Op 23 april was het dan zover, ik ging vanaf Schiphol op reis naar Kaapstad om 2 weken te vertoeven bij Ewout en Annet. Uiteraard had ik er veel zin in en tegelijk was het best spannend aangezien ik moederziel alleen de overtocht maakte.. Over de heenreis kan ik kort zijn: ELLENDE.
Ik zat heerlijk opgepropt in mijn stoel en kon op de een of andere manier maar geen lekkere zitpositie vinden.. Op een gegeven moment keek ik op mijn horloge en was er nog ongeveer een uurtje te gaan en dat was een prima vooruitzicht. Ondertussen keek ik even om me heen en zag ik de stewardessen wat zenuwachtig rondrennen door het vliegtuig. Dit was een voorbode voor een verlenging van de reis want vlak daarna maakte het vliegtuig in ene een flinke bocht.. Al snel informeerde de piloot ons dat we omkeerde naar het dichtstbijzijnde vliegveld want een passagier was blijkbaar in zo een conditie dat doorvliegen riskant was. Na een tijdje landde het vliegtuig op airport Windhoek te Namibië. De ambulance stond al klaar dus dat was allemaal perfect geregeld. Er was echter 1 ding vergeten. De trap naar het vliegtuig.. Best lastig dus voor de ambulance medewerkers. Uiteindelijk zijn ze via een brandweerautoladder in het vliegtuig gekomen en na wat behandeling van de patient aan boord was de ladder er ook en kon de passagier van boord. Even vliegtuig bijtanken en de reis kon vervolgt worden. Uiteindelijk 2,5 uur later stond ik op het vliegveld in Kaapstad en stonden Ewout en Annet me op te wachten. Ewout had een biertje voor me meegenomen en die ging er goed in na zo een lange reis! Bij aankomst in het huis van Ewout en Annet hebben we nog even wat gedronken en daarna bed in.
De volgende dag meteen even Kaapstad in geweest. Even wat gegeten op een terrasje en verder de shark cage dive geboekt. Verder die avond gebowld op een fantastisch aflopende bowling baan en daarna wat computer spellen gedaan op allemaal automaten. Annet had al geschreven dat het paard rijden leuk was, maar Annet in een vrachtwagen zien rijden was ook briljant!
In de eerdere blogs zijn de daginvullingen al redelijk uitgebreid verteld dus ik beperk me even tot mijn hoogtepunten..
Ik vond de rugbywedstrijd super. Erg leuke sport en veel sensatie. Alleen het stadion inkomen was al een leuke ervaring. Het werd een mooie ‘van-het-kastje-naar-de-muur-ervaring’. Pietje zegt dat we uitgang van Wimpie moeten hebben en vervolgens zijn we bij Wimpie en die zegt weer dat naar Pietje moeten. Zo ging dat nog even door en uiteindelijk mochten we bij Klaasje naar binnen. Dat de plaatselijke ‘helden’ de wedstrijd verloren was jammer, maar verder was het een mooie pot met veel gescoorde punten en genoeg gebeurtenissen eromheen.
De Tafelberg was ook erg gaaf. Van de 14 dagen dat ik er was heeft hij 13 dagen in de wolken gelegen, maar 3 dagen voor mijn vertrek was het een prachtige dag en hebben we onze kans gegrepen. Ik ben geen natuurmens maar zelfs ik vond het de natuur op de berg erg mooi, dat wil best wat zeggen… Verder een prachtig uitzicht over Kaapstad. Die avond hebben we ook Kaapstad bij nacht gezien op Signal Hill. Ook dit was weer een mooi uitzicht.
Koninginnedag was ondanks de berichten uit Nederland een leuke dag. De Zuid-Afrikanen vroegen zich af waarom we een oranje shirtje droegen maar dat hebben we even keurig uitgelegd. Misschien dat ze volgend jaar ook allemaal koninginnedag vieren?!
Achteraf ben ik ook ontzettend blij dat we een 2e poging hebben gedaan om haaien te zien en uiteindelijk ook de stinkende wet suits aan hebben getrokken om de haaien onder water te bekijken. Echt super kicken om zo een groot visje zo vlakbij je langs te zien zwemmen. Ook leuk als je op de boot staat en er komt net een groepje boven water die net een haai heeft gezien. De vreugdekreten waren steeds erg grappig!
We zijn ook nog op het afscheidsfeestje geweest van Annet haar werk in Hanover-park en ik moet zeggen dat dat er best indrukwekkend uitzag daar. Dan besef je in ene wel hoe goed wij het hier maar hebben.
Verder begon de winter in Kaapstad. En die winter is erg wisselvallig. De ene keer was het heerlijk zomerweer met een lekker zonnetje en de andere keer was het waaierig en volop regenbuien! Ook wel grappig dat het op de ene plek in stad mooi weer kan zijn terwijl het een kwartier verder compleet anders is!
En toen was het in ene allemaal voorbij. Het was een mooie vakantie. Had geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar het was een top ervaring die ik niet snel meer zal vergeten. Heb het ook enorm leuk gehad met Ewout en Annet. Jullie waren een perfecte gastheer en gastvrouw! Nog bedankt voor de leuke tijd!
Afgelopen dinsdag zijn we met z’n drieën naar Stellenbosch geweest. Eerst zijn we naar het Cheetah Outreach Centre gegaan in Spier, waar we 10 minuutjes hebben rondgelopen en de cheetahs bekeken. De baby cheetahs die we de vorige keer gezien hadden, waren ondertussen uitgegroeid tot bijna-volwassen grootte! Het liep inmiddels tegen lunchtijd dus we naar het restaurantje van het Spier wine estate gelopen. Op het buitenterras hebben we aan het water van de vijver lekker in het zonnetje gelunched.
Na de lunch was het tijd om wijntjes te proeven! Omdat we toch al op het terrein van een grote wijnboerderij waren, liepen we naar het gebouwtje waar we wijn konden proeven. Peter en ik proefden een aantal wijntjes en kregen uitleg over de verschillende wijnen. Ik besloot een flesje rosé mee te nemen en we gingen op zoek naar een andere wijnboerderij.
