kwamen we weer bij Springbok aan en daar hebben we bij de KFC even gelunched.. Hierna zijn we weer snel in de auto gesprongen en hebben we Marc en ik de resterende 565 kilometers doorgetrapt. Omdat Marc iemand kent die zand spaart (heeft zand van overal ter wereld), zijn we nog via Bloubergstrand gereden om een bakje vol te scheppen.

Uiteindelijk kwamen we afgelopen zaterdag we om half 8 ’s avonds thuis aan.. Home sweet home! Zondag zijn we meteen begonnen met de verhalen op de blog te zetten (eigenlijk Annet zaterdag al op haar laptop achterin in de auto..), maar zoals julie zien heeft dat nog wat voeten in aarde gehad. We zijn blij dat de verhalen en foto’s er nu allemaal op staan!

Na een rustige vlucht kwamen we samen met Marc Neeft aan in Kaapstad, weer lekker thuis! Na wat drankjes gingen we heerlijk slapen. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en wilden de Tafelberg opgaan, maar er stond teveel wind dus de kabelbaan ging niet naar boven dus besloten we even bij La Med, een tentje bij het strand wat te eten en te drinken. We waaiden wel bijna van het terras af, daarom zijn we niet lang blijven zitten. ’s Avonds hebben we nog gezellig een filmpje gekeken.

Donderdag stond er minder wind dus gingen we weer een poging wagen om de Tafelberg op te gaan. Onderweg zagen we veel rook en even verderop zagen we de berm en de velden daar achter helemaal in fik staan vanwege de hitte, dus we besloten om op de eerste parkeerplaats te stoppen en foto’s en filmpjes te maken.

Na ruim een half uur te hebben toegekeken en een aantal keren de blushelicopter te hebben gespot, gingen we de Tafelberg op. Het was voor ons alweer 4 maanden terug… Na eerst wat gelunched te hebben, zijn we een stukje gaan lopen en hebben we veel lol gehad.

Op de terugweg zagen we de schade die de brand had aangericht en vooral toekijkende brandweermannen en politieagenten…

’s Avonds hadden we nog niet genoeg van de fik, dus hebben we de braai aangestoken en na het eten hebben we nog heerlijk bij een vuurtje buiten gezeten, muziekje erbij, helemaal goed.

Vrijdag hebben we voornamelijk bij het zwembad, in de schaduw gezeten. De jongens waren netjes aan het werk, terwijl ik af en toe na het zonnebaden in het zwembad dook. Ik ben tenslotte vrij. We hebben gelunched bij Gourmet, een eettentje op hetzelfde terrein waar Ewout en Marc stage hebben gelopen en waar ze destijds vaak lunchten.

’s Avonds hebben we onze favourite pizza weer naar binnen gewerkt en vlak daarvoor hadden de Amerikanen, Jane en Chris een kameleon gespot in de tuin. Dit leverde weer mooie plaatjes op…

Zaterdag hebben we lekker bij het zwembad rond gehangen en wat gezwommen. De jongens wilden aan het einde van de middag Lion’s Head opgaan, maar ik zag het niet zo zitten. Uiteindelijk ben ik toch meegegaan, maar het was me wel weer een klim hoor. Ik was erg blij om boven te staan, maar ja dan moet je nog naar beneden.

Toen we even op de top aan het uitrusten waren, zagen we verderop bliksemflitsen, dus besloten we maar snel naar beneden te gaan. Alleen de laatste 5 minuten zijn we een beetje nat geregend, maar we gingen dan ook wel rennend naar beneden.

Na wat rekken en strekken zijn we heel lekker gaan slapen, ik was kapot!!
Zondags zijn we eerst ’s morgens naar de kerk geweest, toen viel het nog mee met de spierpijn… maar aan het einde van de dag voelde ik vooral mijn bovenbenen. ’s Avonds hadden we afgesproken met Sean, een oud-collega van Marc en Ewout, en Claire, de schoonzus van Sean. We hebben gezellig met ze gegeten en de jongens hadden vooral veel bij te praten met Sean, want ze hadden elkaar al 8 jaar niet meer gezien.

