InKaapstad blog

Op een warme avond ergens begin augustus zaten 4 mensen op een terras, genaamd hermes, nabij het altijd gezellig station sloterdijk. De megaburgers waren net besteld en het bier vloeide alweer aardig. Een soort traditie wat stamt uit de Aromedia tijd waar gezellig over werk gepraat kon worden, waar we sinds Aromedia nog geregeld samenkomen om elkaars verhalen aan te horen.

Een van die verhalen werd verteld door Ewout. Hij vertelde dat alles rond was om volgende maand naar Zuid-Afrika te vertrekken voor 8 Maanden.

Bij Mark en mij stonden de verhalen uit ’99 en ’04 nog vers in ons geheugen gegrift, Zuid-Afrika is “The Place to be”, als je het aan Ewout vraagt. Tijdens werk kon hij er niet over ophouden, de mooie verhalen volgden zich in rap tempo op. Dus onze enige reactie op het verhaal dat hij naar Zuid-Afrika ging was: “Dan komen wij 2 weken langs”.

En zo geschiede het begin van een mooie vakantie, 11 december waren de tickets geboekt bij KLM om op 13 maart naar Zuid-Afrika te vertrekken. De avond dat we aankwamen mochten we gelijk mee feesten in een afscheidsfeestje van Hildrut, wat erg gezellig was, maar uiteraard ook erg vermoeiend na een lange vlucht van iets meer dan 12 uur.

De volgende dag gingen we gelijk al de Tafelberg op, om te genieten van een adembenemend uitzicht over Kaapstad. Nadat de avond gevallen was moest er uiteraard gebraaid worden, zo heb ik barbecueën al altijd voorgesteld, bergen vlees zonder alle poespas van stokbrood, salades e.d. eromheen, heerlijk!

Dag 3 gingen we naar Kaap de goede hoop. Onderweg zijn we gestopt bij Boulders Beach om de pinguïns te aanschouwen en om de altijd lieve Bobbejanen (Bavianen) die over de weg liepen te ontwijken (Wat een verschrikkelijke !@%^!@ beesten zijn dat, maar dat terzijde). Na vele foto’s te hebben gemaakt op Kaap de goede hoop en Cape point gingen we lekker lunchen in het “Two Oceans Restaurant”, waar we een heftige discussie hebben gevoerd over waar nou de Indische en Atlantische Oceaan bij elkaar komen. Op deze vraag kregen we later in de vakantie een prachtig antwoord. Na de lunch gingen we weer op huis aan, om de braai weer aan te steken en weer bergen met vlees op te eten.

Dag 4 kreeg ik schaakles van Ewout, meer wil ik hier niet over kwijt.

Dag 5 kregen we het goede idee om de Tafelberg te beklimmen, om Mark en mij daarop voor te bereiden gingen we eerst Lions Head beklimmen. Voor iemand die een slechte conditie heeft, is het een pittig klimmetje, maar gelukkig waren er twee mensen die bleven zeggen dat boven bier was. Eenmaal boven aangekomen valt je mond open van het uitzicht. 360 graden, Kaapstad, Devils Peak (Toen nog groen), de Tafelberg, de tampon torens ;-), Clifton Beach en dan de zonsondergang…. Prachtig! Ik had niet eens tijd om een biertje te drinken, ik bleef maar foto’s maken. Thuis lekker douchen om vervolgens niet te gaan braaien maar om Springbok te eten. Op de weg terug kwamen we erachter dat de brand die we eerder zagen nu heel Devils Peak in zijn greep had genomen. Toen we de vlammen ook over de berg zagen komen, was dat toch even schrikken. Gelukkig is voor ons alles goed afgelopen.

Na op dag 6 het prachtige “Two ocean’s aquarium” en de aftermath van de brand te hebben bezocht, begonnen we op dag 7 om 2 uur ’s ochtends aan onze “roadtrip” door de Garden Route, 1500 km in 3 dagen door een prachtig gebied.

Rond een uur of 9 kwamen we aan in Wildernis waar we een mooie wandeling hebben gemaakt richting een waterval wat niet heel veel voorstelde, maar dat mocht de pret niet drukken. Geef mannen water en stenen en hun dag kan niet meer stuk. Terugkomend bij de auto waren we erg dorstig omdat we ons zo goed hadden voorbereid, dat we niet eens water bij ons hadden. We gingen dan ook snel een terrasje opzoeken in het 25km verder gelegen Knysna om een heerlijk koude Castle (of was het een windhoek…) te nuttigen. Eenmaal bijgekomen moesten we van Ewout “The Heads” in Knysna zien, maar aangezien hij even genoeg had van het auto rijden was het aan mij om ons daar veilig heen te brengen, veilig en verkeer gaat sowieso niet samen in 1 zin in Zuid-Afrika, maar het is me gelukt. Eenmaal bij “The Heads” aangekomen, zonder rechts te gaan rijden, hebben we nog meer mooie foto’s kunnen nemen. We vervolgden onze reis naar Plettenberg Bay waar we eerst een hotelletje opgezocht hebben om daarna heerlijk te eten bij de gezellige en altijd vrolijke Cats.

