InKaapstad blog

Marc, Annet en ik. 5 dagen, 4 nachten. 1 Nissan Sentra. 2.285 kilometer asfalt, 950 kilometer dirtroad. Ontelbare greppels en kuilen in de weg, waarvan 18 grote greppels gevuld met water. Veel regen, onweer, zon, stof, zand, stenen, hitte. Negen tankstations, waarvan één net op tijd. Twee vogels die op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren. Onvergetelijke uitzichten, prachtige zonsondergangen en onvoorstelbaar mooie natuur. Dat waren de basis ingedienten van onze roadtrip naar Namibië die we van dinsdag t/m gisteren (zaterdag) hebben gedaan!

We zijn ondertussen weer terug en zijn op dit moment hard bezig al onze verhalen, foto’s en fimpjes op de blog te zetten. Weer een hele klus want we hebben heel veel gezien en gedaan, even geduld dus nog… Sit tight!

De route die we hebben afgelegd zie je hieronder!

Omdat Marc met ons mee terug naar Zuid-Afrika kwam hadden we van tevoren bedacht dat we een roadtrip naar Namibië zouden gaan doen. Marc en Ewout hadden in 1999 een safari (vanaf Kaapstad door Namibië, Botswana naar Zimbabwe) gedaan door zuiderlijk Afrika en toen zijn ze ook door Namibië heen gereisd. Omdat Namibië zo ontzettend mooi is wilden ze er graag nog eens heen, ook om het aan mij te kunnen laten zien.

Maandag wilden we graag vertrekken, maar wilden liever niet met onze eigen auto vanwege de vele onverharde wegen daar. We wilden een 4×4 huren, maar op de website van de verhuurbedrijven zeiden ze dat er geen auto beschikbaar was. We zijn nog naar het vliegveld gereden om daar te kijken of we een auto konden huren, maar ze bleken tot en met volgende week helemaal vol geboekt. Dan toch maar met onze eigen auto, maar dan wilden we wel zeker weten dat alles in orde was. We hoorden soms een raar tikkend geluid in bochten naar rechts, en de achterbanden waren ook aan vervanging toe (zaten binnenbanden in omdat er scheurtjes in de zijkanten zaten). Diezelfde middag zijn we dus naar een “Tyger wheel and tire” (bandenwinkel) gereden om 2 nieuwe banden er onder te laten zetten. Volgens een werknemer werd het tikkende geluid veroorzaakt door versleten ‘CV-joints’. Die moesten dus vervangen worden, maar dat kon helaas niet daar. Omdat het tegen vijfen liep besloten we om de volgende ochtend de auto naar een garage te brengen.

’s Avonds wilden we gaan braaien, maar toen we terugkwamen van de winkel zagen we dat Elizabeth, onze huisbaas terug was gekomen van haar trip naar Egypte. Ze stelde voor om met z’n allen te gaan braaien, oke dan doen we dat. Zij ging nog even wat extra vlees halen en rond 19.30 uur waren we gezellig met z’n allen aan het eten.

Na onze magen weer flink gevuld te hebben met vlees hebben we nog even lekker buiten gezeten. We besloten niet te laat naar bed te gaan, omdat we de auto ’s ochtends vroeg moesten wegbrengen en dan zo snel mogelijk richting Namibië wilden gaan rijden.

Dinsdagmorgen vroeg zijn Ewout en Marc eerst naar de garage gegaan om de ‘CV joints’ te laten vervangen.  Ik was thuis nog snel wat wasjes aan het draaien en het huis aan het opruimen voor vertrek. Even voor twaalven kwamen Marc en Ewout terug, hebben we nog even onze spullen ingepakt en gelunched. Uiteindelijk gingen we dan om half 2… Op naar Namibië!

Na een rustige vlucht kwamen we samen met Marc Neeft aan in Kaapstad, weer lekker thuis! Na wat drankjes gingen we heerlijk slapen. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en wilden de Tafelberg opgaan, maar er stond teveel wind dus de kabelbaan ging niet naar boven dus besloten we even bij La Med, een tentje bij het strand wat te eten en te drinken. We waaiden wel bijna van het terras af, daarom zijn we niet lang blijven zitten. ’s Avonds hebben we nog gezellig een filmpje gekeken.

Donderdag stond er minder wind dus gingen we weer een poging wagen om de Tafelberg op te gaan. Onderweg zagen we veel rook en even verderop zagen we de berm en de velden daar achter helemaal in fik staan vanwege de hitte, dus we besloten om op de eerste parkeerplaats te stoppen en foto’s en filmpjes te maken.

