InKaapstad blog

Op een warme avond ergens begin augustus zaten 4 mensen op een terras, genaamd hermes, nabij het altijd gezellig station sloterdijk. De megaburgers waren net besteld en het bier vloeide alweer aardig. Een soort traditie wat stamt uit de Aromedia tijd waar gezellig over werk gepraat kon worden, waar we sinds Aromedia nog geregeld samenkomen om elkaars verhalen aan te horen.

Een van die verhalen werd verteld door Ewout. Hij vertelde dat alles rond was om volgende maand naar Zuid-Afrika te vertrekken voor 8 Maanden.

Bij Mark en mij stonden de verhalen uit ’99 en ’04 nog vers in ons geheugen gegrift, Zuid-Afrika is “The Place to be”, als je het aan Ewout vraagt. Tijdens werk kon hij er niet over ophouden, de mooie verhalen volgden zich in rap tempo op. Dus onze enige reactie op het verhaal dat hij naar Zuid-Afrika ging was: “Dan komen wij 2 weken langs”.

En zo geschiede het begin van een mooie vakantie, 11 december waren de tickets geboekt bij KLM om op 13 maart naar Zuid-Afrika te vertrekken. De avond dat we aankwamen mochten we gelijk mee feesten in een afscheidsfeestje van Hildrut, wat erg gezellig was, maar uiteraard ook erg vermoeiend na een lange vlucht van iets meer dan 12 uur.

De volgende dag gingen we gelijk al de Tafelberg op, om te genieten van een adembenemend uitzicht over Kaapstad. Nadat de avond gevallen was moest er uiteraard gebraaid worden, zo heb ik barbecueën al altijd voorgesteld, bergen vlees zonder alle poespas van stokbrood, salades e.d. eromheen, heerlijk!

Dag 3 gingen we naar Kaap de goede hoop. Onderweg zijn we gestopt bij Boulders Beach om de pinguïns te aanschouwen en om de altijd lieve Bobbejanen (Bavianen) die over de weg liepen te ontwijken (Wat een verschrikkelijke !@%^!@ beesten zijn dat, maar dat terzijde). Na vele foto’s te hebben gemaakt op Kaap de goede hoop en Cape point gingen we lekker lunchen in het “Two Oceans Restaurant”, waar we een heftige discussie hebben gevoerd over waar nou de Indische en Atlantische Oceaan bij elkaar komen. Op deze vraag kregen we later in de vakantie een prachtig antwoord. Na de lunch gingen we weer op huis aan, om de braai weer aan te steken en weer bergen met vlees op te eten.

Dag 4 kreeg ik schaakles van Ewout, meer wil ik hier niet over kwijt.

Dag 5 kregen we het goede idee om de Tafelberg te beklimmen, om Mark en mij daarop voor te bereiden gingen we eerst Lions Head beklimmen. Voor iemand die een slechte conditie heeft, is het een pittig klimmetje, maar gelukkig waren er twee mensen die bleven zeggen dat boven bier was. Eenmaal boven aangekomen valt je mond open van het uitzicht. 360 graden, Kaapstad, Devils Peak (Toen nog groen), de Tafelberg, de tampon torens ;-), Clifton Beach en dan de zonsondergang…. Prachtig! Ik had niet eens tijd om een biertje te drinken, ik bleef maar foto’s maken. Thuis lekker douchen om vervolgens niet te gaan braaien maar om Springbok te eten. Op de weg terug kwamen we erachter dat de brand die we eerder zagen nu heel Devils Peak in zijn greep had genomen. Toen we de vlammen ook over de berg zagen komen, was dat toch even schrikken. Gelukkig is voor ons alles goed afgelopen.

Na op dag 6 het prachtige “Two ocean’s aquarium” en de aftermath van de brand te hebben bezocht, begonnen we op dag 7 om 2 uur ’s ochtends aan onze “roadtrip” door de Garden Route, 1500 km in 3 dagen door een prachtig gebied.

Rond een uur of 9 kwamen we aan in Wildernis waar we een mooie wandeling hebben gemaakt richting een waterval wat niet heel veel voorstelde, maar dat mocht de pret niet drukken. Geef mannen water en stenen en hun dag kan niet meer stuk. Terugkomend bij de auto waren we erg dorstig omdat we ons zo goed hadden voorbereid, dat we niet eens water bij ons hadden. We gingen dan ook snel een terrasje opzoeken in het 25km verder gelegen Knysna om een heerlijk koude Castle (of was het een windhoek…) te nuttigen. Eenmaal bijgekomen moesten we van Ewout “The Heads” in Knysna zien, maar aangezien hij even genoeg had van het auto rijden was het aan mij om ons daar veilig heen te brengen, veilig en verkeer gaat sowieso niet samen in 1 zin in Zuid-Afrika, maar het is me gelukt. Eenmaal bij “The Heads” aangekomen, zonder rechts te gaan rijden, hebben we nog meer mooie foto’s kunnen nemen. We vervolgden onze reis naar Plettenberg Bay waar we eerst een hotelletje opgezocht hebben om daarna heerlijk te eten bij de gezellige en altijd vrolijke Cats.