Volgende stop, Storms River, Tsitsjikama park. In de vroege ochtend hebben we daar een mooie wandeling gemaakt om daarna in Jeffrey’s Bay wat te eten en drinken. Vanuit Jeffrey’s Bay begon de terugweg naar Kaapstad, ondertussen zaten we al een 700km oostwaarts. Op de terugweg gingen we Cats nog even gedag zeggen en dronken we daar nog een biertje om vervolgens in het “bruisende” Albertina een slaapplek te zoeken. Gelukkig vonden we al snel een B&B, een slaperig vrouwtje deed gelukkig nog open en vertelde dat ze al aan het slapen was. Het was tenslotte al 9 uur in de avond. De 2 huisjes die ze had waren nog vrij en hebben we kunnen genieten van een heerlijke nachtrust en uitgebreid ontbijt.

Tijdens onze laatste dag van onze roadtrip hebben we Cape Agulhas, het meest zuidelijke puntje van afrika, bezocht, waar we het meest zuidelijke biertje hebben gedronken in het meest zuidelijke cafe, in het meest zuidelijke dorpje van Zuid-Afrika, wat dus in het zuiden van Afrika ligt.

Uitrusten was er voor ons niet bij, om 4 uur ging de wekker weer, om vervolgens naar het vliegveld te vertrekken. Aangekomen in Johannesburg, stond de taxi klaar om ons naar het grote Kruger park te brengen. Helaas moesten we eerst nog 8 uur in een taxi hobbelen. Dezelfde avond begon onze eerste game drive, achteraf stelde deze weinig voor, maar toch behoorlijk wat game gezien. Waaronder een Luipaard op twee meter afstand, weliswaar gescheiden door een hek maar dat doet er niet toe. Aan de chauffeur was wel te merken dat dit een bijzondere gebeurtenis was. Aangekomen in Marc’s Treehouse camp werd er eerst uitgelegd dat er geen eten in de boomhutten bewaard mocht worden anders kwamen de apen dit halen en dan bleef er niet veel over van je bagage. Na een heerlijke maaltijd dropen Mark en ik al snel af naar onze boomhut om van onze broodnodige nachtrust te genieten. Naast wat beesten wat aan onze deur stond te krabben was dit aardig gelukt.

De volgende ochtend werden we wakker doordat het zonnetje door de kieren van de boomhut scheen, met fluitende vogeltjes op de achtergrond. Je kunt je geen betere plek verzinnen om wakker te worden dan daar, tussen de bomen, het kabbelende water en de fluitende vogeltjes… Ik dwaal af… Na een goed verzorgd ontbijt was het tijd voor onze eerste echte game drive. 9 uur lang in een open auto door het Kruger park rijden, prachtig, wat een ervaring. Leeuwen wat op 10 meter van de auto ligt te slapen, een giraf wat ongestoord aan een boom zit te knabbelen, grazende olifanten langs een picknick plek. Na de tweede dag hadden we al 4 van de Big-5 gezien, de Olifant, de leeuw, de buffel en de luipaard we misten alleen de neushoorn nog. Verder honderden impala’s, zebra’s, een paar gemsbokken en giraffen. ’s Avonds hebben we met zijn allen nog lekker na zitten praten rond het kampvuur.

De derde dag was de dag van de tweede en laatste game drive, vandaag moeste we de neushoorn zien, we hadden al besloten dat als we hem niet zagen volgend jaar terug zouden komen. Gelukkig kwamen we nog heel veel andere beesten tegen die we de dag daarvoor nog niet hadden gezien, nijlpaarden, waterbokken en zelfs 2 zwarte mamba’s. 1 daarvan bij een eettentje, toen nog niet wetende dat het een zwarte mamba was. Eenmaal weer op de weg reden we er bijna 1 over, waarna de chauffeur vertelde dat het een zwarte mamba was (een zwarte mamba is de snelste slang ter wereld en de giftigste slang van Afrika, na een half uur kan je het al niet meer navertellen dat je gebeten bent). Toen we de gate van het kruger park dichter en dichter naderde waren we bang dat we geen neushoorn meer zagen, maar ineens trapte de chauffeur de rem, en jawel zo’n 2 a 300 meter door de bomen door, een neushoorn! Dat was balen, nu hoefden we volgend jaar niet meer terug te komen. Terug gekomen in het kamp, zaten we lekker aan het bier en de Cane Train en waren we al snel met elkaar in gesprek geraakt wie waar vandaan kwam, met als resultaat dat er 2 kiwi’s, 2 duitsers, 1 zwitser, 1 aussie, 1 schot en 3 nederlanders waren. Uiteraard werden er bijzondere verhalen uitgewisseld. Om 12 uur was het wel welletjes (het bier was op), dus gingen we maar ons bed in om vervolgens 5 uurtjes te slapen.