Op weg naar Stellenbosch zag ik een bord langs de weg waarop wijnboer J.C. LeRoux verwees naar hun locatie. Omdat ik voor mijn aanzoek aan Annet ‘champagne’ van J.C. LeRoux had gekocht, en deze goed bevallen was, dacht ik dat het leuk was om daarheen te gaan. Een paar kilometer verderop kwamen we bij hun wijngaard aan. In een grote luxe ruimte, voorzien van tafels, banken en stoelen, konden we plaatsnemen om hun wijnen te proeven. Een vrolijke vrouw kwam ons telkens een wijntje inschenken, vertelde over de wijn en gaf ons vervolgens rustig de tijd om deze te proeven en op te drinken. We hadden hier erg veel lol.. zie de foto’s en (vooral) filmpje!
Na deze wijntjes vonden we het mooi geweest en zijn we terug naar huis gegaan. Woensdag was Peters laatste dag hier alweer en hebben we rustig aan gedaan. ’s Avonds hebben we hem naar het vliegveld gebracht! Het was erg gezellig om hem op visite te hebben, we hebben erg veel gelachen! Peter, bedankt! We zijn benieuwd naar je komende gastblog
Afgelopen maandag werden we om 6 uur ’s morgens opgepikt bij het Southern Sun hotel in Newlands om opnieuw de haaien op te gaan zoeken bij Gansbaai! Voor degenen die het vorige berichtje hierover gemist hebben: we waren een week eerder gegaan maar hadden geen haaien gezien, dus we konden (bijna gratis) een herkansing krijgen.. Dit werd dus die herkansing!
Enigszins pessimistisch stapten we na onze rit naar Gansbaai en ontbijtje in de boot richting Dyer Island, waar veel witte haaien op doortocht zich komen voeden met de zeehonden die daar op ‘Geyser rock’ rondhangen en zwemmen. Het weer was heerlijk en dus zaten we in ons t-shirtje op het bovendek van de boot te zonnen. Het aas werd uitgegooid en het wachten op haaien was begonnen. Zouden ze zich deze keer dan wel laten zien??
Na een half uurtje dook er opeens vanuit het niets een haai op, zette zijn tanden in het aas en besloot deze niet meer te laten gaan. Omdat het niet de bedoeling is dat de haaien het aas te pakken krijgen, trekt de bemanning deze altijd weg zodra de haai er te dicht in de buurt komt. Dit keer waren ze dus te laat en de haai trok het aas na enig rukken en sjorren van het touw af. Woohoo! Eindelijk kregen we waar we voor kwamen! Grote dikke witte haaien zwommen om de boot en iedereen stormde naar beneden om een wetsuit aan te trekken. Wij besloten nog even te wachten, vanuit een nog steeds pessimistische gedachte dat de haaien misschien straks wel weer weg zouden zijn.
Omdat de haaien (2 of 3) keer op keer toch op het aas af bleven komen en we al veel mooie foto’s en filmpjes hadden geschoten, vonden we dat het nu tijd was om ook de kooi in te gaan klimmen! De wetsuits gingen aan, de duikbrillen op en Peter, Annet en ik plonsten in de kooi in het water. Na een minuutje of twee diende zich weer een haai aan en wederom had deze het aas te pakken gekregen. Van onder water zagen we hoe de haai, pal voor ons (!!) aan het aas rukte. Om zijn geruk kracht bij te zetten, beukte hij met zijn achterlijf tegen onze kooi aan en konden we de haai praktisch aanraken! Na een seconde of tien kreeg de bemanning het voor elkaar om het aas uit zijn bek te trekken en zwom de haai verder. Weer boven water schreeuwde iedereen van de adrenalinekick die de haai ons bezorgd had! Nog een paar keer hierna kwam er een haai langs de kooi gezwommen, maar deze waren niet meer zo indrukwekkend als onze eerste encounter.. We besloten dus het water weer uit te gaan en ons weer om te kleden… wat ontzettend gaaf!
Uiteindelijk hebben we zo’n 3,5 uur op het water gedobberd voor we terugkeerden naar wal. Hier kregen we tijdens de lunch de film te zien die de videograaf had gemaakt en kregen we de mogelijkheid om deze te kopen voor R350. Omdat we de beelden die hij onder water had geschoten niet zo heel indrukwekkend vonden, besloten we het bij ons eigen materiaal te houden. We hoorden dat het al zo’n 10 dagen terug was dat er goed met haaien gedoken kon worden. De dagen ervoor waren er soms wel haaien, maar die bleven dan niet lang rondhangen. We hadden dus veel mazzel gehad!
Om omgeveer half 4 waren we terug in Kaapstad, moe maar zeer voldaan!
Afgelopen zondag was de allereerste dag tijdens Peters verblijf dat de Tafelberg er compleet onbewolkt en bijna windstil bijlag, dus dit was hét uitgelezen moment om naar boven te gaan. Het was te merken dat de kabelbaan al een flink aantal dagen geen dienst meer had gedraaid, want boven op de Tafelberg zag het zwart van de mensen. Gelukkig blijven de meeste mensen altijd op het eerste gedeelte van de berg, dus we liepen wat verder om de meeste toeristen te ontwijken. Voorbij de plek waar de wandelroutes naar beneden gaan (Platteklip Gorge en India Venster) gingen we aan de zuidelijke rand van de berg van het uitzicht genieten. Door het heldere weer konden we het hele Kaapse schiereiland bewonderen: van Simon’s Town, Hout Bay en Kommetjie, tot aan Cape Point duidelijk zichtbaar.
Na een kwartiertje zijn we teruggelopen en hebben we bij het restaurant wat gedronken. Terwijl Annet iets aan het vertellen was en een chipje in haar hand hield, bedacht een vogeltje dat dat een lekker tussendoortje was en greep hij deze in een vlucht uit haar vingers. Wat wilde je ook al weer zeggen Annet?