Dit vinden jullie vast fijn om te zien.. Gefilmd vanuit het keukenraampje vanmorgen.. BRRRR…

Gisteravond reden we met Cory (de Amerikaan uit het gastenverblijf) naar het vliegveld. Omdat hij een paar dagen vrienden gaat bezoeken in Johannesburg, konden wij zijn huurauto die periode gebruiken. Rond half 9 kwamen we bij het vliegveld aan en Cory reed op het midden van de weg met vrij hoge snelheid (zo’n 100km/u)  op een splitsing in de weg af terwijl hij -zonder zijn bril op en in het donker- aandachtig de borden probeerde te lezen. De weg splitst zich daar in twee rijstroken in een bocht naar links, een middenberm en een rijstrook rechtdoor.  Omdat Cory sowieso wel van doorrijden houdt, dacht ik in eerste instantie dat hij de komende splitsing wel zag.. Even later besefte ik me dat hij alleen naar de borden keek en dus riep ik “Cory! Watch out!”. Pas toen zag hij de middenberm, stuurde naar links en trapte keihard op het rempedaal..

De wielen blokkeerden en de bocht bleek niet meer te halen dus we knalden met de rechtervoorkant tegen de stoep. Omdat de stoep ons terug beukte bleef de lantaarnpaal erachter ons bespaard. We stapten uit de auto en bekeken de schade. Ik had verwacht dat de hele rechtervoorkant in elkaar zou liggen maar de enige zichtbare schade was het wiel  dat niet helemaal rond meer was. Na enige inspectie van de auto en het terugzoeken van de afgevlogen wieldop bekeken we of rijden nog mogelijk was. Dat bleek vrij aardig te gaan dus we reden verder naar de vertrekhal een paar honderd meter verderop. Daar laadde Cory zijn spullen uit en besloot ik het reservewiel erop te zetten om veiliger terug naar huis te kunnen rijden. Ik denk dat de vooras van de auto krom is, want het stuur staat nu in de normale stand alsof je naar rechts stuurt.. Cory regelt het met het verhuurbedrijf zodra hij terug is, maar tot die tijd laten wij die auto mooi thuis staan!

Gelukkig hebben wij gisteren de knoop doorgehakt en besloten de Nissan Sentra uit ‘99 die we op het oog hadden (automaat, met airco, stuurbekrachtiging, electrische ramen en spiegels, centrale deurvergrendeling met afstandsbediening, startonderbreker en alarm, de hele mikmak! ) te kopen! Gisterochtend heb ik de auto even opgehaald en ben ik even langs de automonteur van Elizabeth gegaan om iemand met een professioneel oog er naar te laten kijken. Daar aangekomen keken een paar kerels even of alles onder de motorkap klopte en of de vraagprijs overeenkwam met de staat van de auto. Ook hebben we samen nog een blokje om gereden. Alles bleek dik in orde, ze dachten ook dat we de auto over een paar maanden weer makkelijk kunnen verkopen zonder er veel op te verliezen. Nu hoor ik al een paar mensen denken “met een witte blijf je zitten” (ik noem geen namen… Gerben ) maar dat gaat hier niet op, wit is Zuid-Afrika’s zilvergrijs!

Gistermiddag het geld overgemaakt en vanmiddag leek de overschrijving al voltooid dus waarschijnlijk kunnen we hem morgen ophalen! Nu nog even een verzekering regelen!

Na lekker van het zonnetje genoten te hebben, wilden we toch nog wat doen vanmiddag. Wij zijn naar Kirstenbosch gereden. Kirstenbosch is een prachtig natuurgebied met botanische tuinen aan de voet van de tafelberg, op loopafstand van ons huis. We gingen toch maar met de auto en ik ging rijden. Ik reed voor het eerst en vond het doodeng. Het leek net alsof ik voor het eerst achter het stuur zat. Het schakelen ging voor geen meter, zat de hele tijd rechts te zoeken met mijn hand, de pook zit toch echt links hier. Ik was blij toen we er waren, ik had hele klame handjes.