De laatste dag van onze safari begon om 6 uur in de ochtend met een wandeling door de bossen. Tijdens de wandeling werd veel uitgelegd over de sporen wat beesten achter lieten, zo hebben we sporen van antilopen, apen en zelfs een vrouw met hoge hakken gezien. Na de wandeling begon de lange reis terug naar Kaapstad, met een stop bij de Blyde River Canyon. Op het vliegveld in Kaapstad aangekomen begon de zoektocht naar Ewout, die ons op zou komen halen, na 2 minuten zoeken (zo groot is de aankomst hal) gaven we toch maar een belletje. De telefoon bleef maar overgaan, uiteindelijk pakte een slaperige Ewout op. Hij was in slaap gevallen… Die avond vertelde hij aan ons dat hij de nacht daarvoor niet had geslapen, omdat hij een ring had gekocht en Annet een aanzoek ging doen. Hij had daar onze hulp voor nodig.

Onze allerlaatste dag van onze prachtige vakantie begon met geheimzinnig werk, Annet mocht natuurlijk niet weten dat we champagne flessen hadden en dat Ewout een aanzoek ging doen. Eenmaal op blaubergstrand aangekomen en na een succesvol aanzoek, ging de champagnefles leeg en gingen we nog heerlijk lunchen bij het frituurtje. Op de allerlaatste avond moest er uiteraard voor de laatste keer gebraaid worden, waarna onze lange vlucht terug begon.

Wat een vakantie hebben we gehad, wat mooi was Zuid-Afrika. Alle verhalen wat Ewout heeft verteld bleken waar te zijn, en hoe jammer was het nu, dat we in het vliegtuig terug zaten naar Nederland… Zelfs Gerard Joling kon daar geen positieve draai aan geven. We gingen terug naar het 3 graden koude Nederland, terug naar Nederland om maandag weer aan het werk te gaan… Maar wel met een ervaring rijker wat ik nooit meer zal vergeten.

Ewout en Annet, het enige wat mij nog rest om te zeggen is:

Baie Dankie!!!!!

Vandaag mochten we uitslapen! Om half 7 ging de wekker, om om half 8 aan de ontbijttafel te kunnen aanschuiven. Na een heerlijk ontbijtje (toast, ei en bacon) klommen we om 8 uur in de jeep om naar het verzamelpunt te gaan voor onze terugreis naar Johannesburg. Blijkbaar waren de mensen die ons daar moesten oppikken later vertrokken, want Oscar reed koeteldekoet met een slakkegangetje naar de afgesproken plek. Daar aangekomen hebben we nog drie kwartier moeten wachten tot het busje eindelijk kwam.

In het busje zaten o.a. een stelletje uit Brazilie, die op de heenweg ook bij ons de bus zaten. Omdat zij een andere tour hadden gedaan, konden we mooi onze ervaringen uitwisselen. In het busje, dat airco leek te hebben, werd het ondertussen steeds warmer en warmer. Op een gegeven moment was het zo warm dat ik naar voren liep om aan de chauffeur te vragen of hij de airco misschien wilde aanzetten. Een beetje onhandig probeerde hij vervolgens een paar knoppen uit. Een knopje met opschrift ‘Rear’ deed het hem en na indrukken kwam er waarempel opeens koele lucht uit het plafond! Iedereen zuchtte van blijdschap, en verwachtten dat het nu lekker koel zou worden…. maar… onder de bank voor mij kwam uit een zwart apparaat ook opeens hete lucht! Ik vroeg aan de chauffeur of misschien tegelijkertijd de verwarming aan stond, maar hij wist van niks en kon ook geen knopjes vinden.. Dan toch maar de ramen open…

Twee uurtjes verderop hadden we de eerste stop. Hier was een marktje waar allemaal beeldjes verkocht werden en een mooi uitzicht over de Blyde River Canyon vanaf de andere kant. Na ongeveer 20 minuten gingen we weer verder en de chauffeur had net ontdekt waardoor het zo warm bleef in het busje, de vloerverwarming stond aan… Hij had de regelaar van de verwarming gevonden en hem uitgezet. We reden weer verder terwijl de airco nu eindelijk wel goed z’n werk deed.