Na ruim een half uur te hebben toegekeken en een aantal keren de blushelicopter te hebben gespot, gingen we de Tafelberg op. Het was voor ons alweer 4 maanden terug… Na eerst wat gelunched te hebben, zijn we een stukje gaan lopen en hebben we veel lol gehad.

Op de terugweg zagen we de schade die de brand had aangericht en vooral toekijkende brandweermannen en politieagenten…

’s Avonds hadden we nog niet genoeg van de fik, dus hebben we de braai aangestoken en na het eten hebben we nog heerlijk bij een vuurtje buiten gezeten, muziekje erbij, helemaal goed.

Vrijdag hebben we voornamelijk bij het zwembad, in de schaduw gezeten. De jongens waren netjes aan het werk, terwijl ik af en toe na het zonnebaden in het zwembad dook. Ik ben tenslotte vrij. We hebben gelunched bij Gourmet, een eettentje op hetzelfde terrein waar Ewout en Marc stage hebben gelopen en waar ze destijds vaak lunchten.

’s Avonds hebben we onze favourite pizza weer naar binnen gewerkt en vlak daarvoor hadden de Amerikanen, Jane en Chris een kameleon gespot in de tuin. Dit leverde weer mooie plaatjes op…

Zaterdag hebben we lekker bij het zwembad rond gehangen en wat gezwommen. De jongens wilden aan het einde van de middag Lion’s Head opgaan, maar ik zag het niet zo zitten. Uiteindelijk ben ik toch meegegaan, maar het was me wel weer een klim hoor. Ik was erg blij om boven te staan, maar ja dan moet je nog naar beneden.

Toen we even op de top aan het uitrusten waren, zagen we verderop bliksemflitsen, dus besloten we maar snel naar beneden te gaan. Alleen de laatste 5 minuten zijn we een beetje nat geregend, maar we gingen dan ook wel rennend naar beneden.

Na wat rekken en strekken zijn we heel lekker gaan slapen, ik was kapot!!
Zondags zijn we eerst ’s morgens naar de kerk geweest, toen viel het nog mee met de spierpijn… maar aan het einde van de dag voelde ik vooral mijn bovenbenen. ’s Avonds hadden we afgesproken met Sean, een oud-collega van Marc en Ewout, en Claire, de schoonzus van Sean. We hebben gezellig met ze gegeten en de jongens hadden vooral veel bij te praten met Sean, want ze hadden elkaar al 8 jaar niet meer gezien.

Vorige week dinsdag heeft Ewout samen met Arno en Michel de stand voor de beurs weer in elkaar gezet. Ik ging de stad in, later belde ik Helma, een goede vriendin van mij, zij ging ook toevallig de stad in met haar zusje, dus ben ik nog even met hun mee geweest. Helma was aan het shoppen voor haar reis naar Australie. Het was erg leuk om haar weer te zien en we spraken gelijk af om zondag samen te gaan eten.

Woensdag en donderdag was de beurs. Het was lekker druk en we hadden veel inloop. Ewout voelde zich aan het einde van de dag niet zo lekker, daarom gingen we na een kwartiertje op de exposantenborrel maar naar huis. ’s Nachts hebben we niet zo goed kunnen slapen, Ewout was echt ziek en hield niks binnen! Ik maakte mij erg zorgen over de tweede beursdag hoe Ewout zich zou houden. Hij moest wel, ’s morgens eerst een huurbusje ophalen en naar Utrecht rijden en na een dag beurs ’s avonds gelijk de stand weer afbreken, inladen, enzo. Het ging verbazingwekkend goed, bijna niets eten en net doen alsof er niets aan de hand was…

’s Avonds zodra de beurs was afgelopen, begonnen we met afbreken. Ik hielp een beetje mee door lampjes van de stand te halen enzo, maar Ewout en Arno deden het zware werk. Ik mocht op de dure spullen letten, terwijl zij paneel voor paneel naar het busje brachten. Nadat alle panelen in het busje lagen werden de dure spullen naar het busje gebracht en bleef ik daar weer even wachten. Toen we bijna zover waren om te vertrekken, dachten Arno en Ewout na over wat ze met de standpanelen zouden doen. Omdat ze zo ontzettend zwaar waren (zo’n 30 kilo per stuk, en dan 11 van die dingen) hadden ze eigenlijk al bedacht dat ze de stand opnieuw zouden gaan bouwen met lichtere materialen. Daarom stelde ik voor om de standpanelen niet meer op te slaan, en ze maar meteen naar de stort te brengen.. Arno en Ewout dachten na over al het bloed, zweet en tranen die er in het bouwen van de stand hadden gezeten maar uiteindelijk besloten ze dat dat inderdaad de beste optie was. Om ongeveer half 9 zat alles weer in het busje en zijn we richting huis gereden. Tussendoor nog even bij de McDonalds gestopt om even wat te eten, uiteindelijk waren we om 10 uur in Hoogkarspel om wat spulletjes bij Arno uit te laden. De volgende dag zijn we met het busje naar de stort gereden en hebben we het zogenaamde ‘bierschuurtje’ (bedrijven moeten betalen om spullen weg te brengen…) in containers gegooid!