Volgende stop, Storms River, Tsitsjikama park. In de vroege ochtend hebben we daar een mooie wandeling gemaakt om daarna in Jeffrey’s Bay wat te eten en drinken. Vanuit Jeffrey’s Bay begon de terugweg naar Kaapstad, ondertussen zaten we al een 700km oostwaarts. Op de terugweg gingen we Cats nog even gedag zeggen en dronken we daar nog een biertje om vervolgens in het “bruisende” Albertina een slaapplek te zoeken. Gelukkig vonden we al snel een B&B, een slaperig vrouwtje deed gelukkig nog open en vertelde dat ze al aan het slapen was. Het was tenslotte al 9 uur in de avond. De 2 huisjes die ze had waren nog vrij en hebben we kunnen genieten van een heerlijke nachtrust en uitgebreid ontbijt.

Tijdens onze laatste dag van onze roadtrip hebben we Cape Agulhas, het meest zuidelijke puntje van afrika, bezocht, waar we het meest zuidelijke biertje hebben gedronken in het meest zuidelijke cafe, in het meest zuidelijke dorpje van Zuid-Afrika, wat dus in het zuiden van Afrika ligt.

Uitrusten was er voor ons niet bij, om 4 uur ging de wekker weer, om vervolgens naar het vliegveld te vertrekken. Aangekomen in Johannesburg, stond de taxi klaar om ons naar het grote Kruger park te brengen. Helaas moesten we eerst nog 8 uur in een taxi hobbelen. Dezelfde avond begon onze eerste game drive, achteraf stelde deze weinig voor, maar toch behoorlijk wat game gezien. Waaronder een Luipaard op twee meter afstand, weliswaar gescheiden door een hek maar dat doet er niet toe. Aan de chauffeur was wel te merken dat dit een bijzondere gebeurtenis was. Aangekomen in Marc’s Treehouse camp werd er eerst uitgelegd dat er geen eten in de boomhutten bewaard mocht worden anders kwamen de apen dit halen en dan bleef er niet veel over van je bagage. Na een heerlijke maaltijd dropen Mark en ik al snel af naar onze boomhut om van onze broodnodige nachtrust te genieten. Naast wat beesten wat aan onze deur stond te krabben was dit aardig gelukt.

De volgende ochtend werden we wakker doordat het zonnetje door de kieren van de boomhut scheen, met fluitende vogeltjes op de achtergrond. Je kunt je geen betere plek verzinnen om wakker te worden dan daar, tussen de bomen, het kabbelende water en de fluitende vogeltjes… Ik dwaal af… Na een goed verzorgd ontbijt was het tijd voor onze eerste echte game drive. 9 uur lang in een open auto door het Kruger park rijden, prachtig, wat een ervaring. Leeuwen wat op 10 meter van de auto ligt te slapen, een giraf wat ongestoord aan een boom zit te knabbelen, grazende olifanten langs een picknick plek. Na de tweede dag hadden we al 4 van de Big-5 gezien, de Olifant, de leeuw, de buffel en de luipaard we misten alleen de neushoorn nog. Verder honderden impala’s, zebra’s, een paar gemsbokken en giraffen. ’s Avonds hebben we met zijn allen nog lekker na zitten praten rond het kampvuur.