We hebben lekker een beetje geslapen in het busje met af en toe een stop tussendoor om naar de toilet te gaan en wat drinken te halen. Ook hebben we rond 14.00 uur gelunched bij restaurant ‘Pickles and stuff’. Rond half 6 kwamen we weer bij Mbizi Backpackers Lodge in Boksbugs (bij Jo’burg) aan. Wij pakten onze spullen uit de aanhanger en gingen voor het hek staan. Het hostel heeft geen deurbel, dus bleef de chauffeur nog even staan om te toeteren. Niemand reageerde… Gelukkig kan ik redelijk goed klimmen, dus klom ik na een paar minuten over de muur en haalde binnen de sleutel van het hek. In de huiskamer zaten twee Japanners een DVD’tje te kijken, ze hadden niks gehoord van al het getoeter…

We hebben lekker aan de bar gehangen die avond. De 2 nederlandse meiden die er ook waren toen we 9 oktober aankwamen, gingen die avond weer terug naar Nederland. Het was leuk om ze nog even te zien en te spreken. Het is toch wel lekker om af en toe in je eigen taal te praten, vooral voor Annet.  Aan de bar was het zelfbediening, want Patrick, de eigenaar, was vanaf een uurtje of 9 nergens meer te vinden. Rond half 12 gingen we bekaf naar ons bed. De volgende ochtend moesten we er om 7 uur uit om om 8 uur te kunnen vertrekken richting vliegveld, weer terug naar Kaapstad.

Foto’s van Mbizi Backpackers Lodge:

Om half 5 ging onze wekker en we hadden wat moeite om eruit te komen. Het was wel heel vroeg… Nog geen kwartier later hoorde we Oscar vragen of we klaar waren voor vertrek, we zeiden in koor: “Almost ready!” Hij zei dat we moesten opschieten, omdat we om 5 uur bij de receptie moesten zijn voor de ochtend game walk. De avond ervoor vertelde hij nog dat we half 6 zouden vertrekken, we moesten nu dus erg haasten. Een beetje geirriteerd en nog met slapertjes in onze ogen kwamen we bij de receptie aan en moesten we gelijk in de open truck stappen waarmee we naar het startpunt voor onze gamewalk zouden rijden. In de truck zaten al 4 Amerikanen klaar waarmee we samen de gamewalk gingen doen, en twee guides voorin die ons heelhuids door de bush zouden gaan helpen.

Na een eindje rijden, kwamen we op de plek aan waar we aan de gamewalk zouden beginnen. We stapten uit en de guides haalden hun geweren tevoorschijn en laadden ze met kogels. Nadat we wat afspraken hadden doorgenomen, gingen we op weg. We moesten in één lijn achter elkaar aan lopen met de guides beiden vooraan. We moesten stil zijn, zodat de dieren ons niet zouden horen, en wij de dieren juist weer wel. Als wij iets zagen of bijv. onze veters wilden strikken, moesten we in onze vingers knippen. Ook werd nadrukkelijk verteld dat we niet moesten wegrennen als we opeens oog in oog met een wild dier zouden staan. Het dier zou ons dan als prooi behandelen en aanvallen.

Al snel kwamen we voetsporen van een witte neushoorn tegen. We gingen in een kringetje om de sporen heen staan. De voorste guide legde uit hoe je die afdrukken kon herkennen. Het verschil tussen het voetspoor van een zwarte en witte neushoorn is dat die van een zwarte kleiner is, en die van de witte aan de achterkant in een W-vorm loopt, en de van een zwarte gewoon rond. Even verderop kwamen we ook de ‘wc’ tegen van de witte neushoorn. Doordat ze hun behoefte steeds op dezelfde plekken doen, vormen zich daar vanzelf grote mesthopen.

Verderop zagen we verse voetsporen van een zwarte neushoorn, en lagen er takjes op de grond waar hij zijn maaltijd had staan eten. Omdat zwarte neushoorns erg gevaarlijk zijn als je te dichtbij komt, en ze zich meestal in de bosjes ophouden, stelden de guides voor de sporen niet verder te volgen. Verder zagen we hier ook verse voetsporen van hyena’s en leeuwen, ze moesten dus in de buurt zijn…

Hierna vonden we een skelet van een mannetjes kudu dat waarschijnlijk een paar dagen eerder gedood was door leeuwen. Een van de guides vroeg of iemand van ons de schedel met hoorns mee terug wilde nemen naar de truck. Niemand bood zichzelf aan (best zwaar zo’n schedel..) waarop de guide aan Ewout vroeg of hij de hoorns er dan even af wilde breken om ze dan los mee te nemen. Ewout zei meteen dat dat toch niet zou lukken, hij had het in Botwana namelijk tijdens een gamewalk ook al een geprobeerd, zonder succes… De andere guide nam de schedel over, zette deze op de grond met een voet erop en draaide een buitenste laag (soort dikke nagel zeg maar) van de hoorns af. Ewout en ik dachten tegelijkertijd: “Ohh, doen ze dat zo!” Nadat de guide de hoorns er had afgedraaid, droeg ik er een met me mee en de ander werd gedragen door een van de Amerikanen. Ze waren gelukkig niet zwaar, maar ik kreeg wel steeds meer vliegen om mij heen, heel irritant.