Vrijdagavond kwamen Marc en Mireille (Ewout’s zwager en zus) naar Hoorn om gezellig met ons te gaan bowlen. Het was erg gezellig en Mireille kwam er achter hoe goed ze kon bowlen! Dat zullen we dus nog wel vaker gaan doen!

Zaterdagavond zijn we bij Debby en Patrick langs gegaan, brrr wat was het koud op de fiets naar de Bangert-Oosterpolder toe! Wel handig dat de biertjes in de tuin lekker koud blijven, dat werkt hier niet zo goed Even gezellig bijgekletst en om 2 uur stapten we weer op de fiets naar ‘huis’. ’s Morgens weer vroeg opgestaan om naar de kerk te gaan, erg leuk om iedereen weer even te zien! Na de dienst hebben we ook met veel mensen nog even bijgepraat, erg leuk dat iedereen zo geinteresseerd was in mijn werk en hoe het er hier aan toe gaat! ’s Middags zijn we eerst wat gaan drinken met Roald en Marc (2 oud-studiegenoten van Ewout) om daarna lekker bij Bommels te eten met Helma en Eric. Ewout vond de tournedos daar ontzettend lekker!

Maandag zijn we druk bezig geweest om onze terugreis voor te bereiden en ’s avonds zijn we nog even naar de Waterkers gegaan om de post op te halen. We werden direct naar binnen gevraagd en een fles Poolse wodka kwam uit de kast. Na een paar glaasjes dachten we weer weg te gaan maar de Polen besloten dat dat pas mocht als de fles leeg was. Ewout gaf toe en uiteindelijk gingen we dus pas laat weg. Ik wilde heel graag nog langs Arjen en Irene om ze nog even te zien, maar zij lagen helaas al op bed toen we bij ze voor de deur stonden.

Dinsdagochtend vroeg brachten Ewout’s ouders ons naar het station en daarmee begon onze reis weer terug naar Kaapstad! In Zaandam stapte Marc ook in de trein om samen verder te reizen! We lieten de kou weer achter ons en ’s avonds kwamen we weer aan in het warme Kaapstad! Heerlijk om weer thuis te zijn!

Donderdagochtend zijn we aangekomen in Nederland, KOUD en NAT! We hadden een goede vlucht gehad, alleen een beetje moe. Ewout’s ouders haalden ons op vanaf Schiphol, Ewout’s moeder stond ons op te wachten in de aankomsthal met onze winterjassen, terwijl zijn vader rondjes reed op het parkeerterrein. In de regen snel de koffers achterin en lekker warm in de auto richting Hoorn. Nadat we onze spullen bij Ewout’s ouders gedropt hadden, zijn we lopend naar de snackbar gegaan, we hebben de Nederlandse snacks erg gemist in Zuid-Afrika. Na een lekkere pikanto sate en voor Ewout nog een broodje kroket erbij gingen we naar Arjen, mijn broer. We hebben daar gezellig wat bijgekletst en rond 17.00 uur zijn we nog even via de Waterkers naar de supermarkt gelopen. Toen we langs ons huis liepen, voelde het voor mij net alsof we daar vroeger gewoond hadden, maar nu verhuist zijn, heel gek. ’s Avond aten we lekker hutspot met speklapjes, had Ewout’s moeder voor ons gemaakt, omdat zij niet thuis aten die avond, erg lekkere winterkorst, bedankt! Die avond lagen we om 21.00 uur al plat, we waren echt moe…