We kochten 2 tickets om binnen te komen en liepen met een gids mee die hier en daar wat vertelde over wat we zagen. Dit hielden we na nog geen 5 minuten voor gezien en gingen zelf op pad. Ook al ben ik niet zo’n fan van het kijken naar bloemetjes en plantjes vermaakten we ons goed. We liepen wat rond en maakten her en der wat foto’s. Ewout is daarin wat fanatieker als ik… Vooral vogeltjes trekken Ewout’s aandacht. We hadden een prachtig mooi uitzicht en liepen langs mooie bloemen, plantjes en bomen. Onderweg kwamen we veel mensen tegen die lekker in het gras van het zonnetje aan het genieten waren, overal lagen kleedjes waar mensen mooi aan picknicken waren. Het zag er erg gezellig uit, maar wij liepen weer verder.

Na ongeveer anderhalf uur rond gelopen te hebben, moesten we gaan. Er moest nog bier gekocht worden… Ewout reed nu maar weer, gelukkig! Ik moet nog even wennen aan het drukke verkeer en aan de auto’s die je links en rechts voorbij schieten. Bij de slijterij aangekomen bleek het al gesloten te zijn, jammer voor Ewout. We zijn nog naar een andere slijterij gereden, maar die was ook al dicht. Dan maar weer richting huis. Thuis even de was van de lijn gehaald, de camera opgeborgen en daarna naar bar/restaurant Forresters Arms (”Forries”) gegaan.  Onder het genot van een burger hebben we naar een rugbywedstrijd gekeken. Ik begin er steeds meer van te snappen… Erg leuk om naar te kijken in elk geval, het blijft van begin tot eind spannend. (we hopen binnenkort nog een wedstrijd bij te wonen in het Newlands stadion voordat het seizoen is afgelopen) Nadat de wedstrijd was afgelopen, was het bijna leeg in het restaurant en niet lang daarna zijn wij ook lekker naar huis gegaan. We hopen dat er een beetje leuke films op tv zijn vanavond, we hebben helaas niet zoveel keus met maar 4 zenders…

Klik op de foto’s om ze te vergroten

Maandag zijn we op huizenjacht geweest, we hadden gisteren de eerste bezichtiging in een appartement in Newlands. Toen we ’s morgens rond 9 uur naar de auto liepen, zagen we 2 vage figuren/zwervers langzaam onze kant op lopen. Onze eerste reactie was: “Wat moeten die gasten daar?” Bij de auto aangekomen, bleek dat we ze gestoord hadden in hun poging onze huurauto open te breken. De bovenkant van het linkerportier hadden ze naar buiten gebogen om bij het portierslot te komen. De zwervers waren net het hoekje om gelopen en Ewout dacht er nog achteraan te gaan. Helaas bleken ze om de hoek het op een sprintje te hebben gezet en waren dus niet meer te zien. Het portier was gelukkig redelijk eenvoudig weer in zijn oorspronkelijke vorm terug te buigen, helaas is er nu nog wel een klein buigpunt te zien aan de binnenkant van het portier. Dat zal waarschijnlijk ons eigen risico gaan kosten, bedankt!

Eenmaal in Newlands aangekomen moesten we wat zoeken naar de juiste straat. De regen kwam ondertussen met bakken tegelijk naar beneden dus dat maakte het zoeken ook wat lastiger. Bij het appartementen-complex kwam makelaar Rory met een paraplu naar de toegangspoort en begeleidde ons naar binnen. Het appartement bleek redelijk groot te zijn, maar was een beetje oubollig en somber ingericht. Bovendien was er geen internet en moesten we zelf nog een tv-aansluiting regelen. Wel leuk was het dat het maar 50 meter van het Newlands rugbystation af lag.