Na niet ver gelopen te hebben, zagen we ook het schild van een overleden vrouwtjes schildpad (een ‘leopard-turtle’). Dit kon je zien aan de vlakke onderkant. Op dezelfde plek zagen we voetsporen van nijlpaarden die die ochtend het water in gegaan waren. We hebben ze niet gezien, maar dat vonden we ook niet zo erg. Nijlpaarden zijn erg gevaarlijke beesten en doden veel mensen in Afrika.

Tot ieders verbazing (en schrik) hoorden we opeens leeuwen brullen even verderop, waarop we besloten een andere kant op te lopen om ze te ontwijken!

Helaas moesten we onderweg steeds stoppen voor elke vogel die de Amerikanen zagen, ze waren echt vogelgek. Ze hadden zelfs een vogelboek mee en als de guides niet wisten wat voor vogel het was, gingen ze het opzoeken in hun boek. We moesten zelfs stoppen voor een grijze duif.

Na ongeveer anderhalf uur rond gelopen te hebben, stopten we even en kregen wat te drinken en crackers. Daar waren we wel aan toe, want we hadden nog niet ontbeten. We zaten op een boomstronk, de guides vertelde dat olifanten bomen omduwden om zo de wortels te eten voor extra vocht. Her en der zag je meer boomstronken ontwortelt liggen, dat waren dus het werk van olifanten.

Na lekker even gezeten te hebben, gingen we weer richting de jeep. Het was al pittig warm aan het worden, dus we deden onze vesten maar uit. Onderweg kwamen we nog meer vogels tegen, een duizendpoot, een schedel van een buffel en mierennesten die uitgegeten waren door miereneters. De kuilen die hierdoor ontstaan worden steeds dieper en ’s nachts gaan hier hyena’s en wilde zwijnen in liggen om zich warm te houden.

Na ongeveer drie kwartier bereikten we de truck en reden we weer terug naar het kamp. Onderweg kwamen we allerlei dieren tegen o.a. een jackal (jakhals) en een kudde buffels.

Aangekomen bij het park bedankte we de guides en stond Oscar al op ons te wachten om ons terug naar de tenten te brengen. Gelukkig hadden we nu even de tijd om ons te douchen! Na ons lekker opgefrist te hebben en de spullen weer te hebben ingepakt, vertrokken we rond half 10 weer uit het kamp. Tijdens de rit kwamen we opnieuw verschillende dieren tegen, maar veel foto’s namen we niet meer omdat we ze al zo vaak hadden gezien. We reden het Kruger Park uit en konden even naar de wc en wat drinken halen. Op dat terrein lagen naast een gebouwtje schedels van een nijlpaard, kudu, buffel, giraffe, krokodil en van een neushoorn.

Na een kwartier moesten we weer terug naar de truck, we moesten weer verder… Rond 14.00 uur kwamen we aan bij een terrein met veel luxe lodges en twee grote zwembaden. Hier gingen we lunchen en nodigden Oscar uit om op onze kosten mee te lunchen, dat wilde hij wel. Het praten ging wat moeizaam, maar toen het over voetbal ging, praatte Oscar opeens de oren van onze kop. Helaas hadden we nog minder dan een half uur na de lunch, dus konden we geen duik meer nemen in het zwembad. We zijn lekker in het zonnetje gaan zitten, even relaxen. Het is best vermoeiend om steeds zoekend naar wilde beesten in zo’n truck te zitten.

Rond half 3 vertrokken we weer, op weg naar het stuwmeer in de Blyde River Canyon, de op twee na grootste canyon ter wereld, achter de Grand Canyon in Amerika en Fish River Canyon in Namibië. Het was ongeveer een half uur rijden. Daar aangekomen gingen we op een boot en een gids vertelde over de rotsen en de dieren die we tegenkwamen. We zagen een krokodil boven komen drijven en als er teveel geluid werd gemaakt, dook het beest weer onder water. Verderop zagen we bavianen die hun ruggen naar ons keerden. Dit doen ze omdat ze denken dat als hij ons niet ziet, wij hem ook niet kunnen zien, ja apen zijn niet de allerslimste beesten. We zagen een rotswand waarin een gezicht te herkennen was, het ‘huilende gezicht’ genoemd. De gids vertelde dat het al vanaf december vorig jaar op die plek niet meer geregend had, daarvoor kwam er geen waterval vanuit de ‘ogen’, er waren dus geen tranen. Na de verhalen over de rotsen zagen we impala’s op de kant en nijlpaarden in het water. We kwamen, volgens de nijlpaarden te dichtbij, want ze lieten hun wapens (tanden) zien.