Vrijdag heerlijk uitgeslapen tot ongeveer 09.00 uur, het was gewoon lekker donker op de slaapkamer, dat hebben we in Kaapstad niet, daar schijnt de zon vanaf 05.00 uur al naar binnen…
’s Middags zijn we in de stad gaan lunchen met mijn vader in de Keizerskroon, na een paar warme chocolademelk met slagroom lekker aan de kipsate met patat, dat hadden we ook wel gemist. In Kaapstad eten ze bijna geen satesaus en hebben we alleen maar (erg slappe) ovenpatat, daarom noemen ze patat ook in het Afrikaans “slaptjips”. Na de lunch hebben we nog even door de stad gelopen, maar besloten al snel naar huis te gaan. Dat hadden we gedacht, maar het duurde bijna een uur voordat we lekker warm weer binnen zaten. Alle buslijnen zijn veranderd of gewoon verdwenen, dus het was voor ons een zoekwerk om de juiste bus te pakken. We besloten maar op een bus te gaan wachten die 10 minuten later zou komen, nou mooi niet, die bus kwam niet opdagen, nog een half uur wachten. Ondertussen wilde Ewout al in een andere bus gaan zitten en toen ik achter hem aanliep, reed die bus net weg, helaas. Dan toch maar wachten… Na 20 minuten kwam de bus dan eindelijk, maar bleek toch een andere route te hebben dan ik had gedacht. Vanaf de uitstaphalte moesten we nog ruim 10 minuten lopen We hebben besloten niet meer met de bus te gaan en gewoon te gaan fietsen!

’s Avonds hebben we bij Marisca en Gerben, de broer van Ewout, gezeten. We hadden voor de kids nog een kleinigheidje gekocht omdat we niet op hun verjaardagen zijn (geweest). Hadassah en Gabriel waren zich erg aan het uitsloven, lekker druk maar wel grappig. Nadat de kinderen in bed lagen, hebben we nog gezellig een aantal uurtjes gezeten.

Zaterdagmiddag zijn we even bij Danny en Kirsten geweest, Danny’s internet deed het weer niet, maar na 10 minuutjes was alles weer opgelost. Na nog wat drankjes zijn we nog even langs de Waterkers gefiest om post op te halen. Ik was al een tijdje aan het wachten op een bericht van mijn werk hier in Hoorn of mijn jaarcontract verlengd zou kunnen worden en ja, bij de post zat een contract voor onbepaalde tijd! Ik hoef dus nog even niet te gaan solliciteren.

Zaterdagavond zijn we gezellig gaan bowlen met wat vrienden en familie. We waren in Kaapstad al eens op zoek geweest naar een bowlingbaan, we vonden bowling centre in de TomTom dus wij er heen rijden, bleek het jeu de boule te zijn! Gelukkig kennen we het in Nederland wel en met veel lol hebben we 2 uur op de baan gestaan. Daarna nog even hangen bij de bar… zoals altijd.

Zondag hebben we toch maar uitgeslapen en ’s middags nog even de stad in geweest. Het was lekker druk in de stad, maar het was dan ook wel redelijk mooi weer, lekker zonnetje alleen nog steeds te koud. De rest van de dag hebben we het even rustig aan gedaan en lagen er weer op tijd in, rond een uur of 10.

Ewout moest maandag weer werken, aan een bistrotafeltje in de keuken, om nog wat voorbereidingen te doen voor de beurs. ’s Middags fietste Gerben langs en vroeg of we een koppie koffie/thee kwamen drinken, goed natuurlijk dus hebben we even bij Gerben gezeten. Om kwart over 4 moest Gerben Hadassah uit school ophalen en Gabriel was met koorts uit bed gekomen, dus bleven we nog even bij Gabriel. We hopen dat hij snel weer beter is en ons niet heeft aangestoken…

Daarna ben ik langs mijn werk gegaan in Zwaag, eerst langs de Dorpsstraat en daarna de Schouwmeester. Het was leuk om de bewoners en collega’s weer even te zien en het nieuwe gebouw (Schouwmeester) waar ze sinds december inzitten. Ik kon gelijk vertellen dat ik een vast contract had gekregen, maar het is nog even afwachten op welke locatie ik straks kan gaan werken. Even afwachten…
’s Avonds kwam Gerben nog wat biertjes doen en na twaalven lagen we pas in bed.

Vanmorgen moest Ewout er vroeg uit, want vandaag is de opbouwdag voor de beurs. Eerst naar Lutjebroek om in te laden en dan door naar Utrecht om de stand in elkaar te zetten. Morgen en overmorgen staan we weer op de beurs (de WebWinkel Vakdagen). Donderdagavond moet er gelijk na de beurs worden afgebroken, dus het wordt weer even druk! We laten jullie weten hoe de beurs was in deel 2.