De derde dag was de dag van de tweede en laatste game drive, vandaag moeste we de neushoorn zien, we hadden al besloten dat als we hem niet zagen volgend jaar terug zouden komen. Gelukkig kwamen we nog heel veel andere beesten tegen die we de dag daarvoor nog niet hadden gezien, nijlpaarden, waterbokken en zelfs 2 zwarte mamba’s. 1 daarvan bij een eettentje, toen nog niet wetende dat het een zwarte mamba was. Eenmaal weer op de weg reden we er bijna 1 over, waarna de chauffeur vertelde dat het een zwarte mamba was (een zwarte mamba is de snelste slang ter wereld en de giftigste slang van Afrika, na een half uur kan je het al niet meer navertellen dat je gebeten bent). Toen we de gate van het kruger park dichter en dichter naderde waren we bang dat we geen neushoorn meer zagen, maar ineens trapte de chauffeur de rem, en jawel zo’n 2 a 300 meter door de bomen door, een neushoorn! Dat was balen, nu hoefden we volgend jaar niet meer terug te komen. Terug gekomen in het kamp, zaten we lekker aan het bier en de Cane Train en waren we al snel met elkaar in gesprek geraakt wie waar vandaan kwam, met als resultaat dat er 2 kiwi’s, 2 duitsers, 1 zwitser, 1 aussie, 1 schot en 3 nederlanders waren. Uiteraard werden er bijzondere verhalen uitgewisseld. Om 12 uur was het wel welletjes (het bier was op), dus gingen we maar ons bed in om vervolgens 5 uurtjes te slapen.

De laatste dag van onze safari begon om 6 uur in de ochtend met een wandeling door de bossen. Tijdens de wandeling werd veel uitgelegd over de sporen wat beesten achter lieten, zo hebben we sporen van antilopen, apen en zelfs een vrouw met hoge hakken gezien. Na de wandeling begon de lange reis terug naar Kaapstad, met een stop bij de Blyde River Canyon. Op het vliegveld in Kaapstad aangekomen begon de zoektocht naar Ewout, die ons op zou komen halen, na 2 minuten zoeken (zo groot is de aankomst hal) gaven we toch maar een belletje. De telefoon bleef maar overgaan, uiteindelijk pakte een slaperige Ewout op. Hij was in slaap gevallen… Die avond vertelde hij aan ons dat hij de nacht daarvoor niet had geslapen, omdat hij een ring had gekocht en Annet een aanzoek ging doen. Hij had daar onze hulp voor nodig.

Onze allerlaatste dag van onze prachtige vakantie begon met geheimzinnig werk, Annet mocht natuurlijk niet weten dat we champagne flessen hadden en dat Ewout een aanzoek ging doen. Eenmaal op blaubergstrand aangekomen en na een succesvol aanzoek, ging de champagnefles leeg en gingen we nog heerlijk lunchen bij het frituurtje. Op de allerlaatste avond moest er uiteraard voor de laatste keer gebraaid worden, waarna onze lange vlucht terug begon.

Wat een vakantie hebben we gehad, wat mooi was Zuid-Afrika. Alle verhalen wat Ewout heeft verteld bleken waar te zijn, en hoe jammer was het nu, dat we in het vliegtuig terug zaten naar Nederland… Zelfs Gerard Joling kon daar geen positieve draai aan geven. We gingen terug naar het 3 graden koude Nederland, terug naar Nederland om maandag weer aan het werk te gaan… Maar wel met een ervaring rijker wat ik nooit meer zal vergeten.

Ewout en Annet, het enige wat mij nog rest om te zeggen is:

Baie Dankie!!!!!

Gisteren precies 2 weken terug (donderdag) zouden we ’s middags, meteen na Annet’s werk in de auto stappen om een 2-daagse roadtrip door de ‘garden route’ te doen. De garden route is een strook natuurgebied langs de zuidkust van Zuid-Afrika, met veel bossen, bergen, stranden, grotten en natuurparken. Omdat het de avonden ervoor een beetje laat geworden was, was ik redelijk moe en zag ik er tegenop om 500 kilometer te rijden en daar dan meteen een hotelletje te pakken. Daarom besloten we om vroeg naar bed te gaan en rond half 3 ’s ochtends te gaan rijden.

De wekker ging om 2:00, iedereen sprong onder de douche, pakten zijn spullen, at ik nog een hamburger (als ik wakker wordt vraagt mijn maag direct om eten..) en stapten we in de auto. Om kwart voor 3 reden we weg en begon onze roadtrip! Om half vijf stonden we vlak na de Sir Lowry’s Pass (de pas door de Hottentot-Holland Mountains ten oosten van Kaapstad) stil voor wegwerkzaamheden. Op het bord stond dat de maximum wachttijd 20 minuten was, dus we stapten uit om de sterrenhemel te bekijken en de benen te strekken. Uiteindelijk hebben we maar 10 minuten hoeven wachten. Bij wegwerkzaamheden een paar kilometer verderop hadden we mazzel: we konden in één keer doorrijden zonder wachten! Om kwart over 6 begon de zon op te komen en besloten we even te gaan ontbijten bij een ‘1-stop’ in Heidelberg. Na het ontbijt zagen we de zon eindelijk boven de bergen uitkomen en reden we verder. Rond 8 uur reden we voorbij een bord waarop ‘Wilderness National Park linksaf’ stond, we keken elkaar aan en besloten erheen te gaan. Aangekomen bij een kampeerterrein bekeken we wat we daar precies konden doen en kwamen we er achter dat er een coole wandelroute door het bos naar een waterval was.