Na een uurtje rondgevaren te hebben, vertrokken we op weg naar ‘Ikley Game Ranch’, de lodge waar we de laatste avond zouden gaan slapen. Vlak voor etenstijd kwamen we hier aan en een vrouw wees ons de weg naar ons huisje. Het was best groot, we hadden namelijk 3 slaapkamers tot onze beschikking, 2 wc’s en een badkamer met 2 douchecellen. Normaal gesproken ben je met meer mensen in zo’n huisje, maar jammer genoeg waren wij maar met z’n tweeën. We gingen even aan de bar wat drinken en vroegen of er nog meer gasten waren. Zelfs op het hele terrein waren we met z’n tweeën, er waren geen andere gasten!! :-S

Al snel stond het eten voor ons klaar. We kregen soep vooraf en het hoofdgerecht was rijst met boboti, erg lekker!! Terwijl we aan het eten waren, kwam er een bok de hoek om kijken. Waarschijnlijk rook hij het eten, hij bleef erg nieuwsgierig kijken en ondanks dat hij werd weggejaagd bleef hij in de buurt staan…

Na het eten ging de bok er ook weer vandoor en dronken wij nog wat rond het kampvuurtje. Rond 20.00 uur ging Oscar naar bed en de medewerkers van de lodge naar huis. We konden het drinken gewoon uit de koelkast pakken en morgen betalen… Toen was ik echt even goed chagrijnig!! Zaten we daar met z’n tweeen rond een kampvuur met niemand om ons heen! We hebben het weer gezellig gemaakt door het kampvuurtje hoger te stoken en lekker warm -een beetje sarcastisch- de dag door te nemen. Half 10 gingen we maar naar ons bed en hebben we nog schaak gespeeld op Ewout’s oude telefoon…

De wekker ging af om half 6. Snel onder de douche gesprongen en om half 7 stonden we klaar om (nog voor het ontbijt) weer met Oscar de bush bush in te rijden voor een morning drive. Vrijwel direct kwamen we weer impala’s en kudu’s tegen. Maar omdat het nog vroeg was, en we die al veel hadden gezien op de eerste dag, boeide ze ons niet zo. Na een minuutje of 20 kwamen we opeens aapjes tegen die hun achterwerk op het asfalt aan het opwarmen waren. Eerst een baviaan vlak naast de weg en vervolgens nog een paar schattige ‘vervet monkeys’. Ook kwamen we een of andere vogel met rode snavel tegen die schijnbaar niet kon vliegen, en schorpioenen en spinnen op zijn menu hebben staan. Oscar heeft verteld hoe het beest heette, maar die ben ik vergeten! Vogelaars die deze blog lezen mogen het zeggen! Even verderop kwamen we een giraffe tegen die waarschijnlijk door een leeuw aangevallen is geweest, hij had namelijk een flinke open wond in zijn achterpoot. Misschien lag de verantwoordelijke leeuw wel even verderop, want even later kwamen we een stel -wederom, hoe kan het ook anders- luierende leeuwen tegen! Vanaf ongeveer 20 meter afstand schoten we mooie foto’s van (vooral) het mannetje en (wat minder goed) het vrouwtje.

Foto’s van ochtend gamedrive:

Na ons zo’n 10 minuten vergaapt te hebben aan de leeuwen, reden we verder en zagen we ‘Maribou Stork’ vogels in de bomen zitten, die een soort zak op hun borst hebben waar ze hun eten in opslaan.

Om half 9 waren we terug bij de tenten en daar wachtte het ontbijt op ons. Na het ontbijt vertrokken we om half 10 richting Satara, een ander kamp 90 kilometer ten noorden van Skukuza. Al ‘game drivend’ reden we richting Satara en onderweg zagen we buffels, olifanten, impala’s, steenbokken, wilde zwijnen (warthhogs), zebra’s, giraffen, gieren die een dode giraf aan het ontleden waren, op afstand (zo’n 30 meter) een leeuwen-familie (mannetje, vrouwtje, 6 kleintjes), nog meer impala’s, nijlpaarden, waterbokken, een zwarte neushoorn (schaars!), een grote olifanten groep met veel kleintjes, een dikke grijze uil en gieren in een boom tegen.