Hierna zijn we weer naar beneden gegaan en zijn we richting het strand gereden. We hebben een half uurtje in de zon op Clifton beach gezeten en zijn daarna tijdens zonsondergang bij La Med gaan eten. Na het eten reden we nog even naar Signal Hill (de ‘kont’ van Lion’s Head) waar je ’s avonds een prachtig uitzicht over Kaapstad en alle lichtjes hebt. Zie de foto’s!
Zaterdag 2 mei zouden we eigenlijk een herkansing doen van onze ’shark cage dive’ maar vrijdags kreeg ik een sms-je dat we om 9 uur pas opgehaald zouden worden. Omdat we ’s avonds naar de rugbywedstrijd Stormers-Chiefs zouden gaan en dus op tijd terug moesten zijn in Kaapstad, hebben we de shark cage dive omgeboekt naar maandag.
Nu konden we dus andere dingen gaan doen! Rond 12 uur reden we richting Cape Point en een krap uurtje later hebben we gelunched bij het Two Oceans Restaurant. We hadden allemaal een burger besteld, maar toen Annet’s burger als eerste bezorgd werd keken we even gek naar de creatie van een halve kilo groenten die er bovenop haar burger lagen… We hoopten nog stiekem dat Peter’s en mijn burger er normaal uit zouden zien maar helaas, deze waren ook voorzien van een groentenboom.
Na de lunch zijn we omhoog gelopen richting het uitzichtpunt van Cape Point: de vuurtoren. Hier hebben we tussen de hordes toeristen die er die dag waren even van het uitzicht genoten en wat foto’s gemaakt. Annet en ik keken er vanop dat het hier, net als de vorige keer dat we er met Mark en Youri waren, wederom windstil was! Normaalgesproken waait het daar erg hard! Even later zijn we teruggelopen naar de auto en hebben we bij Kaap de Goede Hoop nog wat foto’s gemaakt. Onderweg kwamen we nog wat struisvogels tegen en op de terugweg een hoop toeristen die er foto’s van maakten Ook kwamen we nog een ‘kudde’ bavianen tegen.
Op de terugweg naar Kaapstad zijn we langs Boulders Beach gereden om de pinguins te bekijken, uiteindelijk waren we om half 6 weer thuis. We hebben ons even snel omgekleed want we moesten snel richting het stadion in Newlands om ons plekje op de tribune in te nemen. Helaas werden de Stormers (de thuisclub van Kaapstad) door de Chiefs (een Nieuw-Zeelandse club) afgedroogd en liepen een paar Stormers ernstige blessures op. Een van de spelers brak zijn been en moest gespalkt van het veld afgereden worden, deze moet de rest van het seizoen missen. Ook brak er tussen 2 spelers nog een vechtpartijtje uit waarin rake klappen werden uitgedeeld. De scheidsrechter gaf de twee een waarschuwing en daar bleef het bij.. Gelukkig scoorden de Stormers vlak voor het eindsignaal nog een try (en de daaropvolgende conversion) waardoor hun eindscore nog nét iets beter werd: 14-28. Jammer maar helaas, ik heb de Stormers nog nooit mogen zien winnen! Na de wedstrijd hebben we nog gegeten bij ‘Forries’ en daarna zijn we naar huis gegaan.
Op een warme avond ergens begin augustus zaten 4 mensen op een terras, genaamd hermes, nabij het altijd gezellig station sloterdijk. De megaburgers waren net besteld en het bier vloeide alweer aardig. Een soort traditie wat stamt uit de Aromedia tijd waar gezellig over werk gepraat kon worden, waar we sinds Aromedia nog geregeld samenkomen om elkaars verhalen aan te horen.
Een van die verhalen werd verteld door Ewout. Hij vertelde dat alles rond was om volgende maand naar Zuid-Afrika te vertrekken voor 8 Maanden.
Bij Mark en mij stonden de verhalen uit ’99 en ’04 nog vers in ons geheugen gegrift, Zuid-Afrika is “The Place to be”, als je het aan Ewout vraagt. Tijdens werk kon hij er niet over ophouden, de mooie verhalen volgden zich in rap tempo op. Dus onze enige reactie op het verhaal dat hij naar Zuid-Afrika ging was: “Dan komen wij 2 weken langs”.
En zo geschiede het begin van een mooie vakantie, 11 december waren de tickets geboekt bij KLM om op 13 maart naar Zuid-Afrika te vertrekken. De avond dat we aankwamen mochten we gelijk mee feesten in een afscheidsfeestje van Hildrut, wat erg gezellig was, maar uiteraard ook erg vermoeiend na een lange vlucht van iets meer dan 12 uur.
De volgende dag gingen we gelijk al de Tafelberg op, om te genieten van een adembenemend uitzicht over Kaapstad. Nadat de avond gevallen was moest er uiteraard gebraaid worden, zo heb ik barbecueën al altijd voorgesteld, bergen vlees zonder alle poespas van stokbrood, salades e.d. eromheen, heerlijk!
Dag 3 gingen we naar Kaap de goede hoop. Onderweg zijn we gestopt bij Boulders Beach om de pinguïns te aanschouwen en om de altijd lieve Bobbejanen (Bavianen) die over de weg liepen te ontwijken (Wat een verschrikkelijke !@%^!@ beesten zijn dat, maar dat terzijde). Na vele foto’s te hebben gemaakt op Kaap de goede hoop en Cape point gingen we lekker lunchen in het “Two Oceans Restaurant”, waar we een heftige discussie hebben gevoerd over waar nou de Indische en Atlantische Oceaan bij elkaar komen. Op deze vraag kregen we later in de vakantie een prachtig antwoord. Na de lunch gingen we weer op huis aan, om de braai weer aan te steken en weer bergen met vlees op te eten.
Dag 4 kreeg ik schaakles van Ewout, meer wil ik hier niet over kwijt.