Na ruim een uur lopen kwamen we eindelijk bij de waterval aan, die er op de foto’s toch net iets groter uitzag dan in het echt. Dat mocht de pret niet drukken, we hebben daar mooi even gezeten, foto’s gemaakt en daarna weer teruggelopen. De route door het bos liep langs een riviertje die we op een gegeven moment ook oversteken moesten via een pontje waarbij je jezelf aan een touw naar de overkant moest trekken. Ook hebben we veel lol gehad om de naam van het natuurgebied.. ‘lopen door de wildernis’, even ‘pissen in de wildernis’ en ga zo maar door. Hierna zijn we richting Knysna gereden waar we op een terrasje gelunched hebben. Knysna ligt aan een groot meer (the Knysna Lagoon) die bij ‘The Heads’ uitmondt in de Indische Oceaan. Omdat daar de oceaan en het brakke water elkaar treffen zie je op dat punt vaak (maar nu niet) gigantische golven tegen de rotsen aan beuken, mooi om naar te kijken dus! Na een uurtje daar zijn we verder gereden naar Plettenberg Bay, 30 kilometer verderop. In ‘Plett’ heb je een mooi strand en een leuk strandtentje dus daar hebben we een paar drankjes gedaan en zijn we daarna op zoek gegaan naar een hotel om te overnachten.

In het centrum van Plett kwamen het ‘Bay View Hotel’ tegen dus we informeerden naar de prijs, bekeken de kamers en checkten in. Terwijl we op het terrasje daar gezellig een biertje dronken bedachten we dat het misschien slimmer was om een dagje extra aan onze roadtrip te plakken, om zo wat meer plekken te kunnen zien. Vanuit Plett wilden we nog door naar Tsitsikamma (tropisch regenwoud), Jeffrey’s Bay en dan terug naar Kaapstad via Cape Agulhas (zuidelijkste punt van Afrika) en Witsand. Omdat we dat zeker niet in 1 dag -tijdens daglicht- zouden redden besloten we om die extra dag eraan te plakken. ’s Avonds zijn we bij een gezellig restaurantje in Plett wat gaan eten. Een mondige serveerster (’cats’) verzorgde onze drankjes en we hadden veel lol om haar gekke praatjes. Rond een uur of 11 vonden we het mooi geweest en gingen we terug naar het hotel. Ik speelde nog een potje snelschaak tegen Youri, dat had ik beter niet kunnen doen met bier en slaaptekort Hierna doken we lekker ons bed in, dat voelde erg goed na 22 uur!

Om half 8 ging de wekker weer, hebben we ontbeten en zijn we richting Tsitsikamma gereden. Na een half uurtje rijden kwamen we over een brug waar ’s werelds hoogste bungyjump is: 207 meter hoog. We hebben even gekeken hoe iemand de sprong waagde, en besloten we dat wij dat toch ècht maar niet gingen doen! We reden verder en stopten bij de Storms River ingang van het Tsitsikamma National Park. We hadden in foldertjes gezien dat je hier een ‘canopy tour’ kon doen, aan een kabelbaan tussen de boomtoppen van het regenwoud door zoeven. Dat leek ons wel wat dus dat probeerden we te boeken. Helaas zaten ze tot ’s middags half 2 al helemaal vol dus we besloten dan maar op eigen gelegenheid een wandeling door het regenwoud te maken. Een klein uurtje hebben we rondgelopen in dit prachtige bos! Hierna zijn we weer in de auto gesprongen en zijn we naar Jeffrey’s Bay gereden, dat nog 113 kilometer naar het oosten ligt.

In Jeffrey’s Bay (een van Zuid-Afrika’s surfers hotspots) hebben we bij een tentje aan Dolphin Beach gelunched, en hebben we een half uurtje op het strand gezeten. Omdat een bekende van Annet en mij (Sanne) uit de kerk in Nederland al een tijdje in Jeffrey’s Bay woont, dachten we dat het leuk was om even langs te rijden. In januari had ik in de kerk even snel een foto’tje genomen van het adres en deze kon ik nu dus mooi in de TomTom zetten. Bij het huis van Sanne en Lourens aangekomen kregen we een warm welkom van de 2 honden bij de deur (goede waakhonden!) maar ze bleken zelf helaas niet thuis. Aan de buren die aan kwamen rijden heb ik gevraagd of ze Sanne’s telefoonnummer hadden en dus kon ik haar even bellen. Helaas waren ze nog een uur rijden van huis af dus -gezien ons krappe schema- konden we daar niet op wachten.. we moesten door! Wel hoorden we van de geboorte van hun zoontje ‘Jaco’ de week ervoor en dat alles goed met ze ging. Misschien kunnen we binnenkort nog eens die kant op om teentjes te tellen!