Foto’s van gamedrive van Skukuza naar Satara (90km):

Tijdens de sunsetdrive de avond ervoor was ons al opgevallen dat delen van het park in brand leken te staan, een oranje gloed met rook kleurde na zonsondergang de horizon. Tijdens de rit naar Satara zagen we dat al het gras aan de linkerkant van de weg was weggebrand, of nog in brand stond. Aan de rechterkant van de asfaltweg was al het gras er nog. Toen we Oscar vroegen naar de oorzaak van de brand vertelde hij dat de parkbeheerders om het jaar het gras aan de één kant van het park gecontroleerd laten wegbranden, zodat aan het begin van het regenseizoen weer nieuwe scheuten gras kunnen groeien.

Uiteindelijk bij het Satara kamp aangekomen was het tijd voor de lunch. Tijdens de lunch buiten zagen we allerlei mooie en erg bijdehante vogeltjes. Zodra je even niet oplette, sprongen ze op tafel en probeerden ze het eten van je bord te jatten! Ook zagen we een lief klein grijs uiltje in een boom zitten.

Na de lunch weer direct door om wederom wilde dieren te spotten. Met succes uiteraard: dit keer kwamen we wildebeast (gnoes) tegen, visarenden, vogeltjes op de rug van een giraffe die teken uit zijn vacht aten, een lief steenbokje en buffels bij een waterpoeltje dat vol met nijlpaarden zat. Verderop zagen we nog meer buffels, die de weg versperden.

Foto’s van middag gamedrive:

Rond half 8 zaten we uitgeput aan ons avondeten op het kamp: rijst met een heerlijke groentenstoofpot met kip en sla. Zonsondergang zette in en we zagen hyena’s langs het hek lopen, zoekend naar restjes eten die mensen soms (lekker onverantwoordelijk) over het hek heen gooien. Aan het hek hangen waarschuwingen om de dieren niet te voeren, omdat ze dan daarvan afhankelijk zouden worden, en hun natuurlijke manier van leven van jagen en doden zouden verliezen.

’s Avonds hebben we een rondje over de kampeerterrein gelopen, en daarna wat gedronken aan de picknicktafel bij onze tenten. Daarna vroeg naar bed, we moesten om half 6 klaar staan voor de ‘morning gamewalk’ - DACHTEN WE! (wordt vervolgd….)

Om half 5 ging onze wekker af. De avond ervoor was het erg gezellig aan de bar van het Mbizi backpackers lodge dus opstaan ging ons niet erg gemakkelijk af. Na een verkwikkende douche snel de spullen bij elkaar gepakt en om half 6 stond het busje van Bundu Safaris voor de deur om ons naar Kruger Park te brengen. Omdat we de eersten waren die opgepikt werden moesten we nog een aantal mensen ophalen. Na een paar stops in Johannesburg en Pretoria vervolgden we onze weg richting Kruger.

Ongeveer halverwege de rit kregen we met een mooi staaltje corruptie door agenten te maken: we werden door de verkeerspolitie van de snelweg gehaald en de agent die uitstapte claimde dat we met 170 km/uur voorbij hun meetapparaat reden. Hij vertelde de chauffeur van ons busje dat hij achter hem aan moest rijden en midden op de snelweg (!!) moesten we via de middenberm omkeren en vervolgens een paar honderd meter terug rijden, waar in de berm een fuik stond opgesteld. Op de vangrail zat een agent een soort camera te richten op auto’s, en auto’s die zogenaamd te hard reden werden van de weg geroepen door een agent die midden op de weg ging staan om de auto’s naar de berm te dirigeren… De chauffeur van ons busje en nog een medewerker van Bundu stapten uit om met de agent te praten. Op de vraag of ze een eikrapport van de apparatuur antwoordde de agent dat ze niet verplicht waren die te laten zien. Omdat de agenten ook geen naamplaatjes droegen vroegen ze vervolgens of hij zijn naam wilde vertellen. Ook dat wilde de beste man niet doen, en vertelde dat hij nu een arrestatie zou gaan verrichten. Gelukkig staat op iedere politie auto in dit land in het groot het telefoonnummer van de ‘Anti-corruptie hotline’, dus toen de medewerker van Bundu de agent vertelde dat hij dat nummer zou gaan bellen wilde de agent wel opeens meewerken. Er kwam een eikingsrapport te voorschijn dat in 2005 was opgesteld, en dus uiteraard niet meer geldig was. Na een 5 minuten bekvechten besloot de agent dat het hem niet ging lukken om een boete uit te schrijven en liet hij ons gaan…