Dag 5 kregen we het goede idee om de Tafelberg te beklimmen, om Mark en mij daarop voor te bereiden gingen we eerst Lions Head beklimmen. Voor iemand die een slechte conditie heeft, is het een pittig klimmetje, maar gelukkig waren er twee mensen die bleven zeggen dat boven bier was. Eenmaal boven aangekomen valt je mond open van het uitzicht. 360 graden, Kaapstad, Devils Peak (Toen nog groen), de Tafelberg, de tampon torens ;-), Clifton Beach en dan de zonsondergang…. Prachtig! Ik had niet eens tijd om een biertje te drinken, ik bleef maar foto’s maken. Thuis lekker douchen om vervolgens niet te gaan braaien maar om Springbok te eten. Op de weg terug kwamen we erachter dat de brand die we eerder zagen nu heel Devils Peak in zijn greep had genomen. Toen we de vlammen ook over de berg zagen komen, was dat toch even schrikken. Gelukkig is voor ons alles goed afgelopen.
Na op dag 6 het prachtige “Two ocean’s aquarium” en de aftermath van de brand te hebben bezocht, begonnen we op dag 7 om 2 uur ’s ochtends aan onze “roadtrip” door de Garden Route, 1500 km in 3 dagen door een prachtig gebied.
Rond een uur of 9 kwamen we aan in Wildernis waar we een mooie wandeling hebben gemaakt richting een waterval wat niet heel veel voorstelde, maar dat mocht de pret niet drukken. Geef mannen water en stenen en hun dag kan niet meer stuk. Terugkomend bij de auto waren we erg dorstig omdat we ons zo goed hadden voorbereid, dat we niet eens water bij ons hadden. We gingen dan ook snel een terrasje opzoeken in het 25km verder gelegen Knysna om een heerlijk koude Castle (of was het een windhoek…) te nuttigen. Eenmaal bijgekomen moesten we van Ewout “The Heads” in Knysna zien, maar aangezien hij even genoeg had van het auto rijden was het aan mij om ons daar veilig heen te brengen, veilig en verkeer gaat sowieso niet samen in 1 zin in Zuid-Afrika, maar het is me gelukt. Eenmaal bij “The Heads” aangekomen, zonder rechts te gaan rijden, hebben we nog meer mooie foto’s kunnen nemen. We vervolgden onze reis naar Plettenberg Bay waar we eerst een hotelletje opgezocht hebben om daarna heerlijk te eten bij de gezellige en altijd vrolijke Cats.
Volgende stop, Storms River, Tsitsjikama park. In de vroege ochtend hebben we daar een mooie wandeling gemaakt om daarna in Jeffrey’s Bay wat te eten en drinken. Vanuit Jeffrey’s Bay begon de terugweg naar Kaapstad, ondertussen zaten we al een 700km oostwaarts. Op de terugweg gingen we Cats nog even gedag zeggen en dronken we daar nog een biertje om vervolgens in het “bruisende” Albertina een slaapplek te zoeken. Gelukkig vonden we al snel een B&B, een slaperig vrouwtje deed gelukkig nog open en vertelde dat ze al aan het slapen was. Het was tenslotte al 9 uur in de avond. De 2 huisjes die ze had waren nog vrij en hebben we kunnen genieten van een heerlijke nachtrust en uitgebreid ontbijt.
Tijdens onze laatste dag van onze roadtrip hebben we Cape Agulhas, het meest zuidelijke puntje van afrika, bezocht, waar we het meest zuidelijke biertje hebben gedronken in het meest zuidelijke cafe, in het meest zuidelijke dorpje van Zuid-Afrika, wat dus in het zuiden van Afrika ligt.
Uitrusten was er voor ons niet bij, om 4 uur ging de wekker weer, om vervolgens naar het vliegveld te vertrekken. Aangekomen in Johannesburg, stond de taxi klaar om ons naar het grote Kruger park te brengen. Helaas moesten we eerst nog 8 uur in een taxi hobbelen. Dezelfde avond begon onze eerste game drive, achteraf stelde deze weinig voor, maar toch behoorlijk wat game gezien. Waaronder een Luipaard op twee meter afstand, weliswaar gescheiden door een hek maar dat doet er niet toe. Aan de chauffeur was wel te merken dat dit een bijzondere gebeurtenis was. Aangekomen in Marc’s Treehouse camp werd er eerst uitgelegd dat er geen eten in de boomhutten bewaard mocht worden anders kwamen de apen dit halen en dan bleef er niet veel over van je bagage. Na een heerlijke maaltijd dropen Mark en ik al snel af naar onze boomhut om van onze broodnodige nachtrust te genieten. Naast wat beesten wat aan onze deur stond te krabben was dit aardig gelukt.
De volgende ochtend werden we wakker doordat het zonnetje door de kieren van de boomhut scheen, met fluitende vogeltjes op de achtergrond. Je kunt je geen betere plek verzinnen om wakker te worden dan daar, tussen de bomen, het kabbelende water en de fluitende vogeltjes… Ik dwaal af… Na een goed verzorgd ontbijt was het tijd voor onze eerste echte game drive. 9 uur lang in een open auto door het Kruger park rijden, prachtig, wat een ervaring. Leeuwen wat op 10 meter van de auto ligt te slapen, een giraf wat ongestoord aan een boom zit te knabbelen, grazende olifanten langs een picknick plek. Na de tweede dag hadden we al 4 van de Big-5 gezien, de Olifant, de leeuw, de buffel en de luipaard we misten alleen de neushoorn nog. Verder honderden impala’s, zebra’s, een paar gemsbokken en giraffen. ’s Avonds hebben we met zijn allen nog lekker na zitten praten rond het kampvuur.