Vanuit Jeffrey’s Bay begonnen we onze terugreis richting Kaapstad en hebben we in Plett een tussenstop gemaakt om nog even wat te drinken en wat snacks in te slaan voor in de auto. We wilden doorrijden naar Mossel Bay om daar te overnachten, maar daar eenmaal aangekomen rond een uur of 8 bleek er een of ander bikers festival te zijn. We hebben nog even geinformeerd bij een hotel maar daar hoorden we dat waarschijnlijk alle hotels in Mossel Bay volgeboekt zouden zijn ivm dat festival. Ze raadde ons aan om door te rijden naar het volgende dorp ‘Albertinia’, dat zo’n 60 kilometer verderop langs onze route lag. Rond 9 uur kwamen we in Albertinia aan en hebben we daar de bordjes naar het Albertinia B&B gevolgd. Dat bleek een goede keus, het B&B lag in het ‘nette’ deel van Albertinia, de andere hotels waar we later ’s avonds (op zoek naar eten) langskwamen bleek een hoop uitschot rond te hangen. Rond een uurtje of 11 ploften we onze bedjes in. De bolgende ochtend zater we om 8 uur aan de ontbijttafel en kregen we van onze gastvrouw een heerlijk Engels ontbijtje voorgeschoteld.

Na het ontbijt reden we naar Cape Agulhas, het meeste zuidelijke punt van Afrika waar -zo zegt men- de Indische en Allantische Oceaan elkaar ontmoeten. Mark en Youri deden hun schoenen uit en stapten in het water om in de twee oceanen tegelijk te kunnen staan. Bij het ‘2 oceanen monument’ hoorde een man ons nederlands praten en vroeg hij of ik hem wilde helpen om het monument vrij te houden. Hij was namelijk met zijn ‘brommert’ vanuit Nederland naar Zuid-Afrika (!) gereden en een vriendin zou hem filmen terwijl hij met zijn motor naar dit punt toe zou rijden. Hierna hebben we nog fish and chips gegeten, en zijn we weer in de auto geklommen om terug naar Kaapstad te rijden. Na in totaal 1550 kilometer gereden te hebben kwamen we om vier uur thuis aan, hebben we onze spullen gedropt en zijn we naar Kirstenbosch gegaan om het summerconcert van aKing, een Zuid-Afrikaanse band te bekijken. Na ruim een uur relaxed in het gras te hebben gezeten tijdens het concert zijn we weer naar huis gelopen. We doken vrij vroeg ons bed in, want om 4:00 uur moest ik Mark en Youri naar het vliegveld brengen voor hun trip naar Kruger Park!

Youri’s gastblog staat ondertussen klaar om gepubliceerd te worden, dus bij deze weer genoeg leesvoer!

Bij deze willen we iedereen nog even bedanken voor de leuke reacties op ons verlovingsbericht! We vonden het erg leuk om ze te lezen! Keep ‘em coming

We zijn hard bezig met de laatste inhaalslag van Mark & Youri’s verblijf hier, ook hun gastblog komt vanavond nog op de site!

We horen trouwens dat het in Nederland erg lekker weer was vandaag, het is jullie gegund! Hier gaan we merkbaar richting winter: de zon staat lager, de dagen worden wat koeler en de nachten koud (zo’n 15 graden). Dat laatste klinkt misschien niet zo heel koud, maar de lage luchtvochtigheid en wind zorgt toch echt voor flink wat kippenvel!

Annet had 2 weken terug op woensdagochtend (18 maart, dag na de grote brand op Devil’s Peak) een open dag bij de FARR (Foundation for Alcohol Related Research) Training Academy in Rondebosch. Omdat onze kerk daar vlakbij zit, en ze bovenin een koffiebar met èchte lekkere koffie hebben, zijn Youri, Mark en ik daar op het terrasje even lekker een bakkie gaan drinken. We konden vanaf daar mooi kijken hoe de blushelikopters de laatste brandjes op Devil’s Peak blusten.