Om 13:00 kwamen we aan in het plaatsje ‘Hazyview’, dat aan de rand van het Kruger Park ligt. Hier stapten we uit het busje en stond Oscar, een Kruger gids van Bundu, klaar met een open 4×4 om ons mee Kruger Park in te nemen. Bij het instappen bleek dat wij de enige 2 personen waren die bij hem in de auto zouden zitten…

Kruger Park is qua oppervlakte ongeveer de helft twee derde van Belgie (bijna 20.000 km2), ligt in het noordoosten van Zuid-Afrika door de provincies Mpumalanga en Limpopo. Het park loopt (zonder hekken oid) door in het ‘Gonarezhou National Park’ in Zimbabwe en het ‘Limpopo National Park’in Mozambique, en vormen samen het ‘Great Limpopo Transfrontier Park’. Er zijn langs de rand meerdere poorten om het park te betreden. Wij gingen bij Phabeni gate het park binnen waarmee direct onze eerste ‘game drive’ begon: op weg naar Skuzuza, waar we de eerste dag zouden overnachten, kwamen we veel wilde dieren tegen en Oscar vertelde veel over wat we zagen. We kwamen o.a. kudu’s, een witte neushoorn, giraffen, impala’s, een krokodil, een nijlpaard, zebra’s, olifanten, waterbok en hyenajongen tegen. Geen slechte score voor een eerste ritje!! Bij de (late) lunch in het kamp in Skukuza zagen we veel vleermuizen zitten onder het rieten dak van het terras.

Foto’s van de eerste gamedrive:

Na de lunch dropten we onze bagage in onze tent, deze staat gelukkig permanent op het kamp, dus hoefden we niet zelf op te zetten. In de tent stonden 2 bedden die we alleen nog moesten opmaken. Daarna hebben we even wat gedronken aan de picknick-tafel. Oscar vertelde dat hij net over de radio had gehoord dat een collega van hem 45 kilometer verderop tijdens een ‘gamewalk’ (wandelen door het park met gewapende guides) aangevallen was door een leeuw en nu op weg was naar het ziekenhuis, maar nog wel in leven was. Onze gamewalk stond voor zondagmorgen op het programma.. niet geheel ongevaarlijk dus..

Om half 5 verzamelden we ons bij de receptie voor de ’sunset gamedrive’, waarbij je voor, tijdens en na zonsondergang op zoek gaat naar wildlife. Alle deelnemers werden verdeeld over 3 grote trucks en we gingen de bush weer in. Na ongeveer 10 minuten rijden zagen we op afstand een leeuw die zich verschanste aan een kudu. Helaas was dit net even te ver weg, en tussen de bosjes, dus mooie foto’s konden we niet maken. Verder zagen we o.a. weer veel olifanten, kwamen we een grote kudde buffels tegen en een nog een witte neushoorn. Na zonsondergang gingen we op zoek naar luipaarden, omdat deze vooral in de nacht actief zijn. De schijnwerpers op de zijkant van de truck werden aangezet en 2 mannen schenen met grote zaklampen rechts en links van de schijnwerpers. Elke keer dat we oogjes zagen reflecteren in het licht riepen we ’stop!’ en zochten we wat in het rond naar waar het beest zou zitten. Helaas was het keer op keer geen luipaard, maar op een gegeven moment wel een groep luierende leeuwen op zo’n 10 meter afstand! Ook zijn we een wilde kat, een hyena en een zwarte neushoorn tegen gekomen.

foto’s van de sunset drive:

Rond 8 uur waren we terug op de camping en stond het avondeten klaar: een traditioneel Zuid-Afrikaans gerecht met vlees van de braai (bbq). Na het eten zijn we nog even wat gaan drinken bij een leuk barretje in een treinstel dat ooit door het gebied (dat nu Kruger park is) reed. De trein staat ‘geparkeerd’ in het stationnetje van Skukuza, dat dus geen dienst meer doet als station. De naam Skukuza komt overigens van de man (James Stevenson-Hamilton) die begin 1900 de lokale bevolking uit het gebied verdreef om het gebied tot beschermd natuurgebied te kunnen maken. ‘Skukuza’ betekent in Tsonga letterlijk ‘de man die schoonveegt’. Oscar vertelde hoe zijn opa destijds uit het gebied gezet werd, en hoe boos ze daar over waren. Achteraf loven ze hem om zijn daad, omdat ze nu werk hebben gekregen dankzij de belangstelling voor Kruger Park, en de dieren niet meer door hun hoeven worden afgemaakt om te kunnen eten. Meer over Kruger Park kun je hier lezen

Rond half 12 lagen we in bed, de volgende ochtend moesten we om half 6 klaar staan om een ochtend gamedrive te doen.