Ten eerste iedereen bedankt voor alle spontane reacties op onze berichtjes, we hebben ons vermaakt! Keep ‘em coming

Woensdagavond besloot Ewout’s laptop dat het allemaal even genoeg was. Na het opstarten kon hij nog wel inloggen, maar daarop volgde alleen een strak blauwe achtergrond en kon er niks opgestart worden. Gelukkig had hij de week ervoor al onze foto’s en zijn projectbestanden op DVD’s gezet! Na een paar dagen proberen de boel te repareren besloot Ewout dat het geen zin had en heeft hij de laptop moeten terugbrengen naar de ‘af fabriek’ status, dus compleet met formatteren van de harde schijf. Voordat hij dit deed had hij via een trucje gelukkig ook nog de rest van zijn documenten kunnen veilig stellen. Dus behalve het ongemak van alles opnieuw moeten installeren, waren we dus in ieder geval geen bestanden kwijt… dat gaat wel eens anders!

Vrijdagavond gaven Emma en Aida, twee stagaires uit Zweden, een afscheidfeestje. Na nog even snel een kleinigheidje gekocht te hebben in Cavendish, gingen we naar hun appartement in Seapoint. Een van hun vrienden, Ricardo, was daar al lekker aan het borrelen met de meiden. Ricardo heeft in 2006 in Leeuwarden gestudeerd, dus we waren al snel gezellig aan het praten. Een aantal drankjes later kwam er nog een andere vriend, Devin. Het werd erg gezellig met de drankspelletjes die we deden. Bij de eerste moesten we omstebeurt “Hip” zeggen zonder je tanden te laten zien en als iemand 2 keer “Hip” zei, veranderden we van richting, was je te laat of liet je je tanden zien, moest je wat drinken. Ik schoot steeds in de lach, dus werd een beetje dronken. Het tweede spelletje was een ritmisch seinspelletje “indian warsigns”. Iedereen bedenkt een teken (warsign), met z’n allen tegelijk klap je vervolgens ritmisch 2x op de benen en dan 2x in je handen. Een iemand begint, en doet tijdens de handklappen zijn eigen teken en vervolgens die van iemand anders. Als jouw teken gedaan wordt neem je het stokje over en doe jij weer eerst jouw teken en dan weer die van iemand anders. Je moet dus goed opletten en als je niet op tijd bent… drinken!

Rond een uur of 12 zijn we uitgegaan in Claremont. We begonnen in een leuke discotheek, maar die ging om 2 uur dicht dus gingen we naar een ander aan de overkant. Ewout en ik kwamen bijna niet binnen, ik had geen ID bij me en Ewout alleen een kopie van zijn rijbewijs die ze niet wilden accepteren. Ricardo praatte even met de uitsmijter, terwijl ik gewoon naar binnen liep… Eind goed, al goed, we waren allemaal binnen! Hier hebben we nog flink gedanst tot sluitingstijd (4 uur) en toen zijn we lekker naar huis gegaan. We hadden afgesproken om de volgende dag om bij ons te komen zwemmen en te braaien.

Zaterdag kwamen de meiden samen met Ricardo gezellig bij ons zwemmen, zonnebaden en braaien. Voor Emma en Aida was het de eerste en tevens de laatste braai in ZA. Het werd weer erg gezellig en aan het einde van de avond speelde Ewout bij een vuurtje nog een paar nummers voor ons op z’n gitaar. Omdat het de allerlaatste avond was van Emma en Aida besloten we toch nog mee uit te gaan, terwijl we vrij brak waren van de vorige avond. We zijn naar een kroegje gegaan op Longstreet (in de binnenstad) waar live muziek was. Die meiden zijn zo lekker gek, ze zetten de hele kroeg op stelten met hun gedans, echt geweldig! Ook onze warsigns van de avond ervoor kwamen tussen hilarische danspasjes voorbij, erg komisch. Rond half 3 besloten Ewout en ik een taxi te pakken naar huis, lekker naar bed. SLAPEN, daar waren we wel aan toe!!

Zondag moesten we er weer vroeg uit, want we hadden afgesproken samen met Emma, Aida en Ricardo de Tafelberg op te gaan. De meiden waren in de 4 maanden dat ze hier waren nog geen 1 keer de Tafelberg op geweest, dus nu moesten ze wel op hun laatste dag. Helaas konden we niet naar boven via de kabelbaan, die was namelijk gesloten vanwege de wind, dus besloten we te gaan lopen. Ik had het helemaal niet verwacht en was zo dom geweest om slippers aan te trekken, gelukkig mocht ik Ewout’s schoenen aan en ging hij op mijn slippers naar boven. We konden, vanwege de tijd die we nog hadden, niet helemaal naar boven klimmen, dus gingen we tot de eerste grote rotsen die we tegen kwamen. De meiden hadden het erg zwaar en wilden eigenlijk zo snel mogelijk weer naar beneden, dus moesten we af en toe even stoppen zodat zij even konden uitrusten en wij van het uitzicht konden genieten, niet vervelend hoor…