Na een half uurtje belde Annet dat het er al weer op zat, dus kwam ze lopend met een collega naar de kerk toe. Daar hebben we nog heel even gezeten en zijn we naar het Two Oceans Aquarium in het Waterfront gegaan. In dit aquarium hebben ze praktisch alle diersoorten die er in de oceanen rond Zuid-Afrika rondzwemmen èn in een (groot) aquarium passen.. Geen walvissen dus.. maar wel haaien!

Nadat we alle visjes op de foto hadden gezet zijn we langs Rhodes Memorial gereden (waar de dag ervoor brand begonnen was) om te kijken wat de schade was. Verschillende delen van de berg stonden nog steeds in brand of rookten nog na, dus de blushelikopters vlogen nog steeds af en aan.

Na 5 jaar, 8 maanden en 1 dag samen heb ik gisteren op een strand tussen Blouberg en Melkbosstrand dé vraag aan Annet gesteld…. “Wil je met me trouwen?” Wat haar antwoord was, kun je zien op de foto’s

Omdat gisteren de laatste dag was dat Mark en Youri hier waren, en we nog naar Blouberg zouden gaan om vanaf daar mooie foto’s van de tafelberg te maken, had ik begin deze week besloten dat dat de ideale plek en tijdstip was om Annet de grote vraag te stellen. Ik had natuurlijk wat hulp nodig zodat Annet niks door zou hebben, en om foto’s te maken!

Afgelopen woensdag had ik de ring gekocht terwijl Annet aan het werk was, en Mark en Youri waren op dat moment nog in Kruger Park dus ik kon lekker in het geheim mijn plannetje voorbereiden. De nacht van woensdag op donderdag heb ik bijna niet kunnen slapen omdat ik in mijn hoofd alles aan het doordenken was. Donderdag heb ik champagne en glazen gekocht, 1 fles rosé champagne en een ‘gewone’  (Annet houdt niet zo van gewone). De champagne kon ik maar een paar uurtjes koelen want Annet mocht ze natuurlijk niet aantreffen in de koelkast! ’s Avonds kwamen Mark en Youri terug uit Kruger en hebben we ze van het vliegveld opgehaald. Thuis vertelde ik ze dat we, wat er ook gebeurde, ècht ècht ècht naar Blouberg moesten de volgende dag, de weersverwachting zag er namelijk niet heel rooskleurig uit en het uitzicht zou dus waarschijnlijk niet zo goed zijn… Ook vroeg ik of ze me wilden helpen met dingen de deur uit te sneaken en om foto’s te maken (thanks guys!!!) Toen iedereen naar bed ging heb ik snel de flessen weer in de koelkast gelegd en de volgende ochtend er weer snel uitgehaald (dat was nog op het randje, Annet zat namelijk 2 meter van de koelkast vandaan toen ik het deed…)

Om ongeveer half 12 stapten we in de auto richting Blouberg, uiteraard stond er file en stuurde de TomTom ons een kant op die ik niet opwilde, dus de zenuwen liepen bij mij pittig op! Bij het strand aangekomen keek Annet raar op toen er opeens een koelbox met ‘biertjes’ achter uit de auto kwamen… “Heb je ook wat drinken voor mij meegenomen?” vroeg ze…. “Euuuuuhm…. Jaaah we hebben voor jou ook drinken mee” zei ik twijfelend.. Nee geen cola, maar wel wat anders! Op het strand had Annet het een beetje frisjes en kwam ze naar mij om een beetje op te warmen… kwam dat even goed uit! Terwijl ik Annet omhelsde gebaarde ik naar Youri dat hij de ring aan mij moest geven, deze had hij verstopt in zijn cameratas. Annet had door dat ik iets in mijn handen kreeg en dacht dat ik haar ergens mee wilde pesten, dus ze probeerde mij te tekkelen. Dat liet ik natuurlijk niet gebeuren… Na even aandringen liet Annet me los en kon ik eindelijk mijn ding doen, en zakte ik op mijn knietjes!

Op mijn vraag antwoordde ze gelukkig JA dus trokken we de meegebrachte champagne open… De fles ging leeg en Annet schreef haar antwoord nog eens in het zand

Mark en Youri wilden graag de tafelberg beklimmen, maar omdat dat een stevige klim is stelde ik voor om eerst Lion’s Head op te gaan als voorbereiding. Dinsdagmiddag (de 17e) zijn we dus in de auto gesprongen en om kwart over 5 begonnen we de tocht naar boven. Na een paar honderd meter lopen kwamen de jongens er achter dat het looppad een stevige aanslag op de kuiten was, maar omdraaien was uiteraard geen optie Om half 7 bereikten we de top en dronken we onze meegebrachte biertjes, terwijl we van het uitzicht genoten. Nadat de biertjes op waren en de foto’tjes genomen begonnen we onze tocht weer terug naar beneden! Nog een keertje doen Youri?