De derde dag was de dag van de tweede en laatste game drive, vandaag moeste we de neushoorn zien, we hadden al besloten dat als we hem niet zagen volgend jaar terug zouden komen. Gelukkig kwamen we nog heel veel andere beesten tegen die we de dag daarvoor nog niet hadden gezien, nijlpaarden, waterbokken en zelfs 2 zwarte mamba’s. 1 daarvan bij een eettentje, toen nog niet wetende dat het een zwarte mamba was. Eenmaal weer op de weg reden we er bijna 1 over, waarna de chauffeur vertelde dat het een zwarte mamba was (een zwarte mamba is de snelste slang ter wereld en de giftigste slang van Afrika, na een half uur kan je het al niet meer navertellen dat je gebeten bent). Toen we de gate van het kruger park dichter en dichter naderde waren we bang dat we geen neushoorn meer zagen, maar ineens trapte de chauffeur de rem, en jawel zo’n 2 a 300 meter door de bomen door, een neushoorn! Dat was balen, nu hoefden we volgend jaar niet meer terug te komen. Terug gekomen in het kamp, zaten we lekker aan het bier en de Cane Train en waren we al snel met elkaar in gesprek geraakt wie waar vandaan kwam, met als resultaat dat er 2 kiwi’s, 2 duitsers, 1 zwitser, 1 aussie, 1 schot en 3 nederlanders waren. Uiteraard werden er bijzondere verhalen uitgewisseld. Om 12 uur was het wel welletjes (het bier was op), dus gingen we maar ons bed in om vervolgens 5 uurtjes te slapen.
De laatste dag van onze safari begon om 6 uur in de ochtend met een wandeling door de bossen. Tijdens de wandeling werd veel uitgelegd over de sporen wat beesten achter lieten, zo hebben we sporen van antilopen, apen en zelfs een vrouw met hoge hakken gezien. Na de wandeling begon de lange reis terug naar Kaapstad, met een stop bij de Blyde River Canyon. Op het vliegveld in Kaapstad aangekomen begon de zoektocht naar Ewout, die ons op zou komen halen, na 2 minuten zoeken (zo groot is de aankomst hal) gaven we toch maar een belletje. De telefoon bleef maar overgaan, uiteindelijk pakte een slaperige Ewout op. Hij was in slaap gevallen… Die avond vertelde hij aan ons dat hij de nacht daarvoor niet had geslapen, omdat hij een ring had gekocht en Annet een aanzoek ging doen. Hij had daar onze hulp voor nodig.
Onze allerlaatste dag van onze prachtige vakantie begon met geheimzinnig werk, Annet mocht natuurlijk niet weten dat we champagne flessen hadden en dat Ewout een aanzoek ging doen. Eenmaal op blaubergstrand aangekomen en na een succesvol aanzoek, ging de champagnefles leeg en gingen we nog heerlijk lunchen bij het frituurtje. Op de allerlaatste avond moest er uiteraard voor de laatste keer gebraaid worden, waarna onze lange vlucht terug begon.
Wat een vakantie hebben we gehad, wat mooi was Zuid-Afrika. Alle verhalen wat Ewout heeft verteld bleken waar te zijn, en hoe jammer was het nu, dat we in het vliegtuig terug zaten naar Nederland… Zelfs Gerard Joling kon daar geen positieve draai aan geven. We gingen terug naar het 3 graden koude Nederland, terug naar Nederland om maandag weer aan het werk te gaan… Maar wel met een ervaring rijker wat ik nooit meer zal vergeten.
Ewout en Annet, het enige wat mij nog rest om te zeggen is:
Gisteren precies 2 weken terug (donderdag) zouden we ’s middags, meteen na Annet’s werk in de auto stappen om een 2-daagse roadtrip door de ‘garden route’ te doen. De garden route is een strook natuurgebied langs de zuidkust van Zuid-Afrika, met veel bossen, bergen, stranden, grotten en natuurparken. Omdat het de avonden ervoor een beetje laat geworden was, was ik redelijk moe en zag ik er tegenop om 500 kilometer te rijden en daar dan meteen een hotelletje te pakken. Daarom besloten we om vroeg naar bed te gaan en rond half 3 ’s ochtends te gaan rijden.
De wekker ging om 2:00, iedereen sprong onder de douche, pakten zijn spullen, at ik nog een hamburger (als ik wakker wordt vraagt mijn maag direct om eten..) en stapten we in de auto. Om kwart voor 3 reden we weg en begon onze roadtrip! Om half vijf stonden we vlak na de Sir Lowry’s Pass (de pas door de Hottentot-Holland Mountains ten oosten van Kaapstad) stil voor wegwerkzaamheden. Op het bord stond dat de maximum wachttijd 20 minuten was, dus we stapten uit om de sterrenhemel te bekijken en de benen te strekken. Uiteindelijk hebben we maar 10 minuten hoeven wachten. Bij wegwerkzaamheden een paar kilometer verderop hadden we mazzel: we konden in één keer doorrijden zonder wachten! Om kwart over 6 begon de zon op te komen en besloten we even te gaan ontbijten bij een ‘1-stop’ in Heidelberg. Na het ontbijt zagen we de zon eindelijk boven de bergen uitkomen en reden we verder. Rond 8 uur reden we voorbij een bord waarop ‘Wilderness National Park linksaf’ stond, we keken elkaar aan en besloten erheen te gaan. Aangekomen bij een kampeerterrein bekeken we wat we daar precies konden doen en kwamen we er achter dat er een coole wandelroute door het bos naar een waterval was.