Na de klim zijn we naar LaMed gegaan om te lunchen en hebben we alle foto’s nog maar eens bekeken van de vorige avonden. Het was allemaal erg leuk en gezellig, maar helaas komt aan alle leuke dingen een eind! Rond tweeen zijn we weer naar hun appartement gegaan om schoon te maken en om half 4 hebben we ze samen met Ricardo naar het vliegveld gebracht. Nadat ze hadden ingecheckt hebben we nog wat gedronken op het vliegveld, maar om half 6 moesten ze echt gaan. Echt onwijs jammer, maar we hebben afgesproken om in juli te gaan stappen in Amsterdam. Ricardo komt dan ook naar Nederland en we willen daarna naar Zweden om te kijken waar zij wonen. Ik heb er nu al zin in!

En by the way voor degene die het nog niet wisten, we zijn morgen weer even (12 dagen) in Nederland! ZoekWekker staat volgende week weer op een beurs, de Webwinkel Vakdagen en ik ga helpen als standbemanning!

Ook willen we tussendoor een avondje gaan bowlen, wie gaat er mee?

Iedereen die reacties geplaatst heeft bij de vorige berichten, bedankt! Op die manier is het voor ons ook leuk om berichtjes te blijven plaatsen! En dan weten we dat de blog gelezen wordt door jullie. We horen wel van mensen dat ze het leuk vinden om ook de reacties te lezen van iedereen, wij vinden dat ook leuk!!!! Als we terug zijn van ons avontuur hier maken we van de blog een boek en dan is het leuk als we jullie reacties ook later nog terug kunnen lezen. Dit berichtje stond al een tijdje klaar maar we hebben gewacht tot er wat meer reacties kwamen op de andere berichten… Helaas weten we nu nog steeds niet hoe jullie je onder het weer in Nederland houden! Jullie kunnen het nog goedmaken

En iedereen die via de ‘gewone’ post een kerstkaartje naar ons heeft gestuurd ook bedankt!

Vorig weekend zijn we weer eens op pad gegaan om wat meer van het land te bekijken. Zaterdags zouden we eigenlijk al naar het noorden gaan rijden, maar we zaten zo diep in de reisverhalen van Robbert en Myrna in Australië / Nieuw Zeeland (robbertenmyrna.waarbenjij.nu) dat het wat laat werd. We besloten dus om dichterbij huis te gaan kijken: het Newlands Forest dat op 3 minuten rijden ligt. We hebben een heerlijk rondje van zo’n 2 uur gelopen door het bos dat aan de rug van Devil’s Peak ligt. Ook wat mooie foto’s gemaakt natuurlijk!

Afgelopen zondag hebben we op de TomTom een kustplaatsje in het noorden opgezocht en hem erheen laten navigeren. Eenmaal aangekomen in Vredehoek, zo’n 170km vanaf Kaapstad, bleek het plaatsje toch niet helemaal aan de kust te liggen. De hoofdweg liep dwars door de binnenstad van het plaatsje en was compleet verlaten, dus besloten we op zoek te gaan naar het meest dichtbije strand. Opeens zag ik een bordje ‘Tietiesbaai 20km’, dat klonk goed! Vol gas dus die kant op, want Annet zat ondertussen op hete kolen voor een toiletstop.

Vlak voor Tietiesbaai bleek een ander dorpje te liggen: Paternoster. Een eettentje langs de weg zag er gezellig druk uit dus wij besloten om daar even te gaan lunchen. Langs de weg stonden mannen levende kreeften te verkopen, die ze aan iedere voorbijgaande auto lieten zien. Tijdens de lunch konden we ons Afrikaans weer een beetje oppoetsen, aangezien de bediening ons daarin bleef aanspreken. Een tafeltje naast ons dacht ik Nederlands te horen dus ik vroeg wat er in Paternoster te zien was, omdat het zo druk was. De mensen bleken in Zuid-Afrika te wonen, maar van oorsprong wel Nederlands te zijn. Nog een tafeltje verder zaten hun vrienden uit Nederland, vandaar dus de gesprekken in het Nederlands. Een van de mannen vertelde dat er eigenlijk niks te zien was in Paternoster, dat het gewoon een vissersdorpje was. Na de lunch zijn we dus doorgereden naar Tietiesbaai.