Even voor achter waren we weer beneden en reden we naar huis om ons even op te frissen en Annet op te halen, we wilden namelijk in de binnenstad een goede ‘gamesteak’ eten (vlees van wilde dieren zoals Kudu, springbok, krokodil, struisvogel etc).

Op weg naar de binnenstad werden we ingehaald door een brandweerauto met loeiende sirenes, die de afslag richting Rhodes Memorial nam (een monument voor wijlen Cecil Rhodes op de heuvelrug van Devil’s Peak). We zagen een relatief klein brandje en gingen er vanuit dat dit wel snel geblust zou zijn. Na een paar heerlijke steaks bij het restaurantje reden we terug en zagen we tot onze verbazing dat de brand zich flink had uitgebreid: half Devil’s Peak stond ondertussen in de fik! We zijn nog even gestopt langs de kant van de weg om -ramptoeristen die we zijn- een paar foto’s te nemen, maar op last van de politie moesten we weer verder rijden. Vanaf thuis konden we de roodgekleurde roodwolken boven Devil’s Peak zien, maar de brand zelf op dat moment nog niet. Mark en Youri besloten naar bed te gaan en vlak daarna kwamen Chris en Jane (de 2 Amerikanen die nu in het ‘dog house’ zitten) met het goede idee om vanaf het dak van ons huis de brand te bekijken. Met z’n drieën klommen we dus het dak op en na een paar minuten zagen we tot onze verschrikking opeens de vlammen boven de bergrand uitkomen… het leek dus onze kant op te komen! Na een uurtje kijken, foto’s maken en afwachten besloten we toch maar naar bed te gaan, het was tenslotte al half 2…

(Klik voor vergroting, de tijdstippen staan rechtsbovenin)

De volgende ochtend bleek de brand redelijk onder controle en vlogen de blushelikopters af en aan om de laatste brandhaarden te blussen en de rest nat te houden. Ook lazen we in de krant dat er ruim honderd mensen geëvacueerd waren omdat hun huizen aan de rand van het vuur stonden. Ook was er een dakloos stel gevonden die ernstig verbrand waren. Later lazen we dat ze beiden in het ziekhuis aan hun brandwonden zijn overleden, de man de dag na de brand al en de vrouw ruim een week later. In totaal is 510 hectare veld afgebrand op Devil’s Peak. In de media werd overigens overal de Tafelberg genoemd, maar deze stond zelf niet in de brand; Devil’s Peak maakt deel uit van het ‘Table mountain national park’ en loopt door in de Tafelberg (zie ons mooie plaatje bovenop elke pagina )

Foto’s van de brand zet ik er morgen nog bij!

We hebben trouwens Mark en Youri net naar het vliegveld gebracht, die zijn dus weer op weg naar Nederland! Het was erg leuk ze op visite te hebben, we bloggen nog meer over onze belevenissen met ze, onder andere de ‘garden route’ die we vorig weekend gedaan hebben!

Morgen hebben we een leuk nieuwtje voor iedereen… maar dat zien jullie morgen wel!

We lopen een beetje achter met bloggen, sorry… Dit blogbericht gaat over het eerste weekend van Mark en Youri hier dus vanaf vrijdag 13 maart t/m zondag 15 maart.

Vrijdagavond (13 maart) hadden we bij Elizabeth beneden een feestje. Hildrut had voor ons allemaal zwitsers gekookt, een soort pasta met zwitserse kaas, erg lekker. Rond 10 uur hebben we het feestje even verlaten om Mark en Youri van het vliegveld op te halen.

Mark en Youri kwamen echt met de deur in huis vallen; iedereen was al flink aangeschoten, maar het was wel gezellig. Ze moesten gelijk met de vrouwen dansen, wat er best komisch uit zag.

Na een beetje uitgeslapen te hebben, plonsten we zaterdagochtend in het zwembad. De katers -voor zover die aanwezig waren- verdwenen als sneeuw voor de zon! ’s Middags gingen we naar het centrum om met de jongens hun trip naar Kruger Park te boeken. Helaas was het reisbureautje al dicht dus zijn we naar Green Market Square gelopen. Op deze markt verkopen ze allerlei super-afrikaanse souvenirs (girafjes, olifanten, schilderijtjes etc). Na een paar drankjes en lunch op het terras zijn we de tafelberg opgegaan. Uiteraard met de kabelbaan want Mark en Youri waren natuurlijk nog niks gewend Na een paar uurtjes rondlopen vonden we het mooi geweest en zijn we naar Clifton beach gereden. Daar hebben een paar rondjes gelopen en op de rotsen heerlijk in de zon gezeten terwijl we van het uitzicht genoten. We besloten om thuis lekker de braai aan te zwengelen, dus we haalden vlees en bier. Uiteindelijk aten we pas om 10 uur maar hebben we heerlijk genoten van kilo’s vlees