Na ruim een uur lopen kwamen we eindelijk bij de waterval aan, die er op de foto’s toch net iets groter uitzag dan in het echt. Dat mocht de pret niet drukken, we hebben daar mooi even gezeten, foto’s gemaakt en daarna weer teruggelopen. De route door het bos liep langs een riviertje die we op een gegeven moment ook oversteken moesten via een pontje waarbij je jezelf aan een touw naar de overkant moest trekken. Ook hebben we veel lol gehad om de naam van het natuurgebied.. ‘lopen door de wildernis’, even ‘pissen in de wildernis’ en ga zo maar door. Hierna zijn we richting Knysna gereden waar we op een terrasje gelunched hebben. Knysna ligt aan een groot meer (the Knysna Lagoon) die bij ‘The Heads’ uitmondt in de Indische Oceaan. Omdat daar de oceaan en het brakke water elkaar treffen zie je op dat punt vaak (maar nu niet) gigantische golven tegen de rotsen aan beuken, mooi om naar te kijken dus! Na een uurtje daar zijn we verder gereden naar Plettenberg Bay, 30 kilometer verderop. In ‘Plett’ heb je een mooi strand en een leuk strandtentje dus daar hebben we een paar drankjes gedaan en zijn we daarna op zoek gegaan naar een hotel om te overnachten.
In het centrum van Plett kwamen het ‘Bay View Hotel’ tegen dus we informeerden naar de prijs, bekeken de kamers en checkten in. Terwijl we op het terrasje daar gezellig een biertje dronken bedachten we dat het misschien slimmer was om een dagje extra aan onze roadtrip te plakken, om zo wat meer plekken te kunnen zien. Vanuit Plett wilden we nog door naar Tsitsikamma (tropisch regenwoud), Jeffrey’s Bay en dan terug naar Kaapstad via Cape Agulhas (zuidelijkste punt van Afrika) en Witsand. Omdat we dat zeker niet in 1 dag -tijdens daglicht- zouden redden besloten we om die extra dag eraan te plakken. ’s Avonds zijn we bij een gezellig restaurantje in Plett wat gaan eten. Een mondige serveerster (’cats’) verzorgde onze drankjes en we hadden veel lol om haar gekke praatjes. Rond een uur of 11 vonden we het mooi geweest en gingen we terug naar het hotel. Ik speelde nog een potje snelschaak tegen Youri, dat had ik beter niet kunnen doen met bier en slaaptekort Hierna doken we lekker ons bed in, dat voelde erg goed na 22 uur!
Om half 8 ging de wekker weer, hebben we ontbeten en zijn we richting Tsitsikamma gereden. Na een half uurtje rijden kwamen we over een brug waar ’s werelds hoogste bungyjump is: 207 meter hoog. We hebben even gekeken hoe iemand de sprong waagde, en besloten we dat wij dat toch ècht maar niet gingen doen! We reden verder en stopten bij de Storms River ingang van het Tsitsikamma National Park. We hadden in foldertjes gezien dat je hier een ‘canopy tour’ kon doen, aan een kabelbaan tussen de boomtoppen van het regenwoud door zoeven. Dat leek ons wel wat dus dat probeerden we te boeken. Helaas zaten ze tot ’s middags half 2 al helemaal vol dus we besloten dan maar op eigen gelegenheid een wandeling door het regenwoud te maken. Een klein uurtje hebben we rondgelopen in dit prachtige bos! Hierna zijn we weer in de auto gesprongen en zijn we naar Jeffrey’s Bay gereden, dat nog 113 kilometer naar het oosten ligt.
In Jeffrey’s Bay (een van Zuid-Afrika’s surfers hotspots) hebben we bij een tentje aan Dolphin Beach gelunched, en hebben we een half uurtje op het strand gezeten. Omdat een bekende van Annet en mij (Sanne) uit de kerk in Nederland al een tijdje in Jeffrey’s Bay woont, dachten we dat het leuk was om even langs te rijden. In januari had ik in de kerk even snel een foto’tje genomen van het adres en deze kon ik nu dus mooi in de TomTom zetten. Bij het huis van Sanne en Lourens aangekomen kregen we een warm welkom van de 2 honden bij de deur (goede waakhonden!) maar ze bleken zelf helaas niet thuis. Aan de buren die aan kwamen rijden heb ik gevraagd of ze Sanne’s telefoonnummer hadden en dus kon ik haar even bellen. Helaas waren ze nog een uur rijden van huis af dus -gezien ons krappe schema- konden we daar niet op wachten.. we moesten door! Wel hoorden we van de geboorte van hun zoontje ‘Jaco’ de week ervoor en dat alles goed met ze ging. Misschien kunnen we binnenkort nog eens die kant op om teentjes te tellen!
Vanuit Jeffrey’s Bay begonnen we onze terugreis richting Kaapstad en hebben we in Plett een tussenstop gemaakt om nog even wat te drinken en wat snacks in te slaan voor in de auto. We wilden doorrijden naar Mossel Bay om daar te overnachten, maar daar eenmaal aangekomen rond een uur of 8 bleek er een of ander bikers festival te zijn. We hebben nog even geinformeerd bij een hotel maar daar hoorden we dat waarschijnlijk alle hotels in Mossel Bay volgeboekt zouden zijn ivm dat festival. Ze raadde ons aan om door te rijden naar het volgende dorp ‘Albertinia’, dat zo’n 60 kilometer verderop langs onze route lag. Rond 9 uur kwamen we in Albertinia aan en hebben we daar de bordjes naar het Albertinia B&B gevolgd. Dat bleek een goede keus, het B&B lag in het ‘nette’ deel van Albertinia, de andere hotels waar we later ’s avonds (op zoek naar eten) langskwamen bleek een hoop uitschot rond te hangen. Rond een uurtje of 11 ploften we onze bedjes in. De bolgende ochtend zater we om 8 uur aan de ontbijttafel en kregen we van onze gastvrouw een heerlijk Engels ontbijtje voorgeschoteld.