Toen we vertelden dat dit onze eerste bezichtiging was en we nog wel wat meer wilden zien, vertelde Rory dat er ook nog een ander appartement met 2 slaapkamers in Newlands beschikbaar was. Dit appartement zou wat duurder, luxer en kleiner in oppervlakte zijn. Omdat we daar ook graag een kijkje wilde nemen, ging de makelaar de eigenaar bellen om te vragen of we langs konden komen voor een bezichtiging. Dit bleek direct mogelijk en dus volgden we Rory in zijn oude Volkswagen busje naar de andere woning toe. De woning bleek een vrijstaand huis te zijn waarvan de bovenste verdieping te huur stond. De bovenverdieping is te bereiken via een aparte ingang. In het appartement is een woonkamer met TV (aangesloten..), een keukentje, 2 slaapkamers, 2 badkamers waarvan beiden met douchecabine en 1 met een hoekbad. Bovendien is er een zwembad in de tuin die we mogen gebruiken en is er internet via WiFi beschikbaar, echt super! We hoefden niet lang na te denken. Dit is wat we zochten! Bovendien wordt elke week het hele appartement schoongemaakt, dus daar hebben we weinig omkijken naar. De eigenaar van het huis woont beneden en heeft een kantoor aan huis, dus Ewout heeft zo ook nog wat aanspraak als ik aan het werk ben. Mensen die langs willen komen: je hoeft geen hotel te boeken, we hebben een kamer met 2-persoonsbed voor jullie! Zie onderstaande foto’s!

We vertelden na de bezichtiging tegen Rory dat we het graag rond wilden maken met dit appartement en kregen dus van hem de benodigde papieren om in te vullen. De rest van de dag zijn we bezig geweest om de papierwinkel rond te krijgen. Formulieren invullen en doorfaxen, kopieen van onze paspoorten en visums via email doorsturen, regelen dat de borg naar de Zuid-Afrikaanse bankrekening van ‘Just Letting’ (het verhuurbedrijf) overgeboekt werd, aanvragen van een kredietwaardigheids rapport bij een Nederlandse instelling en ongeveer 20 telefoontjes, sms-jes en mailtjes naar Rory heen en terug. Ons Zuid-Afrikaanse nummer kwam nu echt goed van pas!

Morgen (donderdag) checken we hier bij Capetown Backpackers uit en kunnen ons appartement betrekken. Nu moeten we nog op zoek naar een auto en willen we ook nog wat reizen voordat ik begin met mijn vrijwilligerswerk. Ik begin 20 oktober pas, maar de tijd vliegt voorbij!!

We hebben afgelopen vrijdag een Zuid-Afrikaans prepaid simkaartje gekocht dus wij zijn -behalve op ons NL nummer- nu ook bereikbaar via +27720632682… Wil je mij of Annet dus bellen… gebruik liever dat nummer, dat scheelt ons een hoop geld!

Afgelopen zaterdag vierde een van de medewerkers van het hostel zijn 21e verjaardag met een zogenaamde ‘hat-party’. Iedereen een gek hoedje op en gaan! Ik moest denken aan mijn 21e verjaardag die ik destijds ook in Kaapstad vierde, hier heel belangrijk, ze noemen het je ‘crown birthday’.

Gisteren zijn we de tafelberg opgegaan. Mijn eerste verbazing was het retour tarief van de kabelbaan, deze was namelijk erg gedaald! In 1999 betaalde ik nog 180 Rand voor een retourtje (met studentenkorting), omgerekend 60 gulden en dus zo’n 25 euro. Nu kostte hetzelfde kaartje echter (zonder die korting…) 130 Rand, omgerekend nog maar zo’n 10 euro! De tweede verbazing volgde toen we boven aangekomen waren: waar zijn de dassies?? Dassies zijn kleine harige beestjes die bovenop de tafelberg leven. Het zijn een soort van uit de kluiten gewassen hamsters, die volgens kenners de bottenstructuur (en dus niet het formaat) van een olifant hebben…. Maar ze waren in geen velden of wegen te bekennen! Annet vroeg zich af of de beestjes misschien nog in een soort winterslaap verkeerden, op zich een plausibele verklaring. Ik moest echter denken aan een paar jaar terug, en hoe Marc en ik ze Hunters Dry en bier voerden.. ze waren dol op dat spul maar misschien zijn ze daardoor wel uitgestorven… We zullen het de komende maanden gaan zien.