Zondag zijn we naar Cape Point gereden, het meest zuid-westelijke punt van Afrika. Onderweg zijn we langs Boulders beach (bij Simons Town) geweest om de pinguins te bekijken. Grappig om te zien hoe ze zich waggelend voortbewegen, maar vooral hoe ze een duik nemen in de oceaan en er zo snel mogelijk weer uit rennen. Je ziet ze denken… K-k-k-k-ooud!

Na Boulders beach reden we door naar de Cape of Good Hope (Kaap de goede hoop), onderweg kwamen we nog een stel bavianen op en langs de weg tegen. Bij Cape of Good Hope is het water (normaal gesproken) erg wild en waait het er vaak hard. Ook liggen er rond dit punt veel verborgen klippen in het water, dus als schippers dit gevaarlijke punt hadden gepasseerd was er ‘goede hoop’ voor de verdere reis. We zijn via een looppad de rotsen opgeklommen om van het uitzicht te genieten. Mark en Youri gingen nog verder omhoog en Ewout en ik bleven wat lager om foto’s van ze te maken. Toen we na ongeveer een kwartiertje weer naar beneden liepen, zagen we een struisvogel (of was het een stroosebird Youri :-P) vlakbij de auto. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben, gingen we door naar Cape Point.

Bij Cape Point aten we nog snel even wat voordat het restaurant dicht ging. We waren tijdens het eten erg waakzaam vanwege de bavianen die daar rondlopen. We hadden al een baviaan op het terras gezien en een man die de aap probeerde weg te jagen. Dit was niet erg slim, want de bavianen zijn mensen gewend en kwam op de man af en liet z’n tanden zien. De man was gelijk niet zo’n held meer en viel bijna over z’n stoel. Youri vond de bavianen ook niet zo leuk meer.

Na het eten liepen we omhoog naar de vuurtoren. Boven aangekomen waren Ewout en ik erg verbaasd; het waaide bijna niet. Toen ik daar stond in 2004 waaide het zo hard dat ik bijna niet kon ademen/praten. We liepen nog een stukje verder naar de rotsen waar we een goed uitzicht hadden op de vuurtoren en in de verte zagen we de tafelberg.

Het was ondertussen al kwart voor 7, dus besloten we terug naar huis te gaan. Moe, maar voldaan hebben we nog lekker buiten gezeten en ’s wereld beste pizza’s gegeten!

Drie weken terug hebben we met onze ’small group’ van de kerk de 12 apostelen (rotsformatie aan de zijkant van de tafelberg) beklommen om van de zonsondergang te genieten. Het was een mooie wandeling via de ‘pipe track’ die bij de voet van de tafelberg begint. Terwijl de zon in de zee zakte, nuttigden we onze meegenomen hapjes en drankjes. Gezellig! Bij deze de foto’s nog!

Het is even stil geweest op de blog, maar dat betekent niet dat er niks gebeurd is hier.. De komende dagen komen er wat blogberichten bij om in te halen!

Winterdipje? Aanhoudende depressies?

Ik zie net op de KLM site dat tickets naar Johannesburg (rechtstreekse vlucht) voor een absolute spotprijs de deur uit gaan: 498 euro inclusief alle toeslagen!! Ik heb eerlijk waar echt nog nooit zo’n lage prijs gezien. Vliegen voor dat tarief kan t/m juni, maar boeken moet vóór 24 maart.

Vanaf Jo’burg kun je bijvoorbeeld ideaal het Kruger Park in, zoals wij in oktober gedaan hebben. Ook kun je natuurlijk vanaf daar een binnenlandse vlucht naar Kaapstad pakken (zijn goedkoop), de ‘Mother City’ verkennen en gezellig een paar biertjes met ons drinken!

We hebben vanaf vrijdag 2 logees (Mark en Youri!) dus de logeerkamer is dan 2 weken fully booked. Tussen 23 april en 6 mei is Peter hier, dus ook dan is de logeerkamer bezet. Tussendoor is ‘Hotel E&A Newlands’ nog beschikbaar. Maar we kunnen ook altijd nog een matrasje ergens neerleggen

Ik dacht ik laat het even weten.

Groetjes uit heet Kaapstad!