Na het ontbijt reden we naar Cape Agulhas, het meeste zuidelijke punt van Afrika waar -zo zegt men- de Indische en Allantische Oceaan elkaar ontmoeten. Mark en Youri deden hun schoenen uit en stapten in het water om in de twee oceanen tegelijk te kunnen staan. Bij het ‘2 oceanen monument’ hoorde een man ons nederlands praten en vroeg hij of ik hem wilde helpen om het monument vrij te houden. Hij was namelijk met zijn ‘brommert’ vanuit Nederland naar Zuid-Afrika (!) gereden en een vriendin zou hem filmen terwijl hij met zijn motor naar dit punt toe zou rijden. Hierna hebben we nog fish and chips gegeten, en zijn we weer in de auto geklommen om terug naar Kaapstad te rijden. Na in totaal 1550 kilometer gereden te hebben kwamen we om vier uur thuis aan, hebben we onze spullen gedropt en zijn we naar Kirstenbosch gegaan om het summerconcert van aKing, een Zuid-Afrikaanse band te bekijken. Na ruim een uur relaxed in het gras te hebben gezeten tijdens het concert zijn we weer naar huis gelopen. We doken vrij vroeg ons bed in, want om 4:00 uur moest ik Mark en Youri naar het vliegveld brengen voor hun trip naar Kruger Park!
Youri’s gastblog staat ondertussen klaar om gepubliceerd te worden, dus bij deze weer genoeg leesvoer!
We lopen een beetje achter met bloggen, sorry… Dit blogbericht gaat over het eerste weekend van Mark en Youri hier dus vanaf vrijdag 13 maart t/m zondag 15 maart.
Vrijdagavond (13 maart) hadden we bij Elizabeth beneden een feestje. Hildrut had voor ons allemaal zwitsers gekookt, een soort pasta met zwitserse kaas, erg lekker. Rond 10 uur hebben we het feestje even verlaten om Mark en Youri van het vliegveld op te halen.
Mark en Youri kwamen echt met de deur in huis vallen; iedereen was al flink aangeschoten, maar het was wel gezellig. Ze moesten gelijk met de vrouwen dansen, wat er best komisch uit zag.
Na een beetje uitgeslapen te hebben, plonsten we zaterdagochtend in het zwembad. De katers -voor zover die aanwezig waren- verdwenen als sneeuw voor de zon! ’s Middags gingen we naar het centrum om met de jongens hun trip naar Kruger Park te boeken. Helaas was het reisbureautje al dicht dus zijn we naar Green Market Square gelopen. Op deze markt verkopen ze allerlei super-afrikaanse souvenirs (girafjes, olifanten, schilderijtjes etc). Na een paar drankjes en lunch op het terras zijn we de tafelberg opgegaan. Uiteraard met de kabelbaan want Mark en Youri waren natuurlijk nog niks gewend Na een paar uurtjes rondlopen vonden we het mooi geweest en zijn we naar Clifton beach gereden. Daar hebben een paar rondjes gelopen en op de rotsen heerlijk in de zon gezeten terwijl we van het uitzicht genoten. We besloten om thuis lekker de braai aan te zwengelen, dus we haalden vlees en bier. Uiteindelijk aten we pas om 10 uur maar hebben we heerlijk genoten van kilo’s vlees
Zondag zijn we naar Cape Point gereden, het meest zuid-westelijke punt van Afrika. Onderweg zijn we langs Boulders beach (bij Simons Town) geweest om de pinguins te bekijken. Grappig om te zien hoe ze zich waggelend voortbewegen, maar vooral hoe ze een duik nemen in de oceaan en er zo snel mogelijk weer uit rennen. Je ziet ze denken… K-k-k-k-ooud!
Na Boulders beach reden we door naar de Cape of Good Hope (Kaap de goede hoop), onderweg kwamen we nog een stel bavianen op en langs de weg tegen. Bij Cape of Good Hope is het water (normaal gesproken) erg wild en waait het er vaak hard. Ook liggen er rond dit punt veel verborgen klippen in het water, dus als schippers dit gevaarlijke punt hadden gepasseerd was er ‘goede hoop’ voor de verdere reis. We zijn via een looppad de rotsen opgeklommen om van het uitzicht te genieten. Mark en Youri gingen nog verder omhoog en Ewout en ik bleven wat lager om foto’s van ze te maken. Toen we na ongeveer een kwartiertje weer naar beneden liepen, zagen we een struisvogel (of was het een stroosebird Youri :-P) vlakbij de auto. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben, gingen we door naar Cape Point.
Bij Cape Point aten we nog snel even wat voordat het restaurant dicht ging. We waren tijdens het eten erg waakzaam vanwege de bavianen die daar rondlopen. We hadden al een baviaan op het terras gezien en een man die de aap probeerde weg te jagen. Dit was niet erg slim, want de bavianen zijn mensen gewend en kwam op de man af en liet z’n tanden zien. De man was gelijk niet zo’n held meer en viel bijna over z’n stoel. Youri vond de bavianen ook niet zo leuk meer.
Na het eten liepen we omhoog naar de vuurtoren. Boven aangekomen waren Ewout en ik erg verbaasd; het waaide bijna niet. Toen ik daar stond in 2004 waaide het zo hard dat ik bijna niet kon ademen/praten. We liepen nog een stukje verder naar de rotsen waar we een goed uitzicht hadden op de vuurtoren en in de verte zagen we de tafelberg.
Het was ondertussen al kwart voor 7, dus besloten we terug naar huis te gaan. Moe, maar voldaan hebben we nog lekker buiten gezeten en ’s wereld beste pizza’s gegeten!
Drie weken terug hebben we met onze ’small group’ van de kerk de 12 apostelen (rotsformatie aan de zijkant van de tafelberg) beklommen om van de zonsondergang te genieten. Het was een mooie wandeling via de ‘pipe track’ die bij de voet van de tafelberg begint. Terwijl de zon in de zee zakte, nuttigden we onze meegenomen hapjes en drankjes. Gezellig! Bij deze de foto’s nog!
Vorig weekend (28 feb - 1 maart, we zijn een beetje laat met publiceren van dit verhaal…) was het fantastisch weer, 30+ dus zaterdag wilden we lekker een duik in het zwembad nemen. Er dreven redelijk wat blaadjes in het water dus ik begon ze er met het schepnet uit te halen. Op een gegeven moment zag ik iets lopen over de bodem… een krab! Hij was in het zwembad terecht gekomen, we weten niet hoe maar we begonnen een hele reddingspoging om hem er uit te krijgen. Dat was nogal een opgave, want hij was best snel! Uiteindelijk lukte het en hebben we hem in een emmer met zout water gestopt.