De asfalten hoofdweg ging over in een gravel weg met een ontzettend veel irritante ribbels erin. Onze nissan is geen 4×4 dus harder dan 30 was niet echt aan te raden… Een paar kilometer verderop kwamen we een soort tolhuisje tegen met slagbomen. Op het huisje hing een bord met de tarieven voor het bezoeken van het natuurgebied: 10 rand per persoon voor een dagkaartje. Er stonden een paar auto’s voor en achter ons bij de slagboom te wachten. De bestuurder van de auto achter ons stapte uit en liep naar het kantoortje toe, maakte even een praatje en de slagboom ging open. Tot onze verbazing liet hij iedereen doorrijden, we kwamen dus gratis binnen! Na nog een paar kilometer slingeren over de gravelweg, kwamen we langs campings aan het strand, een vuurtoren, duinen en uiteindelijk een punt waar we niet meer verder konden rijden. Hier hebben we de auto geparkeerd en even lekker van de zon genoten vanaf de rotsen aan het water. Na een uurtje besloten we bij de vuurtoren te gaan kijken waar we langsgereden waren, die bleek echter al dicht voor het publiek (sloot om 15:00, het was ondertussen 16:15) dus we gingen maar weer terug richting Kaapstad.

Zo’n 80 kilometer van Kaapstad af zagen we in de verte al de silhouette van de tafelberg opdoemen, erg mooi om te zien. Vlakbij Kaapstad zijn we bij Melkbosstrand van de snelweg afgegaan en hebben we even over het strand gelopen (is eigenlijk deel van Bloubergstrand) en in de duinen gezeten om van het uitzicht te genieten.

Rond een uurtje of 7 kwamen we op het fantastische idee om wat te gaan eten in Camps Bay dus we reden terug naar Kaapstad. Eenmaal in Camps Bay aangekomen bleek er een rugby wedstrijd aan de gang te zijn dus alle eettentjes en kroegjes zaten prop- en propvol. Na het nemen van wat zonsondergang foto’s zijn we dus toch maar thuis wat gaan eten…

Owja, we zijn net ook nog zo vrij geweest om wat mensen die zich nog niet geabonneerd hadden op onze automatische mailtjes, toe te voegen aan de mailing lijst! Heb je geen mailtje gehad over dit nieuwe berichtje, maar wil je dat voortaan wel? Schrijf je dan zelf in door rechtsboven op de pagina je e-mailadres in te vullen! Ow en als je geen mailtjes meer wil kun je je daar ook uitschrijven!

Wij konden vannacht niet goed slapen omdat het nog zo ontzettend warm was in de slaapkamer.. Na Glen vanmorgen gesproken te hebben weet ik dat we niet mogen zeuren.. Vannacht -15, komende nacht -18… Dat is zo’n 40 graden verschil met hier! Gaat het allemaal nog goed daar met jullie?

Iedereen de beste wensen voor 2009!

Wij hebben gisteravond het nieuwe jaar vanuit de binnenstad ingeluid, waar we bij Claire thuis in Tamboerskloof uitgenodigd waren voor een nieuwjaarsfeestje. Helaas werd er geen vuurwerk afgestoken in de binnenstad zelf. We zagen wel wat vuurwerk bij het Waterfront maar helaas blokkeerde Signal Hill ons uitzicht daarop. Dat mocht de pret echter niet drukken, het feestje was erg gezellig. Ook de oliebollen die we gistermiddag gebakken hebben vielen goed in de smaak bij de Zuid-Afrikaners en waren binnen no-time op

Gisteren blikten we nog even terug op 2008 en wat dat jaar voor ons bracht. Voor ons was 2008 vooral het jaar van autoproblemen. In januari had ik een ongelukje met de Seat Ibiza, die we daarna inruilden voor een Nissan Primera. Die bleek na een half jaar aan de onderkant compleet doorgerot te zijn en dus kwam er de Audi 80. Die mochten we welgeteld anderhalve week besturen, want die ging total loss bij een ongeluk in de Bangert-Oosterpolder. Met onze aankoop van de Nissan Sentra hier kwam ons totaal aantal auto’s in 2008 dus op 4. Laten we hopen dat deze het wat langer volhoudt…
Ook was 2008 het jaar waarin Annet haar HBO opleiding Social Work afrondde en daarmee haar diploma-spaaractie-score op 4 zette. Verder gingen we voor het eerst samen op wintersport naar Oostenrijk, als soort bedrijfsuitje samen met Arno, Marieke en Aaron. Een week lang lekker veel sneeuw en elke dag op het snowboard.. heerlijk!