Vandaag zijn we hard bezig geweest om allerlei bedrijven en personen te bellen voor een woning. De meesten waren niet direct bereikbaar dus ik verwacht nog een hoop belletjes terug. Een uurtje terug kwam het eerste belletje terug, morgenochtend hebben we onze eerste bezichtiging in een apartement in Newlands, een van de zuiderlijke suburbs. De flat met 2 slaapkamers schijnt vlak naast het Newlands rugby stadion te liggen. We hebben nog geen foto’s gezien dus weten nog niet of het wat is, we gaan het meemaken!

Het weer is hier ondertussen al een paar dagen fantastisch! Mijn neus en wangen hebben een beetje het gevoel verbrand te zijn.. Het schijnt straks weer wat minder goed weer te worden maar zoals altijd geldt hier: het weer is niet te voorspellen. Die grote berg in het midden van de stad heeft het voor het zeggen en bepaalt aan welke kant van de berg de voorspelling gaat kloppen. Hou deze webcam in de gaten om te zien of ze gelijk gaan krijgen (aan deze kant van de berg…): http://www.capetown-webcam.com/ Ook plaatjes van de afgelopen 24 uur zijn er te bewonderen! Meer webcams in Kaapstad kun je hier bekijken: http://www.kapstadt.de/livecam.htm (scroll iets naar beneden)

Kaapstad webcam op 22 september 2008 om 18:10:02

Nog veel gestresst de laatste uurtjes in Nederland, we moesten nog een paar persoonlijke spullen naar Ewout’s ouders brengen… Rond 13.30 uur zijn we vertrokken van huis met ZWARE koffers! Nog even snel afscheid nemen op het Keern en dan richting Schiphol. Monique (schoonzus) bracht ons samen met haar zoon, Ralph naar Schiphol. Om 14.15 uur kwamen we daar aan. Mijn vader en Elly, Ewout’s zus Mireille met Marc en hun kinderen waren er om ons uit te zwaaien. Gezellig nog wat gedronken en dan door de douane. Om 16.25 uur vertrok ons vliegtuig naar Londen Heathrow. Hier hebben we 3 uurtjes moeten wachten. Om 19.20 uur (engelse tijd) vertrokken we vanuit Londen naar Kaapstad. In het vliegtuig hebben we redelijk goed geslapen en rond 8.00 uur vanmorgen kwamen we hier aan. Toen we onze koffers hadden, hebben we gelijk op het vliegveld een auto gehuurd voor de komende 2 weken. Een zilvergrijze opel corsa waar de kofferbak net groot genoeg was voor mijn HUGE koffer. We zijn gelijk naar Capetown Backpackers/Guesthouses gereden waar we de eerste week verblijven.

Vandaag hebben we nog veel moeten regelen vanuit de hotelkamer voor de huurders van ons huis. Ja, jullie lezen het goed! We hebben afgelopen dinsdag nog kijkers gehad en ons huis is nu verhuurd voor de komende 8 maanden aan 3 poolse mensen. (1 jongen en 2 meiden) We hopen en bidden dat het allemaal goed zal gaan. Het is toch ons huis waar we nog maar anderhalf jaar in wonen met allemaal nieuwe meubels en waar we met bloed, zweet en tranen geklust hebben om het zo te krijgen zoals het nu is. Vanmiddag trekken ze er in. Ewout’s ouders doen onze post en zijn vader is contactpersoon voor de huurders voor als er iets is, regelt ook de overdracht en houdt toezicht.

Helaas kon de zon niet mee in onze koffers, maar arriveert waarschijnlijk dit weekend. Tot die tijd moeten we het met zijn tegenpool regen doen. Onze planning voor morgen zien we dan wel, we gaan eerst nog even uitrusten!