Zaterdagavond zijn we naar een rugby wedstrijd geweest, de Stormers (van Kaapstad) tegen de Blues (uit Nieuw Zeeland) en Ricardo ging met ons mee. Ik vind rugby echt leuk om naar te kijken, alles gebeurt op het veld. De supporters zitten door elkaar in het stadion en sommigen zijn wel erg enthousiast. Iets verderop in een ander vak waren supporters van de Stormers de hele wedstrijd aan het zingen en achter ons was een vrouw de hele tijd in het Afrikaans aan het schreeuwen naar de spelers wat ze moesten doen. “kom nou!” hebben we wel honderd keer gehoord, ja de beste stuurlui staan aan wal! In de eerste helft ging het best goed, de Stormers kregen een penalty en scoorden daarmee 3 punten. Helaas scoorden de Blues kort daarna een try (bal over de achterlijn, zoals een touchdown bij american football) en kregen 5 punten. Na een try volgt altijd de conversion, een soort extra penalty die 2 punten waard is. Gelukkig wisten de Blues de bal niet tussen de palen door te schoppen dus die 2 punten lieten ze liggen. De Stormers scoorden later ook nog een try, maar misten helaas ook de conversion, en de Blues scoorden nog een penalty. Zo kwam de uiteindelijke score van de eerste helft op 8-8. De tweede helft kregen de Stormers opnieuw veel kansen, maar de Blues kregen 2 penalties toegewezen (beiden gescoord) en de eindstand kwam daarmee op 8-14. In de allerlaatste minuten waren de Stormers nog vreeeeselijk dichtbij het scoren van een try (1 meter voor de lijn), waarmee ze de wedstrijd nog hadden kunnen winnen, maar het lukte ze niet. Ondanks dat de Stormers verloren, vond ik het best een leuke wedstrijd, alleen Ricardo was erg aan het balen.
Na de wedstrijd gingen we naar “Forries” om nog even wat te eten en hebben daar gezellig nagezeten tot een uur of 11. Ricardo ging nog uit met vrienden, maar wij besloten maar naar huis te gaan. Zondag gingen we namelijk wijnproeven!
Zondagochtend om een uurtje of tien stonden we buiten klaar om te gaan wijnproeven. Omdat het erg warm zou worden en ik en Ewout liever niet wilden rijden (3x raden waarom) zijn we met de auto van Elizabeth richting Garble gereden, een vriend van haar uit de gymnastiekwereld. We zouden eigenlijk eerst met z’n vieren (Elizabeth, Hildred en wij) gaan wijnproeven in Stellenbosch, maar toen Garble ervan hoorde riep hij dat hij en en zijn vrouw en 3 kids ook mee zouden gaan. Hun wijnvoorraad was immers op en moest die dus weer aanvullen. We gingen met de auto’s van Garble en zijn vrouw richting Stellenbosch, gelukkig hadden ze airco want onderweg zagen we de temperatuur oplopen naar 37,5 graad!
Rond half 12 kwamen we bij Muratie aan, een oude winefarm die al ruim 300 jaar in handen is van een familiebedrijf. Binnen probeerden ze zo veel mogelijk om de oude sfeer te behouden, zelfs de spinnenwebben voor het raam werden niet weggehaald! Helaas was deze wijnboer vooral gespecialiseerd in rode wijnen, iets waar Ewout en ik niet zo dol op zijn. We hebben dus vooral alle wit-achtige wijntjes geprobeerd maar helaas was het niet echt onze smaak. Daar hebben we dus geen wijn gekocht.. Garble kocht de voorraad wijn die ze nog van ‘97 hadden liggen op en nam 12 flessen mee.. Bij een volgende winefarm (Backsberg) heeft alleen Ewout nog wijntjes geproefd, 2 vielen er zo in de smaak dat hij een paar flessen heeft gekocht.
Ondertussen was het zo’n beetje lunchtijd dus zouden we wat gaan eten in Franschhoek. Elizabeth en Garble kenden een turner (volgens Garble de beste turner die hij ooit getraind heeft, heeft ook wereldtitels op zijn naam staan) die een paar jaar terug gestopt was en voor een restaurant was gaan werken, dus daar wilden ze gaan eten. Helaas bleek hij daar niet meer werken dus gingen we op zoek naar een ander restaurant. Uiteindelijk (na een uur ofzo) kwamen we bij een ultra-sjieke toko met uitzicht aan waar we onze buikjes hebben gevuld. Na de lunch gingen Garble’s vrouw en de kids naar het strand en hebben wij nog een toeristische route gedaan door de regio. Uiteindelijk waren we om ongeveer half 6 weer thuis.
Afgelopen dinsdag hebben we de arme krab maar vrijgelaten. Na 4 dagen in een emmer, met boerewors voor ontbijt, lunch en diner, besloten we dat hij genoeg geleden had. We waren er inmiddels achter dat het een zoetwater krab was dus we hebben hem vrijgelaten in een riviertje dat vlakbij ons huis loopt! Hij voelde zich als een vis in het water en nestelde zich halverwege tussen een paar stenen.
Koninginnedag was ondanks de berichten uit Nederland een leuke dag. De Zuid-Afrikanen vroegen zich af waarom we een oranje shirtje droegen maar dat hebben we even keurig uitgelegd. Misschien dat ze volgend jaar ook allemaal koninginnedag vieren?!
Na een paar uurtjes rondlopen vonden we het mooi geweest en zijn we naar Clifton beach gereden. Daar hebben een paar rondjes gelopen en op de rotsen heerlijk in de zon gezeten terwijl we van het uitzicht genoten. We besloten om thuis lekker de braai aan te zwengelen, dus we haalden vlees en bier. Uiteindelijk aten we pas om 10 uur maar hebben we heerlijk genoten van kilo’s vlees 