Last but not least stond ons 2008 natuurlijk ook vooral in het teken van Zuid-Afrika! In februari kochten we de tickets en vanaf toen begon eigenlijk het echte voorbereiden voor onze trip hierheen. Annet ging op zoek naar een plek waar ze als vrijwilliger aan de slag kon. We probeerden via internet een huurhuisje/appartementje te vinden in Kaapstad, iets dat vanuit Nederland niet echt wilde lukken. Ook moest ons eigen huis verhuurd worden dus ook daar moesten bedrijven voor ingeschakeld worden. Al het verdere geregel hebben jullie natuurlijk kunnen lezen hier op onze weblog!

Laat ons weten hoe jullie jaarwisseling was en of alle vingers er nog aanzitten!

Elke zondagmiddag in de zomer is er in Kirstenbosch (de botanische tuinen vlakbij ons huis) een concert. Veel gerenommeerde Zuid-Afrikaanse artiesten treden dan op en vaak hebben we ze vanaf huis kunnen horen spelen. Vanmiddag liepen Annet en ik een rondje door de buurt en hoorden we weer een band spelen in Kistenbosch. We wisten niet wie het was, maar het klonk goed! Ik gooide een balletje op om erheen te gaan en Annet zag dat wel zitten. Dus we stapten in auto (schaam schaam.. het is maar 5 minuutjes lopen) en onderweg zagen we pittig wat geparkeerde auto’s langs de kant van de weg staan, zelfs in onze straat al. Annet vroeg zich hardop af of we toch niet beter konden gaan lopen, omdat er toch waarschijnlijk geen plek meer zou zijn. Ik vond dat iedereen dat dacht dus dat er waarschijnlijk bij Kirstenbosch zelf ook nog wel een plek zou zijn.

Bij het oprijden van het Kirstenbosch-terrein hing er een groot spandoek “concert sold out”. Annet vond dat het spandoek genoeg zei en dat we beter terug naar huis konden gaan. Zo eigenwijs als ik ben (jaaah jullie kennen me) zei ik “anders kopen we toch kaartjes voor Kirstenbosch zelf, misschien kunnen we daarmee ook wel het concert terrein op komen”. We hadden al eerder gehoord dat het concertterrein afgeschermd is en dat je zonder concertkaartje (die dus ook duurder zijn dan gewone kaartjes voor de botanische tuinen) niet binnen zou komen, maar ik had in mijn hoofd dat dit nog steeds Zuid-Afrika is en dat alle regels gebogen kunnen worden… “Misschien had die kerel wel opdracht gekregen om om 6 uur het spandoek ’sold out’ op te hangen” ging er door mijn hoofd. Mijn vermoeden over de parkeerplek bij Kirstenbosch bleek juist, er was nog plek! Bij de kassa hing eveneens ‘concert sold out’ op het glas. Ik kocht dus 2 goedkope kaartjes voor de tuinen en Annet en ik liepen richting het concertterrein.

Bij het concertterrein stonden hekken die ongenodigde gasten buiten moest houden. Er probeerden een paar jongens naar binnen te komen door met de bewaakster te praten maar die bleef haar hoofd schudden en de jongens dropen af.

Mijn beurt! Ik legde haar uit dat ik kaartjes had voor de tuinen, maar dat ik al veel mensen weg zag gaan bij het concert, dus of wij niet naar binnen konden. Zij legde mij op haar beurt uit dat de concertkaartjes 70 Rand per stuk kostten en dat ik kaartjes had voor 28 Rand en dat ze ons dus niet naar binnen kon laten. Ik vertelde haar dat ik het verschil in prijs best met haar wilde verrekenen waarop ze vroeg.. ‘How much?’. Ik bood haar 100 Rand voor ons tweeen en ze knikte vrij snel dat dat goed was. Ik stak het briefje van 100 Rand (ongeveer 8 euro) tussen de kaartjes en gaf ze aan haar. Annet die geen flauw benul had wat ik had geregeld, stond een stuk achter me en reageerde verbaasd toen ik opeens naar binnen liep en haar gebaarde mee te lopen.

Al lachend liepen we het terrein op en gingen we vlakbij het podium staan, waar Shaun Morgan en zijn band Seether aan het spelen waren. Kwa muziek- en zangstijl had het redelijk wat weg van Nirvana dus dat viel goed in smaak Na een uurtje was het concert afgelopen en zijn we weer naar huis gegaan.

Foto’s zet ik er morgen bij! Heeft iets langer geduurd, maar bij deze nog de foto’s!

Ik vond op YouTube nog wat filmpjes van het Kirstenbosch concert begin 2008 waar Seether/Shaun Morgan toen ook optrad, zie hier